--Την πρώτη φορά που το πρόσεξα, διερχόμενη με τον φαινομενικά αγέρωχο και στον πυρήνα αφηρημένο μου τρόπο, στο πεζοδρόμιο της κάπως κεντρικής και από κρίση χρισμένης οδού, που συναντιέται με το δρομάκι διαμονής μου, σημασία δεν έδωσα. Λίγο μετά την πλατειούλα, τη στατικά υπό ανασκευή από τον πρότερο των δημοτικών εκλογών χρόνο, έξω από το σουβλατζίδικο έστεκε ο τρίποδας με τη διαφημιστική ταμπέλα. Αποσπόντα μου φάνηκε πως αφορούσε θεατρικό έργο, που αυτοστιγμεί απέρριψα ως εμπορικό και δήθεν αγέρωχη, κατά βάθος αφηρημένη, προσπέρασα. Ωστόσο, παρακάτω και βιζαβί, δύο μόλις βήματα από τη γωνία μου, ιδού και πάλι ο τρίποδας να ντελαλεί έξω από το μικρό βιβλιοπωλείο.
--Δέχθηκα ότι η παλαιομοδίτικη, τύπου πικετοφορίας, διαφήμιση που με μαγνήτιζε, ήρθε για να μείνει, όταν πάλι σκόνταψε στο διάβα μου την επόμενη εβδομάδα. Αυτή τη φορά αφορούσε άλλο έργο και στάθηκα. Ταξιδιωτικό γραφείο οργάνωνε την παρακολούθηση προβεβλημένης θεατρικής παράστασης σε πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο. Μαζική βεβαίως και καμιά σχέση με τις θεατρικές «ψαγμενιές» των επιλογών μου, μα αρκούντως δελεαστική, καθώς εξασφάλιζε το δίπτυχο της μετάβασης κι επιστροφής, συν την αγορά των εισιτηρίων. Πόσο αναπαυτική φροντίδα απόδρασης και με εκκίνηση σε απόσταση δύο λεπτών από την πόρτα μου. Στις επτά παρά τέταρτο, ώρα βραδιού του μοναχικού μου Σαββάτου.
-- Επτά παρά εικοσιπέντε έστριψα τη γωνία και αντίκρισα το υπερμέγεθες όχημα. Από κεκτημένο άγχος επιτάχυνα το βήμα πάνω στις ψηλοτάκουνες γόβες μου, που αποτελούν επαρκή και αναγκαίο όρο απότισης τιμής στις ξεχωριστές εξόδους. Άσκοπη η αιωρούμενη βιάση, αφού το βρήκα σχεδόν άδειο, με εξαίρεση δύο άτομα στα πίσω καθίσματα – δύο γυναίκες. Χώθηκα σε μια θέση και είχα όλη τη ευχέρεια να παρακολουθώ τους «εισερχόμενους», ώσπου το όχημα γέμισε. Χωρίς αμφιβολία το αρσενικό γένος επικρατεί του θηλυκού κατά τον γραμματικό κανόνα, όμως εδώ επρόκειτο αποκλειστικά για «εισερχόμενες». Ανά δύο ή τρεις, εισέρχονταν γυναίκες, περιποιημένες και ευδιάθετες, ίσως αμήχανες, ανάμεσά τους κάποιες μητέρες συνοδευόμενες από τις έφηβες κόρες τους. Αν εξαιρέσεις τις έφηβες κόρες, οι ηλικίες κυμαίνονταν από σαράντα πέντε και προς τα άνω, πλαφόν στο μάξιμουμ. Με πλειονότητα στο προς τα άνω. Ξάφνου, εμφανίστηκε ζεύγος ηλιακής απόκλισης προς το απώτατο μάξιμουμ, και με τον κύριο αυτής της κυρίας διασπάστηκε το αρραγές του φύλου. Ο κύριος της κυρίας έμελλε μαζί με τον οδηγό να εκπροσωπούν το άρρεν φύλο και να ποικίλλουν τη μονοτονία της αποκλειστικά θηλυκής μας εξόρμησης. Αφού όμως ο οδηγός δε θα παρακολουθούσε την παράσταση, μάλλον δε μετρούσε στον έτερο πόλο της διελκυστίνδας, και απέμενε ολομόναχος ο κύριος της κυρίας. Στη μοναξιά της εξαίρεσης.
--Σε συνεχόμενη συνάφεια λάβαμε τις θέσεις μας μέσα στην αίθουσα, η κατά τα άλλα ετερόκλητη, μα ως προς το φύλο συνεπέστατα θηλυκή ομήγυρη, ώσπου μικροεπεισόδια σημειώθηκαν, γιατί κάποιες θέσεις είχαν από λάθος διπλά κλεισθεί. Την υπέρβαση του αδιέξοδου ανέλαβε η συνοδός του γραφείου, όμως παρά τη δυνατότητα μεταβίβασης σε άλλη θέση, κάποιες επέμεναν σε σθεναρή αντίσταση : «με τίποτα δε σηκώνομαι από τη θέση που κάθισα και με πονάει η μέση». Είχα τη διάθεση να παραστήσω την κινέζα τουρίστρια - που μάλλον απίθανο να έπειθα - και να μην αντιδράσω, αλλά υπερνίκησε η υπεράνω επηρμένη: «να αλλάξω θέση εγώ», πρότεινα, «που είμαι μόνη και δεν πειράζει...»• «και δεν με πονάει ευτυχώς κι η μέση», λίγο έλειψε να προσθέσω. Μόλις εκ νέου άραξα, αμέσως αντιλήφθηκα πως συνόρευα δίπλα- δίπλα με την εξαίρεση• τον κύριο της κυρίας και μοναδικό εκπρόσωπο του άρρενος ελληνικού πληθυσμού. Παραδίπλα φυσικά και η κυρία.
--Δε με μάγεψε η παράσταση, αλλά με ενδιαφέρον την παρακολουθούσα και καθώς οι ενοχλητικοί ψίθυροι στην αρχή, τήδε κακείσε από τις συνθεώμενες, κατασίγασαν, τα παρ’ ολίγο «τι το’ θελα» της εσωτερικής μου γκρίνιας αποσοβήθηκαν. Σύντομα λάμψη έλαμψε από την έμπροσθεν σειρά και την προσοχή μου διέσπασε αυτή η γυναίκα μου σε όλη τη διάρκεια του έργου έγραφε μηνύματα fb στο κινητό της. Ήταν από τις νεότερες της ομάδας και προφανώς συνέδεσε την πραγματικότητά της με την εικονική, άμεσα αναμεταδίδοντας την εντύπωση που προσλάμβανε στη θεατρική αίθουσα προς το «κοινό» της. Η ίδια μάλιστα στο τέλος δήλωσε, με εμένα αυτήκοη μάρτυρα, πως ενθουσιάστηκε από την εμπειρία. Προσπάθησα να μην αποσπώμαι από το φως του κινητού κι απορροφήθηκα, ώσπου ανεπαίσθητος ήχος πάλι με ενόχλησε. Ο παρακείμενος κύριος – εξαίρεση του κανόνα φύλου – κοιμόταν μακαρίως και ροχάλιζε, αλλά με πολλή διακριτικότητα. Είχα την παρόρμηση να σκύψω και κατά την τηλεοπτική διαφήμιση, στο αφτί του να φωνάξω: «ξύπνα, τα νέα σου!». Όμως δεν το έπραξα. Απλώς το υπέμεινα.
-- Όμορφα και μοναχικά πέρασα, καταμεσής στο γυναικείο πλήθος, μια ακόμη φορά και ως είθισται. Λες και το σύμπαν συνωμοτεί να εδραιώσω αδρότερα την πεποίθηση πως οι άρρενες από μια ηλικία και πάνω απουσιάζουν αλλού. Σε έναν παράλληλο κόσμο ίσως;
--Εκτός κι αν είναι οι κύριοι κάποιων κυριών…
ν.σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου