Ω! Ποίηση Ω! Άνοιξη
αν δεν είχα κι εσένα θα ήμουν
ήλιος χωρίς φως
άνοιξη που έρχεσαι χαιδεύοντας
τα μάτια μου μόνο τις νύχτες.
Σήμερα που γιορτάζεις
χόρεψε - χόρεψε για τη ζωή
για σένα για μένα
γιατί,,,,
όταν ο ήλιος λάμπει και το φεγγάρι
χαμογελά γέρνοντας το κεφάλι του
χαιδεύει με τα μάτια του όλη την οικουμένη.
Χόρεψε γιατί,,,
όταν ακούω αυτή τη μελωδία νοιώθω
να χάνομαι στο πάθος απο αγάπη
έτσι που αναδύονται οι λέξεις,
και το όνειρο πάλεται στο Σύμπαν
που σπάει τον άνεμο με τα φτερά του
όταν μου σφαλίζει τα μάτια η αντανάκληση
της σύγχυσης στις μέρες και τα ισόμετρα
ροδοπέταλα στην ανακάλυψη του οίκτου.
Χόρεψε γιατί,,,,
μέσα απο σένα βλέπω εμένα
στην απέραντη ακινησία
που επεκτείνει την απόσταση
κι εξαλείφει το φως
γιατί στο τίποτα κρύβεται το παν
όταν αναδύεσαι ανθίζοντας.
Γρηγορία Πελεκούδα
Ανέκδοτη Συλλογή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου