ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ

ANGELICA KAUFFMANN «Η Σαπφώ εμπνέεται από τον Έρωτα"»

Ancient Sumerian Lovers:  Το Αρχαιότερο Ερωτικό Ποίημα Του Κόσμου Στα τέλη του 19ου αιώνα βρέθηκε στη Νιπούρ σ' ανασκαφή, το μεγαλύτερο μέρος από τις σουμεριακές πινακίδες. Είναι μικρές πήλινες πλάκες που 'ναι καταγεγραμμένα με σφηνοειδή γραφή, θρύλοι, έπη, μοιρολόγια, ιστορίες, βασιλικά διατάγματα, δικαστικές αποφάσεις, εμπορικές συμφωνίες. Υπολογίζεται πως υπάρχουνε συνολικά πάνω από 30000 τέτοιες πινακίδες. Ένα όμως εύρημα από πηλό χρονολογημένο το 2037 π.Χ., θεωρείται το παλαιότερο ερωτικό ποίημα στον κόσμο! Ένα ποίημα περίπου 4041 ετών!

Γαμπρέ, αγαπημένε της καρδιάς μου, σαν το μέλι γλυκιά είναι η ομορφιά σου. Λιοντάρι, αγαπημένο της καρδιάς μου με μάγεψες. 'Ασε με να σταθώ τρέμοντας, μπροστά σου, να σε αγγίξω με το χάδι μου. Το χάδι μου είναι ακριβό, πιο απολαυστικό είναι από την ομορφιά. Σαν το μέλι με το γάλα. Γαμπρέ, πες στη μητέρα μου, θα σου δώσει λιχουδιές. Στον πατέρα μου, θα σου δώσει δώρα. Τη ψυχή σου να ζωντανέψω, ξέρω. Γαμπρέ κοιμήσου στο σπίτι μας ως την αυγή, τη καρδιά σου ξέρω πως να ευχαριστήσω. Λιοντάρι κοιμήσου στο σπίτι μας ως την αυγή. Εσύ, επειδή μ' αγαπάς, κύριέ μου, κύριε προστάτη μου, Σουσίν μου, εσύ που ευφραίνεις τη καρδιά της Ενλίλ, άγγιξέ με, με το χάδι σου .

                                                       ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΑ Η θεά Φρέγια

Η θεά Φρέγια

Η Φρέγια (Freyja), αδερφή του Φρέιρ και κόρη του Νγιορντ συνήθως περιγράφεται ως η θεά της γονιμότητας της Σκανδιναβικής μυθολογίας. Freyja σημαίνει κυρία, θηλυκός ηγέτης. Ήταν η θεά της οικειότητας και τα δάκρυά της ήταν χρυσά. Ήταν επίσης θεά της αγάπης, του σεξ και της θελκτικότητας και έγινε μία από τις πιο δημοφιλείς θεές. Η δημοτικότητά της ίσως να οφείλεται και στην προθυμία της να κοιμηθεί με άλλους.

Κάποια στιγμή μπορεί να ήταν το ίδιο πρόσωπο με τη Φριγκα και μπορεί να θεωρηθεί το αντίστοιχο της Βένους και της Αφροδίτης. Πιστευόταν επίσης πως ήταν η πιο επιθυμητή από τις θεές εξαιτίας ενός ελκυστικού κοσμήματος, του Μπροσινγκάμεν, για την εύρεση του οποίου αναγκάστηκε να κοιμηθεί με 4 νάνους.

Η Φρέγια ήταν άγρια θεά: ελεύθερη με τις σεξουαλικές της ορέξεις και μανιώδης όταν υποχρεωνόταν να κάνει κάτι παρά την θέλησή της. Ερωμένη του Οντίν και άλλων θεών. Σύμφωνα μάλιστα με τον Λόκι επέτρεπε ακόμα και στον αδελφό της να έρθει στο κρεβάτι της.

Η Φρέγια οδηγεί ένα κάρο το οποίο σέρνουν οκτώ γάτες. Ήταν Βασίλισσα των ξωτικών, ενώ οι γίγαντες συνεχώς προσπαθούν να την αρπάξουν από τους θεούς.

Ο αστεροειδής 76 Φρεία (76 Freia), που ανακαλύφθηκε το 1862, πήρε το όνομά του από τη θεά αυτή.(ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

 ΘΕΑ ΙΣΤΑΡ 

Σφραγίδα που χρονολογείται στο 2300 π.Χ. και απεικονίζει τη θεά Ιστάρ και το θεό Έα.

Η θεά Ιστάρ (οι Ασσύριοι την ονομάζαν "Ιναννά", οι Εβραίοι "Αστορέθ" και οι Έλληνες "Αστάρτη"), πολύ δημοφιλής σε όλους τους λαούς της Μεσοποταμίας και ακόμη πέραν των ορίων της τελευταίας, στις περιοχές της Φοινίκης και της Ελλάδας, θεά του έρωτα και του πολέμου, η οποία πολλές φορές δείχνει μια συμπεριφορά που δεν διαφέρει απ' αυτήν ενός κακομαθημένου κοριτσιού. Το κύριο κέντρο λατρείας προς την Ιστάρ, ήταν η πόλη Ουρούκ, αλλά και οι πόλεις Ουρ, Ασσούρ, Βαβυλών, Καλάχ, Νινευή, Ακκάδ κ.ά. Το ζώο-σύμβολο της θεάς ήταν ένας λέοντας που βρυχάται, άστρα της η Αφροδίτη και ο Σείριος, και ιερός αριθμός της το 15, το ήμισυ του αριθμού 30 που ήταν ο ιερός αριθμός του πατέρα της, σεληνιακού θεού, Σιν. Περίφημη έμεινε η κάθοδος της Ιστάρ στον Άδη για να επαναφέρει στην ζωή τον αγαπημένο της Ταμμούζ,

Ροσέτι "Αστάρτη

Ένας από τους σημαντικούς πίνακες του Ροσέτι με μοντέλο την αγαπημένη του Lizzie, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1877, αρκετά μετά το θάνατο τού μοντέλου, ήταν η Συριακή Αστάρτη (Astarte Syriaca).

Η Αστάρτη (εβραϊκά Αστόρετ, αραμαϊκά Ατάρ) ήταν η μεγάλη θεά της γονιμότητας των σημιτικών λαών. Όμοιο ρόλο με αυτόν της Αστάρτης έπαιζαν οι θεές που συχνά ταυτίζονταν με αυτήν, Αφροδίτη και Δήμητρα των Ελλήνων, Ίσις των Αιγυπτίων, Ιστάρ των Βαβυλωνίων και Αθτάρ των νοτιοαραβικών νομαδικών λαών. 

Στην Παλαιά Διαθήκη (Βασιλείς Α', κεφ. 11, στ. 5) ο βασιλιάς Σολομών υποστηρίζει τη λατρεία της Αστάρτης. Αργότερα αναφέρεται στην Π.Δ. ότι ο θεός απεχθάνεται τους ανθρώπους που κάνουν θυσίες σ' αυτή τη θεά και γι' αυτό τους τιμώρησε με στρατιωτικές ήττες. Είχαν δημιουργηθεί, φαίνεται, ανταγωνιστικά ιερατεία και έπρεπε να περάσει ο έλεγχος του λαού στις νεότερες πολιτικές συσπειρώσεις, αλλάζοντας γι' αυτό το λόγο τα ιερά πρόσωπα.

Διάφοροι χριστιανοί «πατέρες» αγωνίστηκαν για αρκετούς αιώνες να δυσφημίσουν και, με τη βοήθεια της ρωμαϊκής εξουσίας, να απαγορεύσουν στους λαούς της ανατολικής Μεσογείου τη λατρεία της Αστάρτης. Κάποια εποχή την ταύτισαν με τον εβραϊκό αρσενικό δαίμονα/θεό Άσταροτ. Όταν αυτές και άλλες προσπάθειες δεν έφεραν αποτελέσματα, επινόησε ο εκκλησιαστικός μηχανισμός κατά τον 5ο αιώνα και μετά το θάνατο του Ιωάννη Χρυσοστόμου, ο οποίος αντιδρούσε σφοδρά, την εισαγωγή ενός ανταγωνιστικού ημιθεϊκού θηλυκού προσώπου στο χριστιανικό πάνθεον, της μητέρας του Ιησού, τη λεγόμενη Παναγία, στην οποία προσκόλλησαν όλες τις ιδιότητες, όλα τα προσωνύμια και όλες τις «θαυματοποιητικές ικανότητες» της Αστάρτης / Αφροδίτης / Δήμητρας / Ίσιδας / Ιστάρ.

http://sfrang2.blogspot.gr/

                                         ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ

Ο Άγιος Βαλεντίνος λαμβάνει ένα ροζάριο από την Παναγία στον πίνακα του Φλαμανδού ζωγράφου Ντέιβιντ Τένιερς του 3ου (1638 – 1685).

Πηγή:  iefimerida.gr

Κάθε χρόνο όταν μπαίνει ο Φλεβάρης, ο Αγιος Βαλεντίνος έρχεται στο μυαλό όλων μας, είτε είμαστε ερωτευμένοι είτε όχι. Οπως όλοι ξέρουμε πια, στις 14 Φεβρουαρίου γιορτάζει ο Αγιος Βαλεντίνος και η μέρα αυτή έχει καθιερωθεί σαν τη μέρα των ερωτευμένων σε όλον τον δυτικό κόσμο, ακόμα και σε όσες Ανατολικές χώρες έχουν κάνει την υπέρβαση υιοθετώντας Δυτικά πρότυπα.

Ο Αγιος Βαλεντίνος ήταν ένας χριστιανός ιερέας που έζησε το 270μΧ, επί Κλαύδιου. Ο Αγιος Βαλεντίνος λοιπόν, θέλοντας να διαδώσει τη χριστιανική πίστη τελούσε γάμους ανάμεσα σε ζευγάρια, προσπαθώντας να δημιουργήσει πυρήνες ανάπτυξης του χριστιανισμού, και φυσικά οικογένειες.

Ο Βαλεντίνος αν και προειδοποιήθηκε για τις αντιπαγανιστικές του διαθέσεις, δεν υποχώρησε και συνέχισε να παντρεύει τους πιστούς, μέχρι που βασανίστηκε και θανατώθηκε.

Η Καθολική Εκκλησία αναγνώρισε πολλούς αιώνες αργότερα τον Βαλεντίνο ως άγιο και όρισε την ημερομηνία λατρείας του στις 14 Φεβρουαρίου. Φυσικά η επιλογή της ημέρας δεν ήταν τυχαία γιατί την ίδια ημέρα (και μάλιστα για 2 ημέρες στις 14 και 15 Φεβρουαρίου) γιορταζόταν μια παγανιστική γιορτή έρωτα και γονιμότητας. Οι Καθολικοί ταύτισαν τον Αγιο Βαλεντίνο με τον έρωτα και το καλό τους μάρκετινγκ τον καθιέρωσε σαν τον Άγιο του Έρωτα.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία φυσικά δεν αναγνώρισε τον άγιο αυτό και κράτησε σκληρή στάση απέναντι στη μόδα που πήγε να καθιερωθεί. Ωστόσο μετά από πολλά χρόνια και όταν πια ο Άγιος Βαλεντίνος έγινε το απόλυτο must του Φλεβάρη, αποφάσισε να δημιουργήσει τον δικό της άγιο.

 http://www.eros-erotas.gr/wp-content/uploads/2011/11/eros-agapi.png

ΑΓΙΟΣ ΥΑΚΙΝΘΟΣ : Ο Έλληνας Άγιος του Έρωτα

Παρόλο που οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι υπάρχει και Έλληνας Άγιος του Έρωτα, ο Άγιος Υάκυνθος, λίγοι τον γιορτάζουν. Ίσως επειδή η ημερομηνία λατρείας του είναι στις 3 Ιουλίου και ο ρομαντισμός πάει περισσότερο με τον χειμώνα. Ποιος ξέρει...

Πάντως 0 Άγιος Υάκινθος είναι επίσημα ο Έλληνας Άγιος της Αγάπης και του Έρωτα. Είναι ο προστάτης των ζευγαριών της σχέσης του άνδρα και της γυναίκας, ο Άγιος των αισθημάτων, της ανάμνησης και της προσδοκίας.
Γιορτάζεται κυρίως στην Κρήτη και σύμφωνα με την παράδοση οι πιστοί, που επισκέπτονται την εκκλησία του Αγίου Υακίνθου δεν ανάβουν ποτέ μόνο ένα κεράκι. Πάντα δύο: Ένα για την ανάμνηση και ένα για την προσδοκία!http://www.star.gr/

Ο ΆΓΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ υπάρχει και γιορτάζει 25 Ιουνίου

Ο Άγιος Έρωτας όχι μόνο υπάρχει αλλά, παρά το αρχαιοελληνικό του όνομα, τιμάται από την Εκκλησία μας στις 25 Ιουνίου.

Μαζί με τα έξι αδέλφια του Ορέντιο, Φαρνάκι , Φίρμο, Φιρμίνο, Κυριάκο και Λογγίνο, ο Έρως πολεμούσε στη Θράκη, ως στρατιώτης του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Σὲ κάποια μάχη εναντίον των Σκυθών, ο Ορέντιος κατόρθωσε νὰ σκοτώσει τον αρχηγό τους.. Γιὰ τὸ κατόρθωμά του αυτό τιμήθηκε, αλλά παράλληλα προσκλήθηκε νὰ συμμετέχει σε παγανιστικές θυσίες πρὸς τὰ είδωλα ποὺ θὰ προσφέρονταν για τη νίκη του. Εκείνος αρνήθηκε και διακήρυξε την ακλόνητη πίστη του στὸν έναν και μοναιδκό Θεό. Με την απόφασή του αυτή, συμφώνησαν και τα έξι αδέλφια του.Αποτέλεσμα, ήταν να σταλούν όλοι μαζί με δυσμενὴ μετάθεση στην Αρμενία. Εκεί μετά από λίγο, συνελήφθησαν καὶ υποβλήθηκαν σε ανάκριση κατά τη διάρκεια της οποίας όλοι μαζί επέμειναν στὴν πίστη τους πρὸς τὸν Κύριον! Αμέσως εξορίστηκαν σε τόπους μακρινοὺς όπου και πέθαναν απὸ τὶς κακουχίες τις οποίες υπέστησαν! Η μνήμη τους τιμάται στις 25 Ιουνίου, ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος Ερωτας και τα έξι αδέλφια του! http://www.madata.gr/

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΘΕΟΣ ΕΡΩΣ - Ο θεός Ερωτας στη μυθολογία

William-Adolphe Bouguereau ΕΡΩΣ

Η Ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη εκδοχές για το θεό Ερωτα. Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, ο Έρως ήταν ο γιος της Αφροδίτης και του Άρη (λέτε από εκεί να βγήκε το γνωστό ρητό «κάντε έρωτα και όχι πόλεμο»;).

Ο Πλάτων ωστόσο είχε διαφορετική άποψη, παρουσιάζοντας τον Έρωτα ως γιο του χάους, που ωστόσο ενσάρκωνε την αρμονία.

Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι μύθοι που τον θέλουν να είναι ο γιος του Ερμή ή του Ηφαίστου, ή ακόμα ο γιος του Πόρου και της Πενίας. Η Σαπφώ αναφέρει ότι είναι γιος της Αφροδίτης και του Ουρανού, ενώ ο Αλκαίος ότι ήταν γιος της Ίριδας και του Ζέφυρου.

Ερωτας, ο γιός της Αφροδίτης

Ο επικρατέστερος μύθος παρόλα αυτά επιμένει ότι ο Ερως ή Ερωτας γεννήθηκε από τη συνεύρεση της Αφροδίτης με τον Άρη ένα ωραίο βράδυ του καλοκαιριού. Ως γνήσιος γιος της θεάς της ομορφιάς, ο Έρως έγινε ο θεός του πόθου, του έρωτα και της σεξουαλικής δραστηριότητας. 

Σύμφωνα με όλους τους μύθους ο Ερωτας ήταν πανέμορφος, αλλά και μόνιμη πηγή μπελάδων τόσο για τους θεούς όσο και τους θνητούς (κάτι για το οποίο λογικά θα συμφωνήσουν οι περισσότεροι ακόμα και σήμερα). Αδερφός του Έρωτα ήταν ο Άντερος, ενώ στενοί του συνεργάτες ήταν ο Πόθος και ο Ήμερος.

Ο Έρωτας εμφανιζόταν σε πολλές αναπαραστάσεις, κυρίως με τη μορφή που τον παρουσίασαν αργότερα και οι Ρωμαίοι, ως φτερωτό μωρό με βέλη στα χέρια. Σύμφωνα πάλι με το μύθο, ο Έρως έχει δυο ειδών βέλη: τα χρυσά με φτερά περιστεριών και άλλα με φτερά κουκουβάγιας. Τα βέλη με τα φτερά των περιστεριών είναι αυτά που έριχνε στις καρδιές των θνητών και αθανάτων, ώστε να διεγείρει τα ερωτικά συναισθήματα.

http://www.eros-erotas.gr/

Θεά Αφροδίτη (Venus)

                           Σ.ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΙ "Η γέννηση της Αφροδίτης"

Σύμφωνα με την εκδοχή του Ησίοδου η Αφροδίτη γεννήθηκε από τα τον αφρό που δημιούργησαν τα γεννετικά όργαναν του Ουρανού πέφτοντας στη θάλασσα μετά τον ακρωτηριασμό του από τον Κρόνο, στην Πέτρα του Ρωμιού, μια ακτή της Πάφου στην Κύπρο. Σπρωγμένη από τον Ζέφυρο στη θάλασσα, η θεά καλλωπίστηκε από τις θεραπαινίδες της Ώρες και μεταφέρθηκε στον Όλυμπο, όπου παρουσιάστηκε στον Δία και τους υπόλοιπους θεούς.
Ήταν σύζυγος του Ηφαίστου αλλά περιγράφεται ως ερωμένη του Άρη, με τον οποίο φέρεται ότι απέκτησε τον Ίμερο, τον Έρωτα, τον Δείμο και τον Φόβο. Με τον Ποσειδώνα έφερε στη ζωή τον Έρυκα, που έδωσε το όνομά του στο ομώνυμο βουνό της Σικελίας και τη Ρόδο, ενώ με τον Διόνυσο χάρη στη μαγική μεσολάβηση της Ήρας γέννησε τον Πρίαπο. Γιος της θεωρείται επίσης ο Ερμαφρόδιτος, τον οποίο έφερε στη ζωή η θεά μαζί με τον Ερμή.
Η πανέμορφη θεά, εκτός από προστάτιδα του ηδονικού και εξωσυζυγικού έρωτα, παρουσιάζεται μερικές φορές και ως προστάτιδα των νόμιμων ενώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συμμετοχή της στην ανατροφή των ορφανών κοριτσιών του Πανδάρεου. Η Αφροδίτη ήταν περισσότερο θεά της ομορφιάς και του ηδονικού έρωτα και σπανιότερα προστάτευε τη συζυγική ζωή.
Ιερά της σύμβολα ήταν τα λευκά περιστέρια. Μάλιστα ένα ζευγάρι από τα πουλιά αυτά έσερνε το άρμα της. Αλλα σύμβολά της ήταν το μήλο, η παπαρούνα, το άνθος της ροδιάς, το τριαντάφυλλο, η μυρτιά και η ανεμώνη. (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ )

        

ΚΡΙΣΝΑ

Ο Κρίσνα, αν και γυιός βασιλικής οικογένειας, μεγάλωσε κοντά σε βοσκούς. Η μυθολογία του Κρίσνα είναι πανάρχαιη και συνδέεται με τους μύθους του σεληνιακού θεού του Έρωτα (της ελληνικής μυθολογίας). Πολλούς διαφορετικούς ρόλους παίζει μέσα στα ινδικά κείμενα. 

Τον συναντάμε σε τρεις ηλικιακές φάσεις, μωρό και μικρό παιδάκι, έφηβο και νέο άντρα και ώριμο 

Ως μικρό παιδάκι εμφανίζεται πολύ άτακτος, κάνει όλο σκανταλιές, συχνά πηγαίνει στο ποτάμι ακολουθεί τις βοσκοπούλες και μόλις αυτές βγάλουν τα ρούχα τους και πέσουν στο νερό αυτός τα κλέβει και τα κρύβει μέσα στα δέντρα. Γελώντας ζητάει από αυτές να πάψουν να κρύβονται και να βγούν έξω από το νερό χωρίς να ντρέπονται. Μοιάζει να λέει ο Κρίσνα ότι οι δυσκολίες της ζωής είναι δικά του παιχνίδια μέχρι το εγώ να παραδοθεί να πάψει να αμύνεται και ο άνθρωπος να ανακαλύψει γυμνός την πραγματική του φύση και τότε όλα πάλι θα του δοθούν πίσω. 

Από μικρός έκανε πολλά θαύματα και με την καλαμένια φλογέρα του ξετρελλαίνει τις καρδιές και μαγεύει όλα τα πλάσματα, τόσο τους ανθρώπους όσο και τα ζώα. 

Νέος άντρας ερωτοτροπεί με τις βοσκοπούλες μέσα σε λουλουδένιες κρυψώνες στο δάσος Μπριντάβαν κάτω από την πανσέληνο. Ενσαρκώνει το ακαταμάχητο κάλεσμα της καρδιάς και την πληρότητα μέσα από την ένωση με το είναι.

http://www.shantala.gr/index2.html

ΚΕΛΤΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ -ΟΥΕΝΓΟΥΣ

Ο Ουένγους(Aengus),ήταν θεός του έρωτα και γεννήθηκε από τον Ντάγντα και την Μπόαν.

Το θεικό ζευγάρι απέκρυψε την εγκυμοσήνη της Μπόαν κάνοντας τον ήλιο να σταθεί ακίνητος επί εννέα μήνες έτσι ο Ουένγους γεννιέται αυθημερόν. 

Ο κύριος ρόλος του είναι να βοηθάει τους εραστές που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Αλλά και ο ίδιος ο θεός πληγώνεται από έναν έρωτα. Ονειρεύεται μία νεαρή κοπέλα την οποία δεν γνωρίζει και την ερωτεύεται. Το όνομα της είναι Κάερ Ιμορμέιθ. 

Αναζητώντας την,την βρίσκει σε μία λίμνη με άλλες κοπέλλες. Η Κάερ κάθε δεύτερο χρόνο μεταμορφώνεται σε κύκνο μαζί με τις φίλες της. 

Ο Ουένγους παρατηρεί ότι κάθε ζευγάρι κύκνων ενώνεται με ασημένια αλυσίδα ενώ η αλυσίδα της Κάερ είναι χρυσή. 

Ο πατέρας της δεν δέχεται τον Ουένγους για γαμπρό.

Ό μόνος τρόπος να παντρευτούν είναι όταν αυτήν μεταμορφώνεται σε πουλί

Έτσι έχοντας κι αυτός μεταμορφωθεί σε πουλί πετάει μαζί της γύρω από την λίμνη και το μαγικό τους τραγούδι κάνει τους πάντες να κοιμηθούν για τρείς μέρες και τρείς νύχτες. 

Αυτό έδωσε την ευκαιρία να πάνε στο παλάτι του Ουένγους και να ζήσουν τον έρωτά τους

ΑΠΟ http://www.neraidokiklos.gr/

ΑΦΡΟΔΙΤΗ - ΕΡΩΤΑΣ - ΠΑΝΑΣ 

"Αφροδίτη και Πάνας» ονομάζεται μαρμάρινο σύμπλεγμα, το οποίο αναπαριστά μία εύθυμη σκηνή, με τον Πάνα να πλησιάζει αδέξια τη θεά Αφροδίτη, που ετοιμάζεται για το λουτρό της -κάτι που φαίνεται από το μαντίλι με το οποίο έχει μαζέψει τα μαλλιά της- ενώ ο Έρωτας με τη μορφή μικρού παιδιού, τον απομακρύνει. Η θεά προσποιείται ότι απειλεί τον Πάνα με το σανδάλι της, με μια παιχνιδιάρικη χειρονομία φιλάρεσκης ανωτερότητας.

Το έργο βασίζεται ανοιχτά στη διαλεκτική της αντίθεσης μεταξύ της ομορφιάς της νεαρής και του πρωτογονισμού της ποιμενικής μορφής του τραγόμορφου Πάνα. Επίσης στη διαφορετική απόδοση των επιφανειών όσο και στις κινήσεις απομάκρυνσης των προσώπων, τα σκέλη των οποίων διασταυρώνονται αντιθετικά. Η σύνθεση αποτελεί μια σοφή και εκλεκτικιστική μείξη στοιχείων που αντλούνται από την παρατήρηση του φυσικού κόσμου και προτύπων της γλυπτικής, όπως είναι φανερό ιδιαίτερα στην Αφροδίτη.

Η μορφή της θεάς έχει πρότυπα την Αφροδίτη της Κνίδου και την Αφροδίτη των Μεδίκων. Η σύλληψη της μορφής της όμως απομακρύνεται από τους κανόνες των αναλογιών, οι οποίοι διέπουν τα περίφημα έργα που έχουν προηγηθεί. Το σώμα της Αφροδίτης εμφανίζεται για πρώτη φορά στις ακριβείς ρεαλιστικές του λεπτομέρειες, που φανερώνουν την υιοθέτηση από την πλευρά του γλύπτη ενός νεανικού γυναικείου εύσαρκου τύπου. Οι σωματικές ιδιαιτερότητες ξετυλίγονται στα πόδια, συνηθισμένα να φορούν σανδάλια όπως δείχνει η ατροφία του μικρού δαχτύλου, στους μηρούς, που στηρίζουν την ευρεία λεκάνη, στα πλούσια στήθη, που επιδεικνύονται με λαϊκή έλλειψη σεμνότητας, στον εύρωστο λαιμό, και τέλος στις γεμάτες παρειές, ανακαλύπτοντας την «αντικλασική» ομορφιά ενός εξατομικευμένου σώματος.

Το σύμπλεγμα αυτό βρέθηκε το 1904 στο ίδρυμα των Βηρυτίων Ποσειδωνιαστών στη Δήλο. Η επιγραφή που φέρει στη βάση αναφέρεται στον Διόνυσο, που καταγόταν από τη Βηρυτό του Λιβάνου, προστάτη της πόλης, στους πατρώους θεούς της οποίας αφιερώνεται το σύμπλεγμα. Σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα, επιδιορθωμένο σε ορισμένα τμήματα (δεξιός πήχης και κεφάλι της Αφροδίτης, πόδια και αριστερό χέρι του Έρωτα, κέρατα και δεξιό πόδι του Πανός, καθώς και μερικά δάχτυλα της Αφροδίτης που έχουν αποκατασταθεί με γύψο).ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ 

Απόσπασμα από το Συμπόσιο του Πλάτωνα για τον Ερωτα 

Lionel-Noël Royer - "ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ"

…Αν τύχει κάποτε μάλιστα να συναντήσει το ίδιον εκείνο το πραγματικό του ήμισυ,

…τότε πλέον η συγκίνησή τους είναι εξαιρετική από το αίσθημα στοργής, κοινής καταγωγής, έρωτος. Ούτε στιγμή, θα έλεγα, δεν δέχονται ν’ αποχωρισθούν.

…Οι ίδιοι δεν θα ήσαν σε θέση καν να εκφράσουν, τι θέλει επί τέλους ο ένας από τον άλλον. Διότι δεν είναι καθόλου δυνατόν να πιστευθεί, ότι είναι η ερωτική απόλαυση, και ότι επομένως χάριν αυτής ευχαριστούνται ο ένας από του άλλου την συμβίωση με πάθος τόσο σφοδρό. Κάτι άλλο είναι μάλλον -το βλέπει κανείς- αυτό που θέλει και των δύο η ψυχή, κάτι που δεν μπορεί να εκφράσει.

Διαισθάνεται όμως τι θέλει και το υποδηλώνει σκοτεινά.

Και αν, την ώρα που είναι πλαγιασμένοι μαζί, ερχόταν από πάνω τους ο Ήφαιστος με τα εργαλεία του και τους ρωτούσε: 

«Τι είν’ αυτό που ζητείτε, άνθρωποι, ο ένας από τον άλλον;» 

Και αν εκείνοι δεν ήξεραν τι ν’ απαντήσουν, και τους ρωτούσε και πάλι: 

«Θέλετε μήπως αυτό; να μείνετε μαζί ο ένας με τον άλλον όσον το δυνατόν περισσότερο, ώστε και νύκτα και ημέρα να μην αποχωρίζεσθε;…» 

Μόλις ακούσει αυτά, ούτε ένας -είμαστε βέβαιοι- δεν θα έλεγε όχι, ούτε θα εκδήλωνε άλλη επιθυμία. Αντίθετα θα πίστευε, πως άκουσε απαράλλακτα ό,τι τόσον καιρό τώρα ποθούσε, να ενωθεί και να συγχωνευθεί με τον αγαπημένο του, ώστε να γίνουν ένας αντί δύο. 

Η αιτία τούτου είναι, ότι αυτή ήταν η πρωταρχική φύση και ότι κάποτε ήμασταν ολόκληροι.

ΑΠΟ http://www.eros-erotas.gr/wp-content/uploads/2011/11/eros-agapi.png

Ο ΜΥΘΟΣ ΕΡΩΤΑ - ΨΥΧΗΣ 

Lionel-Noël Royer - "ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ"

Ο Έρωτας είχε ερωτευτεί μια κόρη που την λέγανε Ψυχή. Θεός αυτός, θνητή εκείνη. Πώς να ζήσουνε μαζί; Την απήγαγε, την πήρε σ’έναν έρημο τόπο και την έκρυψε εκεί. Και πήγαινε και την έβλεπε. Κι έφευγε και πάλι ξαναρχόταν. Κι όσο τη γνώριζε, τόσο πιο πολύ την αγαπούσε. Επειδή όμως ήταν θνητή, κάποτε θα έπρεπε να χωρίσουν. Δεν το άντεχε αυτό ο Έρωτας. Γι’αυτό πήγε στον Δία και τον παρακάλεσε να κάνει την Ψυχή αθάνατη. Όταν ο Δίας είδε την τόση του αγάπη, δέχτηκε και έκανε την Ψυχή αθάνατη. Κι έτσι παντρεύτηκαν!» http://vassiamoissidis.wordpress.com/

                                          " ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ "

Ford Madox Brown -  ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ

Ιουλιέτα:...
..Στου έρωτα το μαγικό παιχνίδι
Τους εραστές φωτίζει η ομορφιά τους.
Κι ο έρωτας, που λεν τυφλός πως είναι
τη σκοτεινιά της νύχτας προτιμάει
Έλα γλυκειά μου νύχτα να μου μάθεις
πώς δυο παρθενικά κορμιά θα σμίξουν
μες στη χαρά του έρωτα δοσμένα.
Σκέπασε με τη μαύρη σου χλαμύδα
το αίμα που τα μάγουλά μου καίει
ώσπου να ξεθαρρέψει ο έρωτάς μου
που άντρα δεν εγνώρισε ποτές του.
Να ξεθαρρέψει και να καταλάβει
πως ειν’ αγνή η αληθινή αγάπη.
Αχ, έλα νύχτα, έλα μου Ρωμαίο
τη νύχτα αυτή σαν ήλιος να φωτίσεις.
Στης νύχτας το φτερό λευκός που θα ΄σαι!

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΕΤΟΥΣΑ

ΘΕΟΦΙΛΟΣ "Ερωτόκριτος και Αρετούσα"

Τα ‘μαθες, Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα; ο Kύρης σου μ' εξόρισε σ' τση ξενιτιάς τη στράτα; Tέσσερεις μέρες μοναχάς μου 'δωκε ν' ανιμένω, κι αποκεί να ξενιτευτώ, πολλά μακρά να πηαίνω.  Kαι πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω, και πώς να ζήσω δίχως σου στο χωρισμόν εκείνο; Eσίμωσε το τέλος μου, μάθεις το θες, Kερά μου, στα ξένα πως μ' εθάψασι, κ' εκεί'ν' τα κόκκαλά μου. Kατέχω το κι ο Kύρης σου γλήγορα σε παντρεύγει,  Pηγόπουλο, Aφεντόπουλο, σαν είσαι συ, γυρεύγει. Kι ουδέ μπορείς ν' αντισταθείς, σα θέλουν οι Γονείς σου νικούν την-ε τη γνώμη σου, κι αλλάσσει η όρεξή σου. "Mιά χάρη, Aφέντρα, σου ζητώ, κ' εκείνη θέλω μόνο, και μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω.  Tην ώρα που αρραβωνιαστείς, να βαραναστενάξεις,  κι όντε σα νύφη στολιστείς, σαν παντρεμένη αλλάξεις, ν' αναδακρυώσεις και να πεις• "Pωτόκριτε καημένε, τά σου'ταξα λησμόνησα, τό'θελες πλιό δεν έναι." Kι όντε σ' Aγάπη αλλού γαμπρού θες δώσεις την εξά σου,  και νοικοκύρης να γενεί στα κάλλη τσ' ομορφιάς σου, όντε με σπλάχνος σε φιλεί και σε περιλαμπάνει,  θυμήσου ενός οπού για σε εβάλθη ν' αποθάνει. Θυμήσου πως μ' επλήγωσες, κ' έχω Θανάτου πόνον, κι ουδέ ν' απλώσω μου'δωκες σκιάς το δακτύλιδι μόνον.  Kαι κάθε μήνα μιά φορά μέσα στην κάμερά σου, λόγιασε τά'παθα για σε, να με πονεί η καρδιά σου. Kαι πιάνε και τη σγουραφιάν (ζωγραφιά), που'βρες στ' αρμάρι μέσα, και τα τραγούδια, που'λεγα, κι οπού πολλά σου αρέσα', και διάβαζέ τα, θώρειε τα, κι αναθυμού κ' εμένα, 1385 που μ' εξορίσανε ο-για σε πολλά μακρά στα ξένα. Kι όντε σου πουν κι απόθανα, λυπήσου με και κλάψε, και τα τραγούδια που'βγαλα, μες στη φωτιάν τα κάψε, για να μην έχεις αφορμήν εις-ε καιρόν κιανένα, πλιό σου να τ' αναθυμηθείς, μα να'ν' λησμονημένα.  Παρακαλώ, θυμού καλά, ό,τι σου λέγω τώρα, κι ο-γλήγορα μισεύγω σου, κ' εβγαίνω από τη Xώρα. Kι ας τάξω ο κακορίζικος, πως δε σ' είδα ποτέ μου, μα ένα κερί-ν αφτούμενον εκράτουν, κ' ήσβησέ μου.  Mα όπου κι αν πάγω, όπου βρεθώ, και τον καιρόν που ζήσω,  τάσσω σου άλλη να μη δω, μουδέ ν' αναντρανίσω. Kάλλιά'χω εσέ με Θάνατον, παρ' άλλη με ζωή μου, για σένα εγεννήθηκε στον Kόσμον το κορμί μου. Oι ομορφιές σου έτοιας λογής το φως μου ετριγυρίσαν, κ' έτοιας λογής οι Eρωτιές εκεί σ' εσγουραφίσαν,  κ' εις όποιον τόπον κι α' σταθώ, τα μάτια όπου γυρίσου', πράμα άλλο δεν μπορώ να δω παρά τη στόρησή σου. Kι ας είσαι εις τούτο θαρρετή, πως όντεν αποθαίνω, χαιρετισμό να μου' πεμπες την ώρα κείνη, γιαίνω."

ΑΡΕΤΟΥΣΑ: "Tα λόγια σου, Pωτόκριτε, φαρμάκι-ν εβαστούσαν, κι ουδ' όλπιζα, ουδ' ανίμενα τ' αφτιά μου ό,τι σ' ακούσαν.  Ίντά'ναι τούτα τά μιλείς, κι ο νους σου πώς τα βάνει; Πού τα'βρε αυτάνα η γλώσσα σου οπού μ' αναθιβάνει; Kαι πώς μπορεί τούτη η καρδιά, που με χαρά μεγάλη στη μέσην της εφύτεψε τα νόστιμά σου κάλλη, και θρέφεσαι καθημερνό, στα σωθικά ριζώνεις,  ποτίζει σε το αίμα τση, κι ανθείς και μεγαλώνεις, κι ως σ' έβαλε, σ' εκλείδωσε, δε θέλει πλιό ν' ανοίξει, και το κλειδί-ν ετσάκισεν, άλλης να μη σε δείξει. Kαι πώς μπορεί άλλο δεντρόν, άλλοι βλαστοί κι άλλ' ά'θη, μέσα τση πλιό να ριζωθούν, που το κλειδί-ν εχάθη;  "Σγουραφιστή (ζωγραφιστή) σ' όλον το νουν έχω τη στόρησή σου, και δεν μπορώ άλλη πλιό να δω παρά την εδική σου. Xίλιοι σγουράφοι (ζωγράφοι) να βρεθούν, με τέχνη, με κοντύλι, να θέ' να σγουραφίσουσι μάτια άλλα κι άλλα χείλη, τη στόρησή σου ως την-ε δουν, χάνεται η μάθησή τως,  γιατί κάλλιά'ναι η τέχνη μου παρά την εδική τως. Eγώ, όντε σ' εσγουράφισα, ήβγαλα απ' την καρδιά μου αίμα, και με το αίμα μου εγίνη η σγουραφιά μου. Όποια με το αίμα τση καρδιάς μιά σγουραφιά τελειώσει, κάνει την όμορφη πολλά, κι ουδέ μπορεί να λιώσει.  Πάντά'ναι η σάρκα ζωντανή, καταλυμό δεν έχει, και ποιός να κάμει σγουραφιά πλιό σαν εμέ κατέχει; Tα μάτια, ο νους μου, κ' η καρδιά, κ' η όρεξη εθελήσαν, κ' εσμίξαν και τα τέσσερα, όντε σ' εσγουραφίσαν. Kαι πώς μπορώ να σ' αρνηθώ; Kι α' θέλω, δε μ' αφήνει  τούτ' η καρδιά που εσύ'βαλες σ' τσ' Aγάπης το καμίνι, κ' εξαναγίνη στην πυρά, την πρώτη Φύση εχάσε, η στόρησή μου εχάθηκε και τη δική σου επιάσε. Λοιπόν, μη βάλεις λογισμό σ' έτοια δουλειά, να ζήσεις, δε σ' απαρνούμαι εγώ ποτέ, κι ουδέ κ' εσύ μ' αφήσεις.  Kι ο Kύρης μου, όντε βουληθεί, να θέ' να με παντρέψει, και δω πως γάμο 'κτάσσεται και το γαμπρό γυρέψει, κάλλια θανάτους εκατό την ώρα θέλω πάρει, άλλος παρά ο Pωτόκριτος γυναίκα να με πάρει. "Mα για να πάψει ο λογισμός αυτόνος που σε κρίνει,  κι ολπίδα μιά παντοτινή στους δυό μας ν' απομείνει, την ώραν τούτη θέλεις δει, κι ας πάψει η έγνοια η τόση, πράμα-ν οπού παρηγοριάν πολλή σου θέλει δώσει."                   ΣΑΠΦΩ  Τζον Γουίλιαμ Γκόντγουαρντ «Τον καιρό της Σαπφούς» 1. Κέλομαι σε Γογγύλα Σε φωνάζω Γογγύλα Φανερώσου πάλι κοντά μου  Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς,  νά 'ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν  όμορφη, και πώς χαίρομαι που δεν είμαι εγώ,  μα η ίδια η Αφροδίτη που σε μαλώνει. 2. Ατθίδα Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη  σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.  'Ηρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα  δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.  Από το γάλα πιο λευκή  απ' το νερό πιο δροσερή  κι από το πέπλο το λεπτό, πιο απαλή.  Από το ρόδο πιο αγνή  απ' το χρυσάφι πιο ακριβή  κι από τη λύρα πιο γλυκιά, πιο μουσική... 3. Θεός μου φαίνεται.. Θεός μου φαίνεται στ΄ αλήθεια εμένα κείνος  ο άντρας που κάθεται αντίκρυ σου κι από  κοντά τη γλύκα της φωνής σου απολαμβάνει  και το γέλιο σου αχ που ξελογιάζει  και που λιώνει στο στήθος την καρδιά μου  σου τ΄ ορκίζομαι" γιατί μόλις που πάω να  σε κοιτάξω νιώθω ξάφνου μου κόβεται η μιλιά μου  μες στο στόμα η γλώσσα μου  στεγνώνει" πυρετός κρυφός με σιγοκαίει κι  ούτε βλέπω τίποτα ούτε ακούω μα  βουίζουν τ΄ αυτιά μου κι ένας κρύος ιδρώτας  το κορμί μου περιχάει" τρέμω σύγκορμη αχ  και πρασινίζω σάν το χόρτο και λέω πώς λίγο ακόμη"  λίγο ακόμη και πάει θα ξεψυχήσω. 4. Το τραγούδι της Αριγνώτας  .....  Συχνά από τις Σάρδες σε μας δώ πέρα  η σκέψη της γυρίζει,  πως ζούσαμε μαζί,  τι εφάνταζες εμπρός της σα μια θεά,  κι η ποιο τρανή χαρά της  το δικό σου τραγούδι ήτανε πάντα.  Τώρα μέσα στις Λυδές γυναίκες ξεχωρίζει  καθώς σαν πέσει ο ήλιος  κι η σελήνη ροδοδάχτυλη λάμπει  τ' άστρα τ' άλλα σκοτεινιάζοντας  κι ίδια γύρω αφήνει το φώς της να απλωθεί  πα σ' αλμυρά πελάγη και σε πολύανθες χώρες.  Κι έχει πάρει γλυκιά δροσιά να χύνεται  τα ρόδα μοσχοβολούν και τ' απαλό χορτάρι  και το τριφύλλι ολούθε τ' ανθισμένο.  Κι εκείνη πέρα δώθε τριγυρίζει  την Ατθίδα θυμάμενη  η καρδιά της η τρυφερή από πόθο πλημμυρίζει  κι απ' τον καημό βαραίνει μες τα στήθη.  Κι εμας τις δυό φωνάζει  να βρεθούμε κοντά της.  'Ομως, [...] ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Ο. ΕΛΥΤΗ