ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΑΡΑΝΗΣ ΕΥΔΑΙΜΩΝ - ΔΙΧΩΣ ΙΧΝΟΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Στάθηκε η λέξη στη γλώσσα! Κόμπος δέθηκε η μνήμη! Η ύπαρξη στην ανυπαρξία κι’ η σκέψη στο απόλυτο μηδέν! Ο ήλιος σκοτεινός μες το καταμεσήμερο! Το σάλιο στέγνωσε στο στόμα! Ο ιδρώτας κύλησε ίδιο ποτάμι κι’ λύπη πλημμύρα ολούθε! Τα αυτιά ακούνε δίχως ήχο! Η μύτη οσφραίνεται χωρίς μυρουδιά! Τα μάτια ξεχωρίζουν στο σκοτάδι το απόλυτο τίποτα κι’ ο ήχος του πολιτικού λόγου έπεσε κάτω και σέρνεται δίχως πρόσχημα: -Μαζί τα φάγαμε!!! Στεγνά όλα τα πρόσωπα! Στεγνά και τα κορμιά! Θολά τα βλέμματα! Κι’ απόδραση ανέφικτη στου μελλούμενου το ύστερο! Κανείς… ούτε να φτύσει δεν μπορεί! Δεν υπάρχει λόγος γι’ αυτό! «Ευδαίμων Συριανός» Ζαράνης Παναγιώτης