Μην τους φοβάσαι, στο φόβο σου ποντάρουν
Γιάννης Ρίτσος
Edvard Munch - Η Κραυγή
Περπατούσα σ' ένα μονοπάτι με δυο φίλους - ο ήλιος έπεφτε - ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα - σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος, και στηρίχτηκα στο φράχτη - αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο-μπλε φιόρδ και την πόλη - οι φίλοι μου προχώρησαν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από την αγωνία - κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση.Edvard Munch
Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ - Φόβος το νέο πάθος
Οι πληγές δεν ανθίζουν πια
σε ποιήματα και τραγούδια ·
κακοφορμίζουν μονάχα.
Η θάλασσα δεν είναι πόθος
που πλέει στ’ανοιχτά
αλλά φόβος του βυθού.
Τι έγινε η χαρά της ζωής
που καταχτούσε την κάθε στιγμή
ακόμη κι όταν η μέρα ξημέρωνε δυσοίωνη;
Τώρα πόνος κανένας
δε μαστίζει το κορμί
αλλά το μέσα το αλυσοδένει
ένας νέος παντοδύναμος τύρρανος:
ο φόβος.
Ήρθε ο φόβος και σάρωσε
όλα τα πάθη.
Ο έρωτας τώρα μοιάζει
πότε με ζητιάνο στη γωνιά
και πότε με γελωτοποιό χωρίς δουλειά
αφού κανέναν πια δεν κάνει να γελάσει.
Ένα είναι το πάθος · ο φόβος
π’απλώνεται σαν σάβανο
και όλα τα σκεπάζει.
Φόβος για την κατάρρευση
της φύσης, του κορμιού, του κόσμου.
Τώρα αντί να ουρλιάζει το μέσα
«Τι ωραίος που είναι αυτός!»
μια είναι η φωνή που κυριαρχεί:
«Πρόσεχε!»
Fear And Faith by John Lautermilch
Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ - Θέλω να γράψω ένα ποίημα (IV)
Θέλω να γράψω ένα ποίημα για το φόβο
που σαν τον έρωτα σε συνεπαίρνει·
πνίγεσαι στο χτυποκάρδι
ψάχνεις μια λογική ακτή για να πατήσεις.
Απεχθάνεσαι το φόβο
λατρεύεις τον έρωτα
όμως είναι και τα δύο πέλαγα
χωρίς ορίζοντα
κι έχεις απωλέσει και στα δύο
τη διακυβέρνηση του εαυτού σου.
Αχ! οι μυρωδιές του έρωτα
απ’ τις γλάστρες-μασχάλες…
Αλλά και στο φόβο
λιγοθυμάς με τη μουσική του πλανόδιου
μην είναι η τελευταία της ακοής σου συνουσία.
Θέλω να γράψω ένα ποίημα
για του φόβου την παντοδύναμη παρουσία·
ξεχνάς όλα τ’ αποδεικτικά στοιχεία
γιατί όπως και στον έρωτα σου είναι αδιάφορη
η προϊστορία εκείνου.
Θέλω αλλά φοβάμαι
πως με τη γραφή δε θ’ απαλλαγώ
αλλά θα θεριέψει ο φόβος
όπως και τον έρωτα τον μεγαλύνει ο λόγος.
Από τη συλλογή “Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα” (2005).
Fear by Ty Agha
Μανόλης Αναγνωστάκης -ΦοβάμαιΦοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου ‘κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα ‘σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.»
The Man Made Mad With Fear by Gustave Courbet
Μανόλης Ἀναγνωστάκης - Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος…
Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος που μᾶς ἑνώνει με τούς ἄλλους
Ὅταν ὑπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα
Ὅταν μαζί τους πεθάνανε σε μίαν οικτρή παραμόρφωση
Τα τελευταῖα μας σχήματα τῶν παιδικῶν αἰσθημάτων
Και τί κρατᾷ τάχα το χέρι που οἱ ἄνθρωποι δίνουν;
Ξέρει να σφίγγει γερά ἐκεῖ που ὁ λογισμός μας ξεγελᾷ
Την ὥρα που ὁ χρόνος σταμάτησε και ἡ μνήμη ξεριζώθηκε
Σα μίαν ἐκζήτηση παράλογη πέρα ἀπό κάθε νόημα;
(κι αὐτοί γυρίζουν πίσω μια μέρα χωρίς στο μυαλό μία ρυτίδα
βρίσκουνε τις γυναῖκες τους και τα παιδιά τους μεγάλωσαν
πηγαίνουνε στα μικρομάγαζα και στα καφενεῖα τῆς συνοικίας
διαβάζουνε κάθε πρωί την ἐποποιία τῆς καθημερινότητας.)
Πεθαίνουμε τάχα για τούς ἄλλους ἢ γιατί ἔτσι νικοῦμε τη ζωή
Ἢ γιατί ἔτσι φτύνουμε ἕνα-ἕνα τα τιποτένια ὁμοιώματα
Και μία στιγμή στο στεγνωμένο νοῦ τους περνᾷ μίαν ἡλιαχτίδα
Κάτι σα μια θαμπή ἀνάμνηση μιᾶς ζωικῆς προϊστορίας.
Φτάνουμε μέρες που δεν ἔχεις πια τί να λογαριάσεις
Συμβάντα ερωτικά και χρηματιστηριακές ἐπιχειρήσεις
Δε βρίσκεις καθρέφτες να φωνάξεις τ᾿ ὄνομά σου
Ἁπλές προθέσεις ζωῆς διασφαλίζουν μίαν ἐπικαιρότητα
Ἀνία, πόθοι, ὄνειρα, συναλλαγές, ἐξαπατήσεις
Κι ἂν σκέφτομαι εἶναι γιατί ἡ συνήθεια εἶναι πιο προσιτή ἀπό την τύψη.
Μα ποιος θα ῾ρθεῖ να κρατήσει την ὁρμή μιᾶς μπόρας πού πέφτει;
Fear by Katerina Apostolakou
Terror Antiquus by L.Bakst
Αριστοτέλης
«Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρίς ἑκάστῳ τῶν εἰδών ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων και οὐ δι' ἀπαγγελίας, δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα την τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»
Terror Antiquus by L.Bakst
Οι ποιητές κατοικούν έξω απ’το φόβο.
Κι όπως ο ήλιος φωτίζει απ’ευθείας, κι εκείνοι: μιλούν
απ’αυθείας. Παλάμη δεν δύναται να τους κλείσει το στόμα,
να δεσμεύσει το θείο τους πάθος.
Γνωρίζοντας από τί πάστα γίνονται οι βασιλιάδες, ξέρουν
να διαχωρίζουν του Θεού τους νόμους, απ’τους νόμους τους.
Επαναλαβαίνουνε, όπως το σύνθημα οι φύλακες,
την αλήθεια που απαγορεύεται.
Ο ποιητής
είναι το πνεύμα της γης που σηκώνεται όταν
γίνεται σκότος και λάμπει όπως ένα κομμάτι αστραπής σε μεγάλο
ύψος τη νύχτα.
Fear Natalia Marinych
Eduardo Galeano
Η πείνα τρέφεται με φόβο. Ο φόβος της σιωπής ηχεί εκκωφαντικός στους δρόμους. Ο φόβος απειλεί:
Αν αγαπήσεις, θα κολλήσεις έιτζ.
Αν καπνίσεις, θα πάθεις καρκίνο.
Αν αναπνεύσεις, θα μολυνθείς.
Αν πιεις, θα τρακάρεις.
Αν φας, θα σου ανέβει η χοληστερίνη.
Αν μιλήσεις, θα μείνεις άνεργος.
Αν περπατήσεις, θα σου επιτεθούν.
Αν αρχίσεις να σκέφτεσαι, θα έχεις άγχος.
Αν αρχίσεις ν’ αμφιβάλλεις, θα τρελαθείς.
Αν αρχίσεις να αισθάνεσαι, θα νιώσεις μοναξιά
Μετάφραση: Ισμήνη Κανσή
Christ On The Mount Of Olives. Christ's Fear Of Death by Battistello Caracciolo
Χαλίλ Γκιμπράν - Ο Προφήτης
Ποιος έβαλε την πόρτα; Ποιος έχτισε τους τοίχους γύρω σου και σε περιόρισε;
Ο φόβος.
Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται. Ποιος φόβος;
Ο φόβος ότι κινδυνεύεις.
Ο φόβος να ανοιχτείς.
Ο φόβος να αισθανθείς.
Ο φόβος ότι αν αγαπήσεις θα γίνεις ευάλωτος και μπορεί να πληγωθείς.
Και πράγματι έτσι είναι. Πολλές φορές θα πληγωθείς. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος που να οδηγεί στην ευτυχία.
Απόσπασμα
«Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι μη γίνω «ποιητής»
Μην κλειστώ στο δωμάτιο
ν’ αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε
για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση
παπάδες και ακαδημαϊκοί
και πουστέψω
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει
να ντρεπόμαστε για την αργία
περήφανοι για την ανεργία
Έτσι είναι.
Μας περιμένουν στη γωνία
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Ο Μαρξ…
τον φοβάμαι
το μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόν
αυτοί οι αλήτες φταίνε
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί… ε;… μιαν άλλη μέρα…»
Raymond Carver - ΦΟΒΟΣ
«Φόβος ότι θα δω ένα περιπολικό να μπαίνει στο στενό όπου μένω
Φόβος ότι θα με πάρει ο ύπνος το βράδυ
Φόβος ότι δεν θα με πάρει ο ύπνος
Φόβος ότι το παρελθόν θα ξυπνήσει
Φόβος ότι το παρόν θα πετάξει
Φόβος ότι το τηλέφωνο θα χτυπήσει μες στη μαύρη νύχτα
Φόβος για τις καταιγίδες
Φόβος για τη καθαρίστρια που έχει ένα σήμάδι στο μάγουλο !
Φόβος για τα σκυλιά για τα οποία μού έχουν πει πως δεν δαγκώνουν
Φόβος αγωνίας !
Φόβος ότι θα πρέπει να αναγνωρίσω το πτώμα ενός φίλου
Φόβος ότι θα μου τελειώσουν τα λεφτά
Φόβος ότι θα έχω πάρα πολλά, αν κι οι άνθρωποι δεν θα το πιστεύουν
Φόβος για τα ψυχολογικά προφίλ
Φόβος ότι θα αργήσω και φόβος ότι θα φτάσω πριν από όλους
Φόβος για τον γραφικό χαρακτήρα των παιδιών μου σε φακελλους
Φόβος ότι θα πεθάνουν πριν από μένα και ότι θα νιώθω ενοχές
Φόβος ότι θα πρέπει να ζήσω με τη γριά μάνα μου , άταν γεράσω
Φόβος σύγχυσης
Φόβος ότι η σημερινή μέρα θα τελειώσει με μια άσχημη είδηση
Φόβος ότι θα ξυπνήσω και θα έχεις φύγει
Φόβος ότι δεν αγαπώ και φόβος ότι δεν αγαπώ αρκετά
Φόβος ότι αυτό που αγαπώ θα αποβεί ολέθριο γι ‘ αυτούς που αγαπώ
Φόβος θανάτου
Φόβος ότι θα ζήσω υπερβολικά πολύ
Φόβος θανάτου
Αυτό το είπα»
Κική Δημουλά - Ὁ Πληθυντικός Ἀριθμός
Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολύ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.
Ψες, εφοβήθηκα πολύ το θάνατο, –
μέσ’ στο σκοτάδι και στο ψύχος –
όλες εκείνες οι πόρτες ανοιχτές
τον άφηναν ελεύθερον νάρθει κοντά μου.
Τον προμηνούσε το ψυχρό σκοτάδι.
Μονάχο ήταν το σώμα μου και φοβισμένο,
που φοβούνταν, δεν μπορούσε
με τη ζωή του να επιβληθεί,
δεν πίστευε σ’ αυτή,
Ήταν πολλά τ’ ανοίγματα
και δεν μπορούσε να προφυλαχτεί,
πολύς εσχηματίζονταν ο θάνατος,
πολύμορφος, πλατύς, μεγάλος,
αόριστος, με το μεγάλο πρόσωπο,
σκληρός, ταχύς και αλαφρός.
Όλες εκείνες οι πόρτες ανοιχτές,
που άφηναν το σκοτάδι και το ψύχος
δυνατό να προχωρεί απάνω μου,
συμμαζευόμουν μέσ’ στο φόβο μου,
μονάχος μου μ’ αυτόν βρισκόμουν
κι ο θάνατος μπορούσε ελεύθερα
να προχωρήσει απάνω μου∙
όπως εφανταζόμουν, πως τον έβλεπα,
χωρίς καμία θαλπωρή τριγύρω μου,
σκοτάδι ανεμπόδιστο κι αδέσμευτο.
Από τη συλλογή Η εποχή τού θανάτου (1948)
NIKOΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ - ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ
Φόβος και τρόμος: του αίματος η πρωτοπορία
χασάπικο της ανάσας τα πλεμόνια μου στην αιθρία
φιλοδώρημα μεταφυσικό η φαντασίωση
μηρυκάζοντας στη βοσκή μου δροσερά δευτερόλεπτα
στο θνητό της ημέρας εικόνισμα: το σούρουπο
οπού τη νύχτα
την κλώθει
την εξαναγκάζει
σε φανέρωση πάλι.
Σύννεφα διφορούμενα σαθρά τ’ ουρανού σκαλαθύρματα
ή φληναφήματα;
στα μάτια σας διαβάτες και εποχούμενοι
πυροφάνι ασταμάτητα ο σκοπός –
ανάμεσα σε οπαδούς και πλειοψηφίες
υποφέρω την άσπιλη κίνηση.
Ζωώδης επάρκεια
υλοφροσύνη σε επίπεδο ορυκτού;
Μένω άναυδος φλερτάροντας
από ώρα το ξυραφάκι.
Μονότερμα η συμφορά κ’ η αλκοόλη ερωτεύεται
στίλβουσα το νευρικό μου σύστημα
προκαλώντας των κυττάρων του την αφόρητη έξαψη.
Αχ τι αφλογιστία να γράφουμε ποιήματα…
Τζων Κητς -Όταν Φοβάμαι
Ποιος έβαλε την πόρτα; Ποιος έχτισε τους τοίχους γύρω σου και σε περιόρισε;
Ο φόβος.
Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται. Ποιος φόβος;
Ο φόβος ότι κινδυνεύεις.
Ο φόβος να ανοιχτείς.
Ο φόβος να αισθανθείς.
Ο φόβος ότι αν αγαπήσεις θα γίνεις ευάλωτος και μπορεί να πληγωθείς.
Και πράγματι έτσι είναι. Πολλές φορές θα πληγωθείς. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος που να οδηγεί στην ευτυχία.
Απόσπασμα
Mariusz Lewandowski - Fear
Κατερίνα Γώγου - Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
«Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι μη γίνω «ποιητής»
Μην κλειστώ στο δωμάτιο
ν’ αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε
για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση
παπάδες και ακαδημαϊκοί
και πουστέψω
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει
να ντρεπόμαστε για την αργία
περήφανοι για την ανεργία
Έτσι είναι.
Μας περιμένουν στη γωνία
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Ο Μαρξ…
τον φοβάμαι
το μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόν
αυτοί οι αλήτες φταίνε
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί… ε;… μιαν άλλη μέρα…»
Fear Of Death is a painting by Apollo Koliousis
Raymond Carver - ΦΟΒΟΣ
«Φόβος ότι θα δω ένα περιπολικό να μπαίνει στο στενό όπου μένω
Φόβος ότι θα με πάρει ο ύπνος το βράδυ
Φόβος ότι δεν θα με πάρει ο ύπνος
Φόβος ότι το παρελθόν θα ξυπνήσει
Φόβος ότι το παρόν θα πετάξει
Φόβος ότι το τηλέφωνο θα χτυπήσει μες στη μαύρη νύχτα
Φόβος για τις καταιγίδες
Φόβος για τη καθαρίστρια που έχει ένα σήμάδι στο μάγουλο !
Φόβος για τα σκυλιά για τα οποία μού έχουν πει πως δεν δαγκώνουν
Φόβος αγωνίας !
Φόβος ότι θα πρέπει να αναγνωρίσω το πτώμα ενός φίλου
Φόβος ότι θα μου τελειώσουν τα λεφτά
Φόβος ότι θα έχω πάρα πολλά, αν κι οι άνθρωποι δεν θα το πιστεύουν
Φόβος για τα ψυχολογικά προφίλ
Φόβος ότι θα αργήσω και φόβος ότι θα φτάσω πριν από όλους
Φόβος για τον γραφικό χαρακτήρα των παιδιών μου σε φακελλους
Φόβος ότι θα πεθάνουν πριν από μένα και ότι θα νιώθω ενοχές
Φόβος ότι θα πρέπει να ζήσω με τη γριά μάνα μου , άταν γεράσω
Φόβος σύγχυσης
Φόβος ότι η σημερινή μέρα θα τελειώσει με μια άσχημη είδηση
Φόβος ότι θα ξυπνήσω και θα έχεις φύγει
Φόβος ότι δεν αγαπώ και φόβος ότι δεν αγαπώ αρκετά
Φόβος ότι αυτό που αγαπώ θα αποβεί ολέθριο γι ‘ αυτούς που αγαπώ
Φόβος θανάτου
Φόβος ότι θα ζήσω υπερβολικά πολύ
Φόβος θανάτου
Αυτό το είπα»
Emotion of Fear Aejaz Saiyed
Κική Δημουλά - Ὁ Πληθυντικός Ἀριθμός
Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολύ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.
Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός
καί μετά πληθυντικός:
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιά ὅλα ἀπό δῶ καί πέρα.
ὄνομα οὐσιαστικόν,
στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός
καί μετά πληθυντικός:
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιά ὅλα ἀπό δῶ καί πέρα.
Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καί ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καί ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.
Ἡ νύχτα,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
γένους θηλυκοῦ,
ἑνικός ἀριθμός.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπό δῶ καί πέρα.
ὄνομα οὐσιαστικόν,
γένους θηλυκοῦ,
ἑνικός ἀριθμός.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπό δῶ καί πέρα.
(Τό λίγο τοῦ κόσμου, 1971)
Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο•
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Army of Fear by IISHARKII
Κ. Π. Καβάφης -ΤελειωμέναΜέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο•
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Great Fear Painting By Tobi Bolaji
ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ - ΦόβοςΨες, εφοβήθηκα πολύ το θάνατο, –
μέσ’ στο σκοτάδι και στο ψύχος –
όλες εκείνες οι πόρτες ανοιχτές
τον άφηναν ελεύθερον νάρθει κοντά μου.
Τον προμηνούσε το ψυχρό σκοτάδι.
Μονάχο ήταν το σώμα μου και φοβισμένο,
που φοβούνταν, δεν μπορούσε
με τη ζωή του να επιβληθεί,
δεν πίστευε σ’ αυτή,
Ήταν πολλά τ’ ανοίγματα
και δεν μπορούσε να προφυλαχτεί,
πολύς εσχηματίζονταν ο θάνατος,
πολύμορφος, πλατύς, μεγάλος,
αόριστος, με το μεγάλο πρόσωπο,
σκληρός, ταχύς και αλαφρός.
Όλες εκείνες οι πόρτες ανοιχτές,
που άφηναν το σκοτάδι και το ψύχος
δυνατό να προχωρεί απάνω μου,
συμμαζευόμουν μέσ’ στο φόβο μου,
μονάχος μου μ’ αυτόν βρισκόμουν
κι ο θάνατος μπορούσε ελεύθερα
να προχωρήσει απάνω μου∙
όπως εφανταζόμουν, πως τον έβλεπα,
χωρίς καμία θαλπωρή τριγύρω μου,
σκοτάδι ανεμπόδιστο κι αδέσμευτο.
Από τη συλλογή Η εποχή τού θανάτου (1948)
FearMariaKarlosakart
NIKOΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ - ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ
Φόβος και τρόμος: του αίματος η πρωτοπορία
χασάπικο της ανάσας τα πλεμόνια μου στην αιθρία
φιλοδώρημα μεταφυσικό η φαντασίωση
μηρυκάζοντας στη βοσκή μου δροσερά δευτερόλεπτα
στο θνητό της ημέρας εικόνισμα: το σούρουπο
οπού τη νύχτα
την κλώθει
την εξαναγκάζει
σε φανέρωση πάλι.
Σύννεφα διφορούμενα σαθρά τ’ ουρανού σκαλαθύρματα
ή φληναφήματα;
στα μάτια σας διαβάτες και εποχούμενοι
πυροφάνι ασταμάτητα ο σκοπός –
ανάμεσα σε οπαδούς και πλειοψηφίες
υποφέρω την άσπιλη κίνηση.
Ζωώδης επάρκεια
υλοφροσύνη σε επίπεδο ορυκτού;
Μένω άναυδος φλερτάροντας
από ώρα το ξυραφάκι.
Μονότερμα η συμφορά κ’ η αλκοόλη ερωτεύεται
στίλβουσα το νευρικό μου σύστημα
προκαλώντας των κυττάρων του την αφόρητη έξαψη.
Αχ τι αφλογιστία να γράφουμε ποιήματα…
Fear From Above - Paintings by John Lautermilch
Όταν Φοβάμαι πιο πολύ πώς θα πεθάνω
Και θα ‘ ναι ασύναχτο στο νου το γέννημα μου,
Τόμους δεν θα ‘χω στοιβαγμένους ως επάνω,
σιταποθήκες με την ώριμη σοδειά μου.
Όταν σε νύχτα αστερωμένη ατενίζω
Πελώρια σύμβολα τα νέφη στον αιθέρα
Και συλλογίζομαι, ποτέ δεν θα ‘ ρθει μέρα
με μάγο χέρι τις σκιές τους να ιστορήσω.
Κι όταν αισθάνομαι πως πια δεν θα σε βλέπω,
ωραίο πλάσμα της στιγμής, σαν παραμύθι
τον έρωτα σου απερίσκεπτα να δρέπω.
Τότε, στου κόσμου τη μεγάλη παραλία,
σκέφτομαι μόνος, ώσπου χάνονται στα βάθη
και της αγάπης και της δόξας τα πρωτεία.
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ - Ο τρόμος μου σε παραλλαγές
Δεν έγραψα ποτέ ποιήματα.
Ό,τι διαβάζετε,
είναι ο τρόμος της ψυχής μου.
Δοσμένος σε παραλλαγές.
Και θα ‘ ναι ασύναχτο στο νου το γέννημα μου,
Τόμους δεν θα ‘χω στοιβαγμένους ως επάνω,
σιταποθήκες με την ώριμη σοδειά μου.
Όταν σε νύχτα αστερωμένη ατενίζω
Πελώρια σύμβολα τα νέφη στον αιθέρα
Και συλλογίζομαι, ποτέ δεν θα ‘ ρθει μέρα
με μάγο χέρι τις σκιές τους να ιστορήσω.
Κι όταν αισθάνομαι πως πια δεν θα σε βλέπω,
ωραίο πλάσμα της στιγμής, σαν παραμύθι
τον έρωτα σου απερίσκεπτα να δρέπω.
Τότε, στου κόσμου τη μεγάλη παραλία,
σκέφτομαι μόνος, ώσπου χάνονται στα βάθη
και της αγάπης και της δόξας τα πρωτεία.
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης.
Felix Nussbaum - Fear (Self-Portrait with His Niece Marianna), 1941.
Κοτσόβολου Αθηνά - Κάθε φέτος Μανόλη φοβάμαι και περισσότερο..
Ήρθανε μέρες αδίστακτες Μανόλη και φοβάμαι.. Ακόμα και η ατμόσφαιρα είναι εναντίον
μουντή η αλλόκοτη υγρασία που μου διαβρώνει τα κόκκαλα και μου σαπίζει το είναι. Είναι η μουντή ατμόσφαιρα, που έκανε ασορτί κουστούμι με την γενικότερη κατάσταση. Κάθε φέτος Μανόλη κι εγώ φοβάμαι περισσότερο..
Γιατί οι αδίστακτες μέρες ήρθανε μα αυτές που θα έρθουν θα είναι ακόμα χειρότερες. Και φοβάμαι Μανόλη, φοβάμαι τους πολιτικούς στα προεκλογικά μπαλκόνια που μας τάζανε καλύτερες μέρες και τώρα βάλθηκαν να μας εκμηδενίσουν. .
Φοβάμαι αυτές τις μέρες της πλήρους συγχύσεως και ανοησίας, ότι σε λίγο θα πληρώνω και το λειψό αέρα που θα ανασαίνω. Γιατί σε λίγο καιρό δεν θα έχω δικαίωμα ούτε να ζήσω ούτε να πεθάνω.. Φοβάμαι Μανόλη γιατί η υγεία έγινε αγαθό για τους πλούσιους μόνο. Γιατί κάποτε έκλεισαν τις εντατικές κλινικές για να υποδεχθούν τους Ολυμπιακούς αθλητές κι άφησαν τον απλό κοσμάκη να πεθαίνει..
Φοβάμαι το άλλο πρόσωπο της δικαιοσύνης, αυτό που μου έδειξαν ήδη. Φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα ελέγχουν ακόμα και τη σκέψη μου.. Πως θα γίνουμε έρμαια των γεγονότων, ανήμποροι να αντιδράσουμε η να αντισταθούμε. Φοβάμαι τους λογής λογής νεόκοπους φωνασκούς, που επαναστατούν οργίζονται και κραυγάζουν χωρίς να καταλαβαίνουν το μοναδικό νόημα κάθε επανάστασης (όπως εσύ είχες πει!)
Φοβάμαι τα παιδιά που μεγαλώνουν στα ιντερνέτ καφέ και sites ξεχνώντας τις αλάνες και τις πλατείες.. φοβάμαι εκείνους που επιβιώνουν παντός καιρού και ξέρουν πάντα κατά που θα φυσήξει ο άνεμος.. τους έχοντες εξουσία που απλά φοβούνται και κατέληξαν διεκπεραιωτές αλληλογραφίας.. τους έχοντες την εξουσία που την χρησιμοποιούν προς ίδιο όφελος…Φοβάμαι τον βολεμένο υπάλληλο που έμαθε μόνο να μετρά τις ώρες μέχρι να φύγει από το γραφείο.
Φοβάμαι Μανόλη γιατί κάποιοι μου έκλεψαν τον ύπνο μου και τα γλυκά ξυπνήματα των πρωινών μου. Τον ήλιο που από ζωοδότης έγινε θανατηφόρος. Φοβάμαι το σκοτάδι που κρύβει την αλήθεια, μα με τρομάζει πιότερο η ασχήμια της αλήθειας.
Φοβάμαι πολλά Μανόλη. Για τους προφήτες ποιητές που θα ξεχαστούν, για τα παιδιά μας που σπουδάζουν για να γίνουν άβουλοι υπάλληλοι η φυγαδευμένοι μετανάστες.
Για τις μανάδες που θα ξαναβγούν ξυπόλητες στους δρόμους, για τους κουρεμένους καταδίκους με τις καραβάνες. Φοβάμαι γιατί φέτος η επέτειος του Πολυτεχνείου πέρασε στα ψιλά των ειδήσεων. Φοβάμαι για μας που δεχόμαστε επανωτά τα χτυπήματα από αυτούς που κυβερνούν και μεις ανήμποροι να αντιδράσουμε... απαθείς ...οργιζόμαστε θυμώνουμε αλλά μένουμε απαθείς .. Για την αμνησία που μας διακατέχει μπροστά στην κάλπη κάθε φορά..
Φοβάμαι Μανόλη την υποταγή που θα οφείλω όταν θα κυριαρχήσει η αμάθεια και η ανέχεια.
Φοβάμαι για μένα φοβάμαι για σένα, για το σήμερα και το αύριο ακόμα και για το χτες.. Φοβάμαι να πεθάνω Μανόλη αλλά αίφνης φοβάμαι ακόμα και να ζήσω..
Κάθε φέτος Μανόλη φοβάμαι και πιο πολύ.
© Αθηνά Κοτσόβολου
Παρασκευή, 26 Νοεμβρίου 2010
ΥΓ Γραμμένο με ερέθισμα το "Φοβάμαι" του Μανόλη Αναγνωστάκη.
Companions of Fear - Rene Magritte
Δεν έγραψα ποτέ ποιήματα.
Ό,τι διαβάζετε,
είναι ο τρόμος της ψυχής μου.
Δοσμένος σε παραλλαγές.
Gustave Courbet auto-retrato
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
V
Φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε
φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε
φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας και το αλφαβητάρι
του παιδιού μας
φοβούνται τα χέρια σου που ξέρουν ν’ αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά.
Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα.
Και τότε
όλα τα βράδια κι όλα τ’ άστρα κι όλα τα τραγούδια
θα ‘ναι δικά μας.
ΛΕΒΑΔΙΤΗΣ, Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας
V
Φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε
φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε
φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας και το αλφαβητάρι
του παιδιού μας
φοβούνται τα χέρια σου που ξέρουν ν’ αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά.
Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα.
Και τότε
όλα τα βράδια κι όλα τ’ άστρα κι όλα τα τραγούδια
θα ‘ναι δικά μας.
ΛΕΒΑΔΙΤΗΣ, Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας
Salvador Dali -The Face of War, 1940
Μιχαήλ Λέρμοντοφ - Το μέλλον με φόβο ατενίζω
Το μέλλον με φόβο ατενίζω
Το παρελθόν με νοσταλγία αναπολώ
Και, σαν κακούργος πριν την εκτέλεση,
Γύρω μου αναζητώ μια αδελφική ψυχή ∙
Θα έρθει, άραγε, της λύτρωσης ο αγγελιοφόρος
Να μου αποκαλύψει το σκοπό,
Το στόχο των ελπίδων, των παθών,
Να μάθω τι μου όρισε ο Θεός,
Γιατί τόσο πικρά απέρριψε
Της νιότης τις ελπίδες.
Στη γη το μετρικό της έδωσα
Του έρωτα, των ελπίδων, του καλού και του κακού ∙
Έτοιμος ήμουν ζωή νέα ν’ αρχίσω,
Η ώρα ήρθε: περιμένω, σιωπώ ∙
Εγώ στον κόσμο τον αδελφό δεν εγκαταλείπω,
Σκοτάδι αγκαλιάζει και παγωνιά
Την κουρασμένη μου καρδιά ∙
Σαν πρώιμος καρπός, χωρίς χυμό
Εκείνη μαράθηκε στις θύελλες της μοίρας
Κάτω από το χλωμό τον ήλιο του Είναι.
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
Гляжу на будущность с боязнью,
Гляжу на прошлое с тоской
И, как преступник перед казнью,
Ищу кругом души родной;
Придет ли вестник избавленья
Открыть мне жизни назначенье,
Цель упований и страстей,
Поведать -- что мне бог готовил,
Зачем так горько прекословил
Надеждам юности моей.
Земле я отдал дань земную
Любви, надежд, добра и зла;
Начать готов я жизнь другую,
Молчу и жду: пора пришла;
Я в мире не оставлю брата,
И тьмой и холодом объята
Душа усталая моя;
Как ранний плод, лишенный сока,
Она увяла в бурях рока
Εκείνο που φοβόμουνα μην έρθει κι αγωνιούσα,
ήρθε, μα με λιγότερο φόβο που είχα σκιαχτεί,
γιατί η τρομάρα που καιρό μαζί μου κουβαλούσα,
του ΄κανε λευκορόδινο το χρώμα το σταχτί.
Βρίσκεται μια προσαρμογή, το βίωνα, το ζούσα,
στον τρόμο, στην απελπισιά μόλις ξεπεταχτεί.
Είναι πολύ χειρότερο να ξέρεις πως θα φτάσει,
παρά να δεις πως έφτασε, πως βρίσκεται κοντά,
στου πανικού τα σύνορα τα νεύρα σου έχουν σπάσει,
και το πρωί καινούργιος τρόμος πάλι σε κεντά.
Φρικτότερο, μα πιο καλά σαν έχει πια ξεσπάσει,
παρά ο φόβος μια ζωή δέσμιο να σε κρατά.»
Τίτος Πατρίκιος - Η ανάκριση
Εκείνος που μ’ ανέκρινε
ήξερε πως φοβόμουν
μα δεν του αρκούσε
ήθελε να με κάνει
κι άλλο να φοβηθώ
αυτό ήταν το λάθος του
γιατί είχα φτάσει πια
εκεί που τελειώνει ο φόβος.
Δεν του απάντησα σε τίποτα
έχει κι ο φόβος τα όριά του
όμως αυτό δεν το ήξερε
όπως δεν το ήξερα κι εγώ
αργότερα το κατάλαβα
πόσο φοβόταν κι εκείνος
όχι μονάχα που τα πράγματα
μπορούσαν κάποτε ν’ αλλάξουν
αλλά και για τα όσα θα ‘βρισκε
αργά γυρίζοντας στο σπίτι του.
( Τίτος Πατρίκιος, Η αντίσταση των γεγονότων, εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 2000)
Σε βρήκα
Σπίτι ακατοίκητο,
αραχνιασμένο
Τα δωμάτια καθάρισα
Τα έπιπλα τακτοποίησα
Έβαψα τους τοίχους
Έστρωσα τα χαλιά
Και σε περίμενα
Και όταν ήρθες
θέλησα να φύγω
Φοβήθηκα
Φοβήθηκα τόσο πολύ,
το τακτοποιημένο σπίτι
Νοιώθω πιο ασφαλής
στην αραχνιασμένη μου ζωή
Νοιώθω πιο ασφαλής
Να κουρνιάζω στα κλωνάρια
της ποίησης
Ας ουρλιάζω τα βράδια
Ας χάνομαι
όταν ξυπνάει ο λύκος
της μοναξιάς
Πως θα αντέξεις το αίμα
να ρέει στο προσκέφαλο;
Την υγρασία στα σεντόνια
της αγωνίας;
Φοβάμαι σου λέω
τα τακτοποιημένα όνειρα
Φοβάμαι το κορμί σου
να καταδυναστεύει
τη σκέψη μου
Σαρκοβόρα λουλούδια
τα μάτια σου
Απειλούν την αυτοτέλειά μου
Έστω κατασπάραξέ με
στην κάμαρα με τις κόκκινες
κουρτίνες
Μόνο σε παρακαλώ
άσε στην καρδιά μου, ελεύθερη
μια μικρή γωνιά
Να λουφάξει το ποίημα,
φοβάται.
Μίλτος Σαχτούρης - Ο στρατιώτης ποιητής
Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου
Τη μιαν ημέρα έτρεμα
την άλλην ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου
Δεν έχω γράψει ποιήματα
δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω
Το μέλλον με φόβο ατενίζω
Το παρελθόν με νοσταλγία αναπολώ
Και, σαν κακούργος πριν την εκτέλεση,
Γύρω μου αναζητώ μια αδελφική ψυχή ∙
Θα έρθει, άραγε, της λύτρωσης ο αγγελιοφόρος
Να μου αποκαλύψει το σκοπό,
Το στόχο των ελπίδων, των παθών,
Να μάθω τι μου όρισε ο Θεός,
Γιατί τόσο πικρά απέρριψε
Της νιότης τις ελπίδες.
Στη γη το μετρικό της έδωσα
Του έρωτα, των ελπίδων, του καλού και του κακού ∙
Έτοιμος ήμουν ζωή νέα ν’ αρχίσω,
Η ώρα ήρθε: περιμένω, σιωπώ ∙
Εγώ στον κόσμο τον αδελφό δεν εγκαταλείπω,
Σκοτάδι αγκαλιάζει και παγωνιά
Την κουρασμένη μου καρδιά ∙
Σαν πρώιμος καρπός, χωρίς χυμό
Εκείνη μαράθηκε στις θύελλες της μοίρας
Κάτω από το χλωμό τον ήλιο του Είναι.
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
Гляжу на будущность с боязнью,
Гляжу на прошлое с тоской
И, как преступник перед казнью,
Ищу кругом души родной;
Придет ли вестник избавленья
Открыть мне жизни назначенье,
Цель упований и страстей,
Поведать -- что мне бог готовил,
Зачем так горько прекословил
Надеждам юности моей.
Земле я отдал дань земную
Любви, надежд, добра и зла;
Начать готов я жизнь другую,
Молчу и жду: пора пришла;
Я в мире не оставлю брата,
И тьмой и холодом объята
Душа усталая моя;
Как ранний плод, лишенный сока,
Она увяла в бурях рока
Henry Fuseli -The Nightmare
Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα - Ο ΦΟΒΟΣ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ
Ο φόβος έρχεται κατά κύματα
ακίνητος. Ξαφνικά, εδώ,
υπεισέρχεται:
οι γνωστές δομές, οι πιθανές
και προβλεπόμενες συνέπειες (που δεν
αποκλείουν το χειρότερο)
όλη η νωθρή επικράτεια της εξυπνάδας
κι οι εναλλασσόμενες αποφάσεις της, τα πάντα
θολώνουν σε μια στιγμή
και μένει μόνο η ρίζα
κάτι σαν μια πονεμένη κεραία
πεσμένη ποιος ξέρει πώς, και πού σφύζει.
Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα / Ισπανία
Μετάφραση: Τάσος Δενέγρης
Έμιλυ Ντίκινσον - XCIX
Ο φόβος έρχεται κατά κύματα
ακίνητος. Ξαφνικά, εδώ,
υπεισέρχεται:
οι γνωστές δομές, οι πιθανές
και προβλεπόμενες συνέπειες (που δεν
αποκλείουν το χειρότερο)
όλη η νωθρή επικράτεια της εξυπνάδας
κι οι εναλλασσόμενες αποφάσεις της, τα πάντα
θολώνουν σε μια στιγμή
και μένει μόνο η ρίζα
κάτι σαν μια πονεμένη κεραία
πεσμένη ποιος ξέρει πώς, και πού σφύζει.
Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα / Ισπανία
Μετάφραση: Τάσος Δενέγρης
Vincent van Gogh - Head of a skeleton with a burning cigarette
Έμιλυ Ντίκινσον - XCIX
Εκείνο που φοβόμουνα μην έρθει κι αγωνιούσα,
ήρθε, μα με λιγότερο φόβο που είχα σκιαχτεί,
γιατί η τρομάρα που καιρό μαζί μου κουβαλούσα,
του ΄κανε λευκορόδινο το χρώμα το σταχτί.
Βρίσκεται μια προσαρμογή, το βίωνα, το ζούσα,
στον τρόμο, στην απελπισιά μόλις ξεπεταχτεί.
Είναι πολύ χειρότερο να ξέρεις πως θα φτάσει,
παρά να δεις πως έφτασε, πως βρίσκεται κοντά,
στου πανικού τα σύνορα τα νεύρα σου έχουν σπάσει,
και το πρωί καινούργιος τρόμος πάλι σε κεντά.
Φρικτότερο, μα πιο καλά σαν έχει πια ξεσπάσει,
παρά ο φόβος μια ζωή δέσμιο να σε κρατά.»
The Ghost of a Flea: William Blake,
Εκείνος που μ’ ανέκρινε
ήξερε πως φοβόμουν
μα δεν του αρκούσε
ήθελε να με κάνει
κι άλλο να φοβηθώ
αυτό ήταν το λάθος του
γιατί είχα φτάσει πια
εκεί που τελειώνει ο φόβος.
Δεν του απάντησα σε τίποτα
έχει κι ο φόβος τα όριά του
όμως αυτό δεν το ήξερε
όπως δεν το ήξερα κι εγώ
αργότερα το κατάλαβα
πόσο φοβόταν κι εκείνος
όχι μονάχα που τα πράγματα
μπορούσαν κάποτε ν’ αλλάξουν
αλλά και για τα όσα θα ‘βρισκε
αργά γυρίζοντας στο σπίτι του.
( Τίτος Πατρίκιος, Η αντίσταση των γεγονότων, εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 2000)
 |
| Medusa: Caravaggio |
Γιάννης Ποταμιάνος - Ο φόβος
Σε βρήκα
Σπίτι ακατοίκητο,
αραχνιασμένο
Τα δωμάτια καθάρισα
Τα έπιπλα τακτοποίησα
Έβαψα τους τοίχους
Έστρωσα τα χαλιά
Και σε περίμενα
Και όταν ήρθες
θέλησα να φύγω
Φοβήθηκα
Φοβήθηκα τόσο πολύ,
το τακτοποιημένο σπίτι
Νοιώθω πιο ασφαλής
στην αραχνιασμένη μου ζωή
Νοιώθω πιο ασφαλής
Να κουρνιάζω στα κλωνάρια
της ποίησης
Ας ουρλιάζω τα βράδια
Ας χάνομαι
όταν ξυπνάει ο λύκος
της μοναξιάς
Πως θα αντέξεις το αίμα
να ρέει στο προσκέφαλο;
Την υγρασία στα σεντόνια
της αγωνίας;
Φοβάμαι σου λέω
τα τακτοποιημένα όνειρα
Φοβάμαι το κορμί σου
να καταδυναστεύει
τη σκέψη μου
Σαρκοβόρα λουλούδια
τα μάτια σου
Απειλούν την αυτοτέλειά μου
Έστω κατασπάραξέ με
στην κάμαρα με τις κόκκινες
κουρτίνες
Μόνο σε παρακαλώ
άσε στην καρδιά μου, ελεύθερη
μια μικρή γωνιά
Να λουφάξει το ποίημα,
φοβάται.
Panic Attack Be Anxious For Nothing by Anthony Falbo
Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου
Τη μιαν ημέρα έτρεμα
την άλλην ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου
Δεν έχω γράψει ποιήματα
δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω
The Anxiety of Saint Joseph” | James Jacques Joseph Tissot
Charles (Dusan) Simic - FEAR, ΦΟΒΟΣ
FEAR
Fear passes from man to man
Unknowing,
As one leaf passes its shudder
To another.
All at once the whole tree is trembling.
And there is no sign of the wind
ΦΟΒΟΣ
O φόβος από άνθρωπο σε άνθρωπο περνά
Ανεπαισθήτως
όπως στη φυλλωσιά το ρίγος μεταδίδεται
Φύλλο το φύλλο
Το δέντρο ξάφνου σύγκορμο ριγά
Και δεν υπάρχει ίχνος του ανέμου
«Δὲ μᾶς ἀφήνουν Ῥόμπσον νὰ τραγουδᾶμε
δὲ μᾶς ἀφήνουν καναρίνι
πού ῾χεις φτερὰ ἀητοῦ
μαῦρε ἀδερφέ μου
δόντια ποὺ ἔχεις
μαργαριτάρια
δὲ μᾶς ἀφήνουν νὰ ψηλώσουμε φωνή.
Φοβοῦνται Ῥόμπσον
φοβοῦνται τὴν αὐγή,
ν᾿ ἀκούσουνε φοβοῦνται
καὶ ν᾿ ἀγγίσουν
φοβοῦνται ν᾿ ἀγαπήσουν
φοβοῦνται ν᾿ ἀγαπήσουνε σὰν τὸν Φερχὰτ
(Ἀλήθεια θὰ ῾χετε κι ἐσεῖς ἕναν Φερχὰτ
οἱ νέγροι πῶς νὰ τόνε λένε Ῥόμπσον;)
Φοβοῦνται τὰ γεννήματα
τὴ γῆς
τὸ γάργαρο νερὸ φοβοῦνται τῆς πηγῆς
φοβοῦνται
νὰ θυμοῦνται
καὶ τὶς χαρές τους
τὸ χέρι ἑνὸς φίλου δὲν ἔσφιξε ποτέ τους
τὸ χέρι τους
ζεστὸ
σὰν τὸ πουλὶ
χωρὶς νὰ θέλει σκόντα
προμήθειες
ἡ κάποια ἀναβολὴ
στὴ πλερωμή.
Φοβοῦνται τὴν ἐλπίδα
φοβοῦνται Ῥόμπσον νὰ ἐλπίσουν
φοβοῦνται καναρίνι
πού ῾χεις φτερὰ ἀητοὺ
φοβοῦνται τὰ τραγούδια μας
μὴ τοὺς τσακίσουν.»
Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Φοβάμαι
Τι είναι αυτό που τόσο σε φοβίζει, Λέκκας
Στίχοι: Ευγένιος Αρανίτσης Μουσική: Γιάννης Σπάθας Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας Όλες σου οι γνώσεις είναι οι φήμες κι' οι διαδόσεις που ακούς σε μαγεύουν οι ανέσεις, των σοφών οι υποθέσεις και των άστρων οι προβλέψεις. Φεύγουνε οι αιώνες σαν αρχαίοι παγετώνες,σαν εικόνες λες πως όλα είναι μύθοι κι' όλο τρέχεις μες στα πλήθη όμως δεν έχεις ξεφύγει. Απ' αυτό που τόσο σε φοβίζει, απ' αυτό που τόσο σε βασανίζει πες μου τι 'ν' αυτό που σε φοβίζει τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει. Χίλιες και μια νύχτες σαν του ρολογιού τους δείχτες τριγυρνούσες και σκεφτόσουν το φεγγάρι τους κομήτες και τον Άρη και ποιος θα 'ρθει να σε πάρει. Κόλπα κι' απιστίες κι' απαραίτητες θυσίες στους γονείς σου πάλι δεν θα καταφέρεις την αγάπη να υποφέρεις και θα ζεις χωρίς να ξέρεις. Τι 'ν' αυτό που τόσο σε φοβίζει, τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει, πες μου τι 'ν' αυτό που σε φοβίζει, τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει.( χ2 ) Τι 'ν' αυτό που τόσο σε φοβίζει, πες μου τι 'ν' αυτό που σε φοβίζει, τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει, πες μου τι 'ν' αυτό........
Έλσα, σε φοβάμαι –Φλέρυ Νταντωνάκη
Στίχοι και Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος Κάτι μ' αρρωσταίνει σ' αυτή την πολιτεία και παίρνω σβάρνα τα φαρμακεία Νιώθω για σένα κάτι τρομερό και ήρθε η ώρα να στο πω Έλσα σε φοβάμαι, Έλσα σ' αγαπώ μια στιγμή μαζί σου είναι μακελειό Κι όταν χορεύεις στην πίστα μοναχή ντουβάρια πέφτουν και σπάζει η οροφή. Έλσα σε φοβάμαι σαν φωνή Κυρίου σ' ένα δωμάτιο φτηνού ξενοδοχείου ξάπλωσαμε κι ακούμε σειρήνες, βογκητά τι να σημαίνουν όλα αυτά Νόμιζα πως ήμουν ελεύθερο πουλί κι όμως ελεύθερη είσαι μονάχα εσύ Και όλα τ' άλλα φήμες και ψευτιές και ανοησίες και στατιστικές Έλσα σε φοβάμαι για όσα μ' αναγκάζεις γι' αυτό το αίμα γι' αυτές εδώ τις φράσεις είναι μια παγίδα και μια υποταγή είν' η αγάπη μου η τρελή
Τα τραγούδια που ‘χω γράψει τα φοβάμαι, Θηβαίος
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου Μουσική: Γιώργος Νταλάρας Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος Τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι μήπως βγούνε κάποια μέρα αληθινά, μήπως έρθουν μια στιγμή που περπατάμε και το σώμα ξεσκεπάσουν, που πεινά. Τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι, μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς, μήπως ξέφυγε μια λέξη όπως μιλάμε και αλλιώς την ερμηνεύσει ο καθείς, τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι, μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς. Η αγάπη είναι στιλέτο, μην το παίζεις, μ' ένα τίποτα μπορεί να καρφωθείς, κι ένα άγγιγμα δεν το μεταμφιέζεις σαν την πράξη που δεν έχει εξοφληθεί. Τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι, μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς, μήπως ξέφυγε μια λέξη όπως μιλάμε και αλλιώς την ερμηνεύσει ο καθείς, τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι, μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς.
