ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ " ΑΤΙΤΛΟ "

Μια ουράνια αχλύ
Με πλακώνει
Βυθίζοντάς με
Στης ψυχής τους ανήλιαγους δρόμους.

Ήχοι σκόρπιοι
Ορφανοί από έρωτα
Φωνές που αναζητούν συμπόνοια
Στους έρημους τους τόπους
Μιας αφοσίωσης ευάλωτης.

Μικρές ιστορίες
Που αφηγούνται
Το παραμύθι
Δυο εραστών
Του πόθου και του πόνου.

Απλωμένες στο πλακόστρωτο
Μιας μνήμης αναδυόμενης
Που σφουγγίζει τα δάκρυα
Του χωρισμού του πρώτου.

Πόσο μακρυνά
Φαίνονται όλα ετούτα

Μα πόσο με πλησιάζουνε
Οι εικόνες
Τα πρόσωπα
Που αφήνουν κενά
Από ψηφίδες
Που δεν βρέθηκαν ποτέ
Ούτε στα όνειρά μου.

στίχοι - φωτογραφία: Γ.Δ. Αναγνώστου