ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΕΚΟΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ " Άγριος ποταμός "

Βαριά πέσαν τα χώματα στου ποταμού την κοίτη,
με λύσσα έμπηξαν βαθειά τους πάσσαλους στη γη,
μα πλήθαινε και ο χρυσός στου επίορκου τη τσέπη.
Κι αντάριαζε ο ποταμός και θέριευε το ρέμα
κι έκλαιγε ο νερόμυλος, βουβά, δίχως φωνή.

Με μίσος κάψαν στο βουνό ψηλά τα κυπαρίσσια
και στη φωτιά ξεψύχησαν λύκαινες και λαφίνες,
μα γέμιζε ο φοριαμός συμβόλαια και λίρες.
Κι αντάριαζε ο ποταμός και θέριευε το ρέμα
και καταριόταν το βουνό τους άθεους του κόσμου.

Τα σύννεφα μαζεύονται, ο ουρανός γκριζάρει,
η γη αναταράσσεται, θανατικό ζυγώνει.
Πόλεμο κάνει το νερό με το βουνό αντάμα
στρατιώτες έχει τα πουλιά, του ποταμού τις νύμφες.
Ωσάν βροχή ξεκίνησε, έγινε καταιγίδα ,
βαφτίστηκε Αρμαγεδών κι οι πύλες ξεκλειδώσαν.

Και γέλασε ο ποταμός και άφρισε το ρέμα
και τόνους λάσπη σήκωσε και σκέπασε τον κόσμο.
Η μάνα κλαίει ο παιδί, ο γιος κλαίει το βιος του
και τα όνειρα γινήκανε, δεκάξι ως τώρα, τάφοι.

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
17/11/17