Μα δεν μετάνιωσα ποτέ μου για κανέναν.
Άλλος δρόμος δεν υπήρχε.
Ή θα αποδεχόμουν τις προσβολές
και θα κατάπινα τα δάκρυα,
παραμένοντας πιστός στο πλευρό της
κι ακροβατώντας στο κενό
πάνω απ΄τα στενά κι ετοιμόρροπα γεφύρια της κόλασης•
ή θα της γυρνούσα την πλάτη,
φεύγοντας μακριά
και μένοντας παντοτινά χαμένος μες τις φλόγες.
Αποφάσισα λοιπόν να σταθώ πάση θυσία στο πλάι της
και να δώσω τη μάχη μου.
Ούτε μπροστά στο θάνατο δεν λύγισα.
Χλευάστηκα, γονάτισα, μαστιγώθηκα
και στο τέλος σταυρώθηκα.
Όμως βαθιά μέσα μου το ήξερα ότι με περιμένει το φως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου