ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ " Κρινιώ μου..."

Κρινιώ μου τα ματόκλαδα πως στέκουν μαραμένα
τον πόνο που 'χεις στην καρδιά, τον έχεις για τα μένα
όθε θωρείς αντάμωμα κρύβεσαι και σιωπαίνεις,
και θλίβεσαι μωρ' βλάμισσα και στην ψυχή μου μπαίνεις.

Κρινιώ μου άστρο θα γινώ θα 'ρθω στο παραθύρι
να σου φωτίσω τον καημό να λάμψει σαν ζαφείρι,
νεράκι κρύο θα γινώ τη δίψα σου να σβήσω
και στο κορμί σου θα χυθώ πόθο να το ποτίσω.

Να λάμψουν τα ματάκια σου να λιγωθεί το σώμα
να λιώσουν τα χνουδάκια σου τριγύρω απ' το στόμα,
να πάψεις πια Κρινούλα μου να είσαι λυπημένη
να τραγουδάς και να γελάς να είσαι μαγεμένη.

Κι όπου βρεθείς κι όπου σταθείς σταγόνα του Νηρέα
γαλάζια αύρα λυγερή, κόρη εσύ ωραία,
στα όνειρά μου έρχεσαι και φεύγεις την αυγούλα
είσαι για μένα η χαρά της άνοιξης φωνούλα.

Κρινιώ μ' για σένα τραγουδώ για σένα πάντα κρένω
κι όπου βρεθώ κι όπου σταθώ κοντά σου πάντα μένω,
στα όνειρά μου έρχεσαι και φεύγεις την αυγούλα
είσαι για μένα η χαρά της άνοιξης φωνούλα...!

Δημώδες ποίημα σε 15 σύλλαβο ζευγαρωτό
Καραθύμιος Θανάσης (Σεκλιζιώτης)
Απ' το βιβλίο μου "χαμένες μέρες"

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ http://iteakarditsas.blogspot.gr/