 |
εκείνος είπε πως του αρέσει το αδύνατο,
μια μουσική σίγαση,
μια θάλασσα για να βραχεί
και η απαλλαγή από τα μικροπρεπή
της μνήμης...
(εκείνα τα γυμνά πόδια και τα λυμένα μαλλιά,
γιατί φέρνουν πόνο;)...
εκείνη γνώριζε πως η μνήμη
είναι ένα σίδερο
φυτεμένο στην πόρτα...
αυτός δεν ήξερε τίποτα...
ούτε την τελειότητα του παρελθόντος,
ούτε τη σφαγή στις μοναχικές νύχτες...
δεν ήξερε πως
η μεγαλύτερη επιθυμία
είναι ένα τίποτα που επινοεί περίεργα πράγματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου