ΚΑΡΑΚΟΝΤΗ ΑΝΝΑ «Δεν σ’ αγαπώ» 2 ποιήματα

Πίνακας - Sandra Flood.

i ) «Δεν σ’ αγαπώ»
Ξυπνάς κι ούτε ένα χαμόγελο, καλημέρα ανείπωτη. Χρόνος παρατατικός πρωί πρωί. Σε κοιτούν χωρίς να σε βλέπουν, λόγια σε ρυθμό υπαγόρευσης, κανόνες σχεδόν. Δοκιμάζεις να μιλήσεις, δε λες τίποτα. Τοίχος. Δοκιμάζεις να πλησιάσεις. Τοίχος. Πόρτα που κλείνει. Μπαμ. Κενό. Η τηλεόραση παίζει μόνη. Το ραδιόφωνο πλήττει. Τα αποτσίγαρα μαζεύονται. Η κουρτίνα ακίνητη. Άδεια ποτήρια. Κρεβάτι αχρησιμοποίητο. Πού φυγαδεύτηκαν οι ώρες; Η γυναίκα με το κόκκινο καπέλο, (η ένοικος του κάδρου) κοιτάζει εχθρικά. Δεν υπάρχει κανείς να σου πει τι να κάνεις όταν η αγάπη, σου κλείνει την πόρτα. Μαζεύεις τα χτεσινά σου κομμάτια τα κρεμάς στην απλώστρα να στεγνώσουν. Δοκιμάζεις τη φωνή σου, ακούγεται, σιγουρεύεσαι. Κοιτάς στον καθρέφτη, εντάξει υπάρχεις. Υπάρχεις; Μπορείς να υπάρχεις απαρατήρητος; Μην περιμένεις, φύγε κι εσύ. Περιμένεις όμως την επόμενη είσοδο.
α.κ.

Πίνακας - Sandra Flood.

ii ) «Δεν σ’ αγαπώ»

Το βράδυ όλα είναι χειρότερα Χτυπάς στις λάμπες Καίγεσαι Πάντως δεν φωτίζεσαι Κουλουριάζεσαι Κινηματογραφείς εσωτερικά φεύγεις εσωτερικά μαθαίνεις μαθαίνεις; Ψέμματα Κανείς ποτέ δεν συνήθισε Εκλιπαρείς σιωπηλά Ζητιανεύεις νοερά Χτυπάει ο θύμος αδένας Η πόρτα όχι Το τηλέφωνο όχι Θα ΄ρθει ναι Ε, και; Ψίχουλα Η ψυχή σου ψίχουλα Στα μάγουλά σου ψίχουλα Στο τραπέζι τίποτα Είσαι εδώ Είσαι εδώ; Πουθενά Ούτε στο σπίτι Ούτε σπίτι Να φύγεις Δεν φεύγεις Μένεις επιμένεις Της λάμπας έντομο
α.κ.