ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΟΥΧΑΣ " Σχόλια πάνω στην βουδιστική Τάντρα "

Αναλύοντας τις αγαπημένες μου Σούτρες από την Βουδιστική Τάντρα- Απόσπασμα από το Βασιλικό Τραγούδι του Σαράχα:

" Αν χωρίς διάκριση μπορείς να δεχτείς ή να απορρίψεις τη σαμσάρα (επαναλαμβανόμενος Τροχός των ενσαρκώσεων...) ή τη νιρβάννα,

ακλόνητος είναι ο νους σου, ελεύθερος από το προστατευτικό πέπλο του σκοταδιού.

θα έχεις υπάρξει πέρα από τη σκέψη, προερχόμενη από τον εαυτό.. "

Και τώρα το καλύτερο...

Αυτός ο κόσμος των φαινομένων

από την ακτινοβόλο αρχή του

Ασχημάτιστος, έχει ξεφορτωθεί

δεν κατόρθωσε να υπάρξει. τα πρότυπα.

Δεν είναι νοητική διεργασία.

Ως τέτοιος είναι συνεχής και μοναδικός διαλογισμός.

και μη νους. ''

Είναι άψογος στοχασμός

Ας πάρουμε πρώτα την πρώτη στροφή : H σαμσάρα, είναι ας πούμε ο ξεπεσμός. Αυτά που χαρακτηρίζουμε ως '' παραστρατήματα ''.Αν μπορούμε - όταν μας έρχεται έντονα - να αποδεχτούμε κάποιες φορές, ότι έχουμε αυτή την επιθυμία, τότε μετά από ένα χρονικό διάστημα, την χορταίνουμε και φεύγει. Πρόκειται για μια απολύτως Φυσική Διαδικασία. Όταν όμως σ εαυτή την περίπτωση, απορρίψουμε αυτή την επιθυμία μας επειδή '' δεν δεχόμαστε το να παραστρατήσουμε '', τότε το κεφάλι μας γεμίζει με αυτή την επιθυμία και καθοδηγούμαστε ανεξέλεγκτα από αυτή. Να ο λόγος που πρέπει να αποδεχτούμε την επιθυμία σε αυτή την περίπτωση. Αυτός είναι ο δρόμος της Τάντρα. Ο δρόμος της Αποδοχής και της Αλχημείας. όταν από την άλλη καταλαβαίνουμε ότι παραστρατήσαμε κάποια στιγμή, μπορούμε να το κόψουμε εδώ και τώρα...? ή μας παίρνει η μπάλα ανεπιστρεπτί...? Εάν μπορέσουμε και το ξεπεράσουμε στο εδώ και τώρα, αυτό σημαίνει ότι επανασυνδεθήκαμε με την εσωτερική μας Φωνή και χαιρόμαστε για αυτό. Είμαστε ικανοποιημένοι με την Δύναμή μας. Ας πούμε κατά προσέγγιση ότι τότε, τη σαμσάρα, υποδέχεται η νιρβάνα...Έχουμε δεχθεί την επανασύνδεση δηλαδή την Νιρβάνα σε αντίθεση με την πρώτη περίπτωση στην οποία απορρίψαμε το ενδεχόμενο να ζήσουμε/απολαύσουμε - εφόσον ήταν τόσο έντονη σε αυτό το σημείο - την επιθυμία μας βιώνοντας μέσα από αυτή, την νιρβάνα...Οξύμωρο κάπως ε...? Εν ολίγοις, όταν ο νους μας καταφέρει και αποδέχεται και τα δύο Στάδια ως Ένα, τότε έχει ξεφύγει από την δυαδικότητα του αποχωρισμού και παγιώνεται ως Ακλόνητος, Τότε κατακλύζεσαι από την Νόηση....Δρας από το Άφατο...

Στο δεύτερο και πιο αγαπημένο σκέλος : Αυτός ο κόσμος των φαινομένων... Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο κόσμος αυτός είναι αντανάκλαση της αντανακλάσεως...όλα αυτά που βλέπουμε, τα βλέπουμε λόγο της εξίσωσης Ε=μc τετράγωνο, το οποίο εκτός των άλλων, σημαίνει, ότι όσο μεγαλύτερη ταχύτητα έχει ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη μάζα αποκτά. Έτσι αυτό που εμείς βλέπουμε ως τραπέζι, δεν υπάρχει αλλά το βλέπουμε έτσι λόγω της μεγάλης ταχύτητας την οποία δεν μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο μάτι...Η Μορφή, διαμορφώνεται από το Αόρατο από την στιγμή που και η Σκέψη δημιουργεί Ύλη, είναι όμως και αυτή, Αόρατη.

...''από την ακτινοβόλο αρχή του, δεν κατόρθωσε να υπάρξει ''. Η Μορφή δημιουργείται από ένα Τσάφ όπως έτσι δημιουργήθηκε και ο Κόσμος. Δηλαδή από το τίποτα. Θα επικαλεστώ την φράση από το Τάο Τε Τζίγκ του Λάου Τζου για να το ισχυριστώ αυτό : '' Χτίσε δώμα, άνοιξε παράθυρα και πόρτες, κατοικήσιμο το κάνουν τα κενά. Το όφελος έρχεται, λοιπόν, από τούτο που υπάρχει ' Το χρήσιμο από εκείνο που λείπει.