Μιας χειμωνιάτικης αυγής μισάνοιξε το χάραμα
με αστραπές ασύγχρονες φοβέριζε για βροχή
άγριες βροντές ετρόμαξαν του ήλιου τους πολεμιστές
στις όμορφές μας γειτονιές που ακόμα έχουνε ψυχή .
Ο χρόνος παραπαίει μια ήλιος και μια συννεφιά
και μια καταιγίδα,μια χαραυγή νέας πορείας
εκκίνηση και φθάσιμο και στόχοι που σε εκτοξεύουν
στο μετέωρο βήμα μιας βαρυχειμωνιάς ή μιας αιθρίας..
Μα τι γίνεται με τα λάθη που είναι ανθρώπινα
και σε ποιόν ευθύνες να αποδοθούν
όταν οι πράξεις θρήνο φέρνουνε
κάτω από τόνους λάσπης; οι ψυχές βογγούν!
Βαρβάρα Κατσ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου