 |
Παντρεύω τον πορφυρό μου έρωτα
με την ελαφροπάτητή σου αγάπη.
Ελαφροπάτητη αγάπη μου,
λιτή και ξο-δεμένη
όμοια με σε δεν βρίσκεται
σ'όλη την οικουμένη.
Χτυπά το κύμα στο γιαλό
και η καρδιά στενάζει
και στων ματιών σου τον βυθό
ήλιος χρυσός χαράζει.
Ανοίγουνε οι χάρτες μου
απλά στο κοίταγμά σου,
γοργόνες του παραμυθιού
φέρουν το όνομά σου.
Γεύομαι αθάνατο κρασί,
που καταργεί τον πόνο
και γίνομαι διάφανος
παντοτινά στον χρόνο.
Γεωρργία μου μένω κατάπληκτη συχνά από το μπλόκ σου. Εκεί που έχω γράψει στο χαρτί μου λέξεις που έχω καιρό να δω εμφανίζονται σε στίχους ποιημάτων που ανεβάζεις από διάφορους ποιητές....
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες και διαβάζουν τη σκέψη μου...λες και συμπνέει η σκέψη μου μαζί με κάποιου άλλου, κάθε φορά.
Υπέροχο! Παράλληλη η σκέψη σου με την πρωινή μου έμπνευση! Καλά το λέω εγώ: η ποίηση είναι θεόπνευστη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα συγχαρητήρια μου!