 |
Δες,πως σπούδασα,
κρυφά, τ'απόστιχά σου.
Σπιθοφεγγιά των άστρων.
Κίνησες γερακάρης
τον Αλωνάρη μήνα
κι απόκαμες Βροχάρης.
Δαμασκωτό ήτο
το σπαθί σου
στο λαιμό μου,
περασμένο
τζοβαερικό σμαλτάτο.
Σαν ανυφάντρα
στο τυλιγάδι διάζω
και μπουμπουκιάζω
άνθη.
Εγώ μάλωσα τα λόγια σου,
τα κέντησα.
τα ραίνω.
Τα'καμα ξακουστά
και στα κρυφά
σε δένω.
υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφή