Μαύρα, σβηστά,
Στητά κεριά υπερυψωμένα, άφωνα
Χωρίς δαδί, χωρίς ανάσα
Όλα εκείνα τα κορμιά
Που συνωστίστηκαν εκεί,
να σε ξεπροβοδήσουν
Και ο πατέρας;
Συρρικνωμένη μαριονέττα,
Ένα σακί από κόκαλα
Που πήγαν παραπέρα.
Μητέρα, άλλος αδελφός:
Χαμένα άμορφα κορμιά
Στοιχειά ανθρώπου κι αντοχής
Κείτονταν κάπου πέρα.
Κι ο ποιητής
Δεν πλέκει πια τον στίχο.
Βουβό το ποίημα του αυτό
ασάλευτα τα λόγια.
(Αυτός ο πόνος δεν έχει, δεν βρίσκει
Δεν ξέρει από λέξεις )
Αυτός ο πόνος άρρητος,
αυτός ο
πόνος άλογος,
αυτός ο πόνος άπονος
κωφάλαλος κι ανείπωτος .
Στον αδικοχαμένο Αναστάσιο
Από την Ποιητική Συλλογή - Ψ"ύ"χουλα - της αγαπημένης φίλης και συναδέλφου Μουζακίτου Χρυσάνθης ( Μαθηματικός - Ποιήτρια ) που με τιμά με την αγάπη της των 17 ετών που τη γνωρίζω.Εκτός των άλλων όμορφων ποιημάτων ,όπως τα " Αλλοτρίωση", "Στο χωριό μου" , " Ονειρα" " Στον Γιάννη " και άλλα πολλά ποιήματα - σταλίτσες της όμορφης ψυχής της - υπάρχει και το ποίημα " Εις μνήμην .." αφιερωμένο στον αδικοχαμένο γιο μου Τάσο ....
Γιάννης Χριστοδουλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου