ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ " ΑΓΙΟΣ EΡΩΤΑΣ "

\

Αν ήξερες πόσα πολλά είχα να σου πω! Μα δεν βρίσκω την αρχή, αφού η αγάπη μας βούλιαξε στου πουθενά την άκρη.
Έτσι, πήρα το μαγνητόφωνο μπροστά μου και άρχισα να σου μιλώ! Να σου μιλώ, σαν τις μέρες που αποζητώ, με το όνειρό μου να συνομιλήσω! και συ να μου απαντάς, σαν το όνειρο που δεν μου μίλησε ποτές του!

Ξέρεις καλέ μου, τι μέρα είναι σήμερα;
Του Αγίου Βαλεντίνου. Η μέρα των ερωτευμένων, λέει το ημερολόγιο. Ας είναι καλά ο ξένος, που μας θυμίζει έστω και μια φορά το χρόνο ότι…
‘’Κάπου υπάρχει η αγάπη μου, μα δεν ξέρω πού;’’
Ίσως, να την γυρέψω στο κιτρινισμένο ραβασάκι, που μου φωνάζει, ‘’σ΄αγαπώ!’’

Αν ήξερες, πόσα χιλιάδες ''σ΄αγαπώ'' τα έκλεψε το σύννεφο και τα΄ριξε στου κεραυνού την κοίτη...αν ήξερες!

Αχ βρε έρωτα αλήτη, πόσο σ΄αγαπώ!!!

Ε, λοιπόν πολύ ωραία η ιδέα μου, να σου εξομολογηθώ, όλα όσα είχα φυλαγμένα, αλλά δεν θα το πιστέψεις!
Κάθε φορά που έκανα προσπάθεια να σε σκεφτώ, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τη σκέψη μου. Όλο μου ξέφευγε κι εγώ την κυνηγούσα. Συχνά την έπιανα αδιάβαστη, να μην θυμάται τίποτα.

Κι όμως ‘’τίποτα δεν θα μας χωρίσει’’, μου έλεγες συχνά κι ύστερα χωρίσαμε για ένα τίποτα.
Εν τάξει, δε λέω, πέρασε τόσος καιρός από τότε που οι προβολείς των ματιών μου σε δείχναν μαγικό, ενώ τώρα φωτίζουν ένα άλλο βάθρο!
Αλλά, από το να μη θέλεις να δεις με τίποτα, εκείνον που κάποτε έκανες το παν να του πάρεις το φιλί, μέχρι να θέλεις να του ρίξεις σφαλιάρα σταυρωτή, αυτός ο αναστεναγμός, δεν ανασταίνεται με τίποτα!

Ναι, ξέρω καλά τι θα μου πεις! Πως είχαμε κι εμείς την μοίρα των ηρώων!
Ποιος ήρωας γεύτηκε ποτέ τα ιδανικά του! Αυτά τα γεύονται οι αραχτοί, με ουIσκu στην TV, που καρτερούν πότε θα τελειώσει ο πόλεμος, να πανηγυρίσουν την Ειρήνη!

Έτσι κι εμείς! Ερωτευτήκαμε, κλάψαμε, κυνηγηθήκαμε, για να γίνουμε στο τέλος θύματα του ανελέητου νόμου της ζωής, που ορίζει, ‘’οι ερωτευμένοι να ζουν σχεδόν πάντα χωριστά’’

Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα! Μέρα των ερωτευμένων, μα και ορόσημο των χωρισμένων, που τούτη τη μακριά νύχτα θα θυμούνται την αξιοθρήνητη αγάπη τους , που τώρα, αναπαύεται στο στασίδι της αθανασίας!

Η νύχτα θα περάσει. Μα η θύμηση εκείνης της μεθυσμένης αύρας, θα είναι συνέχεια δίπλα τους, να τους γεμίζει θλίψη απέραντη η σκέψη, πως η πίκρα και η απογοήτευση, έχουν πάρει τώρα στην καρδιά τους, τη θέση που κατείχε άλλοτε η ΑΓΑΠΗ!!!

Μα για ένα λεπτό…στάσου Έρωτα!
Προσκυνητάρι εσύ των εκλεκτών, της έμπνευσης μοναχογιός, των ζωγράφων η παλέτα, των ποιητών ο στοχασμός, στάσου, θέλω κάτι να ρωτήσω!

Είσαι ΑΘΩΟΣ, ή και ΕΝΟΧΟΣ μαζί;

Όχι, ένοχοι είμαστε μονάχα ΕΜΕΙΣ!
Μέσα από την ανημποριά των καχεκτικών μας ώμων
και τη μιζέρια της ψυχής, είμαστε ανίκανοι για
το δικό σου Πολύτιμο φορτίο !!!
Αθώος λοιπόν!!! Να, γιατί είσαι σταυρωμένος…

Θυμήσου όμως…Στης Καρδιάς μας τον Σταυρό, θα είσαι πάντα Ευλογημένος!!!

ΑΓΙΟΣ EΡΩΤΑΣ -Της- ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ 
ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