Τίτλος: Στην μνήμη
Συγγραφέας: Νίκος Βαρδάκας
Επιμέλεια και διόρθωση κειμένου: Σωτήρης Αθηναίος
Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: Αθήνα, Νοέμβριος 2017
ISBN: 978-618-53022-3-8
Διάσταση σελίδας: 1 7x24cm
Γραμματοσειρά: MinioPro 12’
Χαρτί: Chamois 120gr
Εκδόσεις: 24γράμματα / Γιώργος Δαμιανός
http://www.24grammata.com/
Κέφι, ζωντάνια και ανέμελο παιχνίδι. Διακοπές
δίπλα στην θάλασσα, χρώματα στροβιλίζανε
την ζωή μου έντονα.
Σε εκείνο τον όρμο, κάτω απ΄τα βράχια εξουσίαζα
του Ποσειδώνα τα θαύματα .Μήτε γοργόνες μήτε
τέρατα δεν παραβγαίνανε στην αθώα φαντασία μου.
Και εκείνη η αλμύρα που έγλειφε τα χείλια μου, ήταν
γεύση γλυκιά και στην ψυχή χαρακιά.
Όπως όλες οι εικόνες που απόμερα στέκονται στο μυαλό
σε μια γωνιά. Προφητείες απ΄το μέλλον, στο παρόν κινδυνεύουν
όσο οι αναμνήσεις την καρδιά κυριεύουν.
ii.Σκληρές νότες
Λίγα φώτα ,πολλά χνώτα και μία κιθάρα
με ταξιδεύει με σκληρές νότες στο σπίτι αυτό.
Πολλοί άνθρωποι, καθόλου φίλοι σκοντάφτουνε
στο σώμα μου ανήμπορο πια να σταθεί.
Δοκίμασα ηρωίνη και εσύ κοκαΐνη μα είναι δύσκολο
τελικά να ονειρευτούμε.
Από παιδιά μαζί μεγαλώσαμε στην ίδια αυλή ,στον ίδιο δρόμο
και στα τσιμέντα του γηπέδου γλυκός ο πόνος. Με τα δερμάτινα
και τα τζίν πιστέψαμε στην επανάσταση, με τους δίσκους της μουσικής
στων ηρώων μας την ανάσταση.
Jim Morrisson, Janis Choplin, Curt Cobain αλλά μάταια! Οι γυναίκες ποτέ
δεν μας χώρισαν. Δεν μαλώσαμε γι’αυτές αν και μας προδώσανε.
Το βάθος του κενού που βουτάμε είναι μεγάλο και άγνωστο. Το σκοτάδι
δεν αφήνει να χαράξει, να φανεί φωτεινό επιτέλους το αύριο.
iii.Το ακριβοθώρητο φόρεμα του πόνου
Σε αυτή την γιορτή, παιχνίδι για δύο ανάμεσα στον
θάνατο και την ζωή αδράχνεις την μέρα ως λάφυρο νικητή.
Πλείστες οι πληγές, που αποκτάς στον πόλεμο της αγάπης
και λιγοστές οι χαρές που η ελπίδα στην ψυχή σου μοιράζει.
Λίγο πριν τον γάμο, που ενώνει δύο διψασμένες υπάρξεις εκείνη
διάλεξε το πιο όμορφο δώρο ώστε να ξεχωρίσει.
Το ακριβοθώρητο φόρεμα του πόνου, κεντημένο με νήματα της
θλίψης και πλημμυρισμένο με μαύρο χρώμα εφαρμόζει άψογα
στο κορμί της.
Μαθές οι τελετές ως αντάμωμα των ανθρώπων επιβραβεύονται
με ευκολοφόρετα χαμόγελα. Ξεχνάνε όμως ότι τα χρόνια πιστά
σέρνονται απ’το λουρί της λησμονιάς, ωσάν σκύλος που ακολουθεί
την φθορά.
Και αργόσυρτα κυλάνε στην μνήμη οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες ως στίγματα.
iv.Κώμα
Ι) Είσοδος
Βάδιζε αργά, σε ένα μονοπάτι που έμοιαζε ατελείωτο.
Γύρω του οι σκιές διατηρούσανε σφαλιστά τα στόματα
τους ενώ τα σώματα προδίδανε άνευρες κινήσεις.
Ήθελε να μιλήσει, να συνταιριάσει με κάποιον την μοναξιά
του. Μάταια όμως . Η κραυγή της απόγνωσης του, ήταν άηχη
και κανείς δεν ενδιαφερόταν να μοιραστεί τα θέλω της.
Μέχρι που φάνηκε μια είσοδος .Η πόρτα που τον χώριζε από
την άγνωστη συνέχεια είχε χαραγμένα έξη γράμματα.
Ταξίδι.
ΙΙ) Ταξίδι
Ασταμάτητη η λαχτάρα των ανθρώπων φαντάζει, σαν προτάσσει η
επιθυμία. Και δίχως άλλο, η θωριά του έκβαλλε στην θάλασσα της
αναζήτησης.
Σαν δελφίνι διέσχιζε τα κύματα, καθώς δεν συγκρατούσε την δίψα του
να ψηλαφίσει το μέλλον. Μέρες και νύχτες, προσέγγιζε κάθε φορά πιο
κοντά τον ορίζοντα.
Τι όμορφο που είναι το ηλιοβασίλεμα, μα και η δύση σαν κουτάβι παίζει
με τα χρώματα του ουρανού και της φωτιάς !Ονείρου όμως αντανάκλαση
έμοιαζε το νησί. Στην μέση του ωκεανού, στιγμή του αγνώστου ήταν το πρόσκαιρο
λιμάνι.
ΙΙΙ) Νησί
Δυστυχία είναι οι λέξεις, που φτωχά τα γράμματα τους από συναίσθημα
εκστομίζονται στον έρωτα. Ευτυχία είναι τα πουλιά ,που όταν χαράζεις στην
ψυχή σου την μορφή τους ξεφεύγουν απ΄την μιζέρια σου.
Αλήθεια ραντίζει τις σταγόνες της η πνοή σου ,στο άγονο βλέμμα της Α.
Ψέμα ραντίζει τις σταγόνες της η ζωή σου ,στο άγονο πνεύμα της αγάπης.
Και το φεγγάρι εμφανίστηκε ξαφνικά.
ΙV) Φεγγάρι
Αντάμωσες σ τους μύθους την αύρα των ονείρων σου. Ήθελες στο ολόγιομο φώς
του μια αγκαλιά να βρεις. Το ταξίδι που σαν φύλλο σε κατευθύνει ο άνεμος
τελειώνει και η έξοδος απ΄την αλήθεια κόβει σαν του μαχαιριού την λεπίδα.
V) Εξοδος
Πες μου τι θέλεις, ένα όμορφο ποίημα να διαλέξεις. Η ζωή είναι βουνό ,ανεβαίνεις
στην κορυφή και κατηφορίζεις στο σώμα σου. Στάση είναι η ψυχή και σύντροφος
η εικόνα. Του αδήλωτου πόθου σου.
VI) Μέλλον
Άνοιξε τα μάτια του. Γύρω του αντίκρισε γνωστούς ανθρώπους .Η μητέρα του,ο
πατέρας και η αδελφή του. Ένας γιατρός λίγα μέτρα πιο πέρα στεκόταν
δίπλα στο κρεβάτι.
Πήρε μια βαθιά αναπνοή. Το μέλλον είναι εδώ, χωρίς τραύματα και ενοχές.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
i. Ιούλιος 1986
Κέφι, ζωντάνια και ανέμελο παιχνίδι. Διακοπές
δίπλα στην θάλασσα, χρώματα στροβιλίζανε
την ζωή μου έντονα.
Σε εκείνο τον όρμο, κάτω απ΄τα βράχια εξουσίαζα
του Ποσειδώνα τα θαύματα .Μήτε γοργόνες μήτε
τέρατα δεν παραβγαίνανε στην αθώα φαντασία μου.
Και εκείνη η αλμύρα που έγλειφε τα χείλια μου, ήταν
γεύση γλυκιά και στην ψυχή χαρακιά.
Όπως όλες οι εικόνες που απόμερα στέκονται στο μυαλό
σε μια γωνιά. Προφητείες απ΄το μέλλον, στο παρόν κινδυνεύουν
όσο οι αναμνήσεις την καρδιά κυριεύουν.
❀❀❀❀
ii.Σκληρές νότες
Λίγα φώτα ,πολλά χνώτα και μία κιθάρα
με ταξιδεύει με σκληρές νότες στο σπίτι αυτό.
Πολλοί άνθρωποι, καθόλου φίλοι σκοντάφτουνε
στο σώμα μου ανήμπορο πια να σταθεί.
Δοκίμασα ηρωίνη και εσύ κοκαΐνη μα είναι δύσκολο
τελικά να ονειρευτούμε.
Από παιδιά μαζί μεγαλώσαμε στην ίδια αυλή ,στον ίδιο δρόμο
και στα τσιμέντα του γηπέδου γλυκός ο πόνος. Με τα δερμάτινα
και τα τζίν πιστέψαμε στην επανάσταση, με τους δίσκους της μουσικής
στων ηρώων μας την ανάσταση.
Jim Morrisson, Janis Choplin, Curt Cobain αλλά μάταια! Οι γυναίκες ποτέ
δεν μας χώρισαν. Δεν μαλώσαμε γι’αυτές αν και μας προδώσανε.
Το βάθος του κενού που βουτάμε είναι μεγάλο και άγνωστο. Το σκοτάδι
δεν αφήνει να χαράξει, να φανεί φωτεινό επιτέλους το αύριο.
❀❀❀❀
Σε αυτή την γιορτή, παιχνίδι για δύο ανάμεσα στον
θάνατο και την ζωή αδράχνεις την μέρα ως λάφυρο νικητή.
Πλείστες οι πληγές, που αποκτάς στον πόλεμο της αγάπης
και λιγοστές οι χαρές που η ελπίδα στην ψυχή σου μοιράζει.
Λίγο πριν τον γάμο, που ενώνει δύο διψασμένες υπάρξεις εκείνη
διάλεξε το πιο όμορφο δώρο ώστε να ξεχωρίσει.
Το ακριβοθώρητο φόρεμα του πόνου, κεντημένο με νήματα της
θλίψης και πλημμυρισμένο με μαύρο χρώμα εφαρμόζει άψογα
στο κορμί της.
Μαθές οι τελετές ως αντάμωμα των ανθρώπων επιβραβεύονται
με ευκολοφόρετα χαμόγελα. Ξεχνάνε όμως ότι τα χρόνια πιστά
σέρνονται απ’το λουρί της λησμονιάς, ωσάν σκύλος που ακολουθεί
την φθορά.
Και αργόσυρτα κυλάνε στην μνήμη οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες ως στίγματα.
❀❀❀❀
Ι) Είσοδος
Βάδιζε αργά, σε ένα μονοπάτι που έμοιαζε ατελείωτο.
Γύρω του οι σκιές διατηρούσανε σφαλιστά τα στόματα
τους ενώ τα σώματα προδίδανε άνευρες κινήσεις.
Ήθελε να μιλήσει, να συνταιριάσει με κάποιον την μοναξιά
του. Μάταια όμως . Η κραυγή της απόγνωσης του, ήταν άηχη
και κανείς δεν ενδιαφερόταν να μοιραστεί τα θέλω της.
Μέχρι που φάνηκε μια είσοδος .Η πόρτα που τον χώριζε από
την άγνωστη συνέχεια είχε χαραγμένα έξη γράμματα.
Ταξίδι.
ΙΙ) Ταξίδι
Ασταμάτητη η λαχτάρα των ανθρώπων φαντάζει, σαν προτάσσει η
επιθυμία. Και δίχως άλλο, η θωριά του έκβαλλε στην θάλασσα της
αναζήτησης.
Σαν δελφίνι διέσχιζε τα κύματα, καθώς δεν συγκρατούσε την δίψα του
να ψηλαφίσει το μέλλον. Μέρες και νύχτες, προσέγγιζε κάθε φορά πιο
κοντά τον ορίζοντα.
Τι όμορφο που είναι το ηλιοβασίλεμα, μα και η δύση σαν κουτάβι παίζει
με τα χρώματα του ουρανού και της φωτιάς !Ονείρου όμως αντανάκλαση
έμοιαζε το νησί. Στην μέση του ωκεανού, στιγμή του αγνώστου ήταν το πρόσκαιρο
λιμάνι.
ΙΙΙ) Νησί
Δυστυχία είναι οι λέξεις, που φτωχά τα γράμματα τους από συναίσθημα
εκστομίζονται στον έρωτα. Ευτυχία είναι τα πουλιά ,που όταν χαράζεις στην
ψυχή σου την μορφή τους ξεφεύγουν απ΄την μιζέρια σου.
Αλήθεια ραντίζει τις σταγόνες της η πνοή σου ,στο άγονο βλέμμα της Α.
Ψέμα ραντίζει τις σταγόνες της η ζωή σου ,στο άγονο πνεύμα της αγάπης.
Και το φεγγάρι εμφανίστηκε ξαφνικά.
ΙV) Φεγγάρι
Αντάμωσες σ τους μύθους την αύρα των ονείρων σου. Ήθελες στο ολόγιομο φώς
του μια αγκαλιά να βρεις. Το ταξίδι που σαν φύλλο σε κατευθύνει ο άνεμος
τελειώνει και η έξοδος απ΄την αλήθεια κόβει σαν του μαχαιριού την λεπίδα.
V) Εξοδος
Πες μου τι θέλεις, ένα όμορφο ποίημα να διαλέξεις. Η ζωή είναι βουνό ,ανεβαίνεις
στην κορυφή και κατηφορίζεις στο σώμα σου. Στάση είναι η ψυχή και σύντροφος
η εικόνα. Του αδήλωτου πόθου σου.
VI) Μέλλον
Άνοιξε τα μάτια του. Γύρω του αντίκρισε γνωστούς ανθρώπους .Η μητέρα του,ο
πατέρας και η αδελφή του. Ένας γιατρός λίγα μέτρα πιο πέρα στεκόταν
δίπλα στο κρεβάτι.
Πήρε μια βαθιά αναπνοή. Το μέλλον είναι εδώ, χωρίς τραύματα και ενοχές.
BIOΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Γεννήθηκα στην Θεσσαλονίκη το 1976,όπου μένω μέχρι τώρα.
Εχω πτυχίο από την σχολή Τ.Ε.Ι Θεσσαλονίκης - Διοίκηση Γεωργικών Εκμεταλλεύσεων.
Απο τα 2013 εκδίδονται έργα μου,τόσο σε έντυπη όσο και σε ηλεκτρονική μορφή,αν και γράφω απο την εφηβεία μου.
Τα ποιήματα που περιλαμβάνει η ποιητική μου συλλογή,είναι εμπνευσμένα απο ροκ επιρροές και την σχολή των beatniks.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου