ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΥΠΕΡΜΑΧΟΥ " Σ' ένα ντουέτο με τον ίσκιο μου "

Θα' θελα να'ξερα
που βρίσκονται
όλες εκείνες οι στιγμές
με τις χαρές,
που με προσπέρασαν.
Περίλυπη
δεν τα κατάφερα
να τις προϋπαντήσω.
Μα ούτε και που πρόφτασα
να τις ξεπροβοδίσω.
Και γλίστρησαν και χάθηκαν
στ' απέραντο του άγνωστου
στο διηνεκές του χρόνου.
Αφέθηκα
σ' ένα ντουέτο
μείζονος σιωπής
αντάμα με τον ίσκιο μου.
Πάει καιρός
που τον αντάμωσα πρώτη φορά.
Θυμάμαι
σ' ένα κρεσέντο
μείζονος λυγμού.
Και έκτοτε
τον κουβαλάω μαζί μου.
Θα' θελα να' ξερα
που βρίσκονται
όλες εκείνες
οι στιγμές με τις χαρές
που με προσπέρασαν.
Τουλάχιστον να τις ευχαριστήσω.

Χριστίνα Υπερμάχου.