Tρόμαξα, Μαχαιρίτσας – Βιτάλη
I'm not afraid (I'm not afraid)
To take a stand (to take a stand)
Everybody (everybody)
Come take my hand (come take my hand)
We'll walk this road together, through the storm
Whatever weather, cold or warm
Just letting you know that you're not alone
Holler if you feel like you've been down the same road (same road)
Yeah, it's been a ride
I guess I had to, go to that place, to get to this one
Now some of you, might still be in that place
If you're trying to get out, just follow me
I'll get you there
You can try and read my lyrics off of this paper before I lay 'em
But you won't take the sting out these words before I say 'em
'Cause ain't no way I'mma let you stop me from causing mayhem
When I say I'mma do something I do it
I don't give a damn what you think
I'm doing this for me, so fuck the world
Feed it beans, it's gassed up, if it thinks it's stopping me
I'mma be what I set out to be, without a doubt undoubtedly
And all those who look down on me I'm tearing down your balcony
No ifs, ands or buts, don't try to ask him why or how can he
From "Infinite" down to the last "Relapse" album
He's still shitting, whether he's on salary paid hourly
Until he bows out or he shits his bowels out of him
Whichever comes first, for better or worse
He's married to the game, like a "fuck you" for Christmas
His gift is a curse, forget the Earth, he's got the urge
To pull his dick from the dirt, and fuck the whole universe
I'm not afraid (I'm not afraid)
To take a stand (to take a stand)
Everybody (everybody)
Come take my hand (come take my hand)
We'll walk this road together, through the storm
Whatever weather, cold or warm
Just letting you know that you're not alone
Holler if you feel like you've been down the same road (same road)
Okay quit playing with the scissors and shit, and cut the crap
I shouldn't have to rhyme these words in a rhythm for you to know it's a rap
You said you was king, you lied through your teeth
For that fuck your feelings
Instead of getting crowned you're getting capped
And to the fans, I'll never let you down again, I'm back
I promise to never go back on that promise
In fact let's be honest
That last "Relapse" CD was "ehh"
Perhaps I ran them accents into the ground
Relax, I ain't going back to that now
All I'm trying to say is get back, click-clack, blow
'Cause I ain't playing around
There's a game called circle and I don't know how, I'm way too up to back down
But I think I'm still trying to figure this crap out
Thought I had it mapped out but I guess I didn't, this fucking black cloud
Still follows me around but it's time to exorcise these demons
These motherfuckers are doing jumping jacks now!
I'm not afraid (I'm not afraid)
To take a stand (to take a stand)
Everybody (everybody)
Come take my hand (come take my hand)
We'll walk this road together, through the storm
Whatever weather, cold or warm
Just letting you know that you're not alone
Holler if you feel like you've been down the same road (same road)
And I just can't keep living this way
So starting today, I'm breaking out of this cage
I'm standing up, I'mma face my demons
I'm manning up, I'mma hold my ground
I've had enough, now I'm so fed up
Time to put my life back together right now! (now)
It was my decision to get clean, I did it for me
Admittedly, I probably did it subliminally
For you, so I could come back a brand-new me you helped see me through
And don't even realize what you did, 'cause believe me you
I've been through the wringer, but they could do little to the middle finger
I think I got a tear in my eye, I feel like the king of
My world, haters can make like bees with no stingers
And drop dead, no more beef lingers
No more drama from now on, I wanna promise
To focus solely on handling my responsibilities as a father
So I solemnly swear to always treat this roof, like my daughters
And raise it, you couldn't lift a single shingle on it!
'Cause the way I feel, I'm strong enough to go to the club
Or the corner pub, and lift the whole liquor counter up
'Cause I'm raising the bar
I'd shoot for the moon but I'm too busy gazing at stars
I feel amazing and I'm...
I'm not afraid (I'm not afraid)
To take a stand (to take a stand)
Everybody (everybody)
Come take my hand (come take my hand)
We'll walk this road together, through the storm
Whatever weather, cold or warm
Just letting you know that you're not alone
Holler if you feel like you've been down the same road (same road)
πηγές
https://itzikas.wordpress.com/
http://users.uoa.gr/
http://annagelopoulou.blogspot.com/
http://samizdatproject.blogspot.com/
http://www.ekebi.gr/
https://www.poets-radio.net/
https://thepoetsiloved.wordpress.com/
https://antonispetrides.wordpress.com/
https://mixanikoikatarraktes.wordpress.com/
http://dimitriosgogas.blogspot.com/
https://gaynewsingreek.blogspot.com/
http://www.snhell.gr/
https://www.artpal.com/
https://pixels.com/featured/
https://www.desipainters.com/
https://www.deviantart.com/
https://www.absolutearts.com/
https://www.psychologynow.gr/
https://www.saatchiart.com/
https://www.azlyrics.com/
https://www.artpal.com/
FEAR
Fear passes from man to man
Unknowing,
As one leaf passes its shudder
To another.
All at once the whole tree is trembling.
And there is no sign of the wind
ΦΟΒΟΣ
O φόβος από άνθρωπο σε άνθρωπο περνά
Ανεπαισθήτως
όπως στη φυλλωσιά το ρίγος μεταδίδεται
Φύλλο το φύλλο
Το δέντρο ξάφνου σύγκορμο ριγά
Και δεν υπάρχει ίχνος του ανέμου
El grito nº 3 | Oswaldo Guayasamin
Ναζίμ Χικμέτ - ΔΕ μᾶς ἀφήνουν να τραγουδᾶμε«Δὲ μᾶς ἀφήνουν Ῥόμπσον νὰ τραγουδᾶμε
δὲ μᾶς ἀφήνουν καναρίνι
πού ῾χεις φτερὰ ἀητοῦ
μαῦρε ἀδερφέ μου
δόντια ποὺ ἔχεις
μαργαριτάρια
δὲ μᾶς ἀφήνουν νὰ ψηλώσουμε φωνή.
Φοβοῦνται Ῥόμπσον
φοβοῦνται τὴν αὐγή,
ν᾿ ἀκούσουνε φοβοῦνται
καὶ ν᾿ ἀγγίσουν
φοβοῦνται ν᾿ ἀγαπήσουν
φοβοῦνται ν᾿ ἀγαπήσουνε σὰν τὸν Φερχὰτ
(Ἀλήθεια θὰ ῾χετε κι ἐσεῖς ἕναν Φερχὰτ
οἱ νέγροι πῶς νὰ τόνε λένε Ῥόμπσον;)
Φοβοῦνται τὰ γεννήματα
τὴ γῆς
τὸ γάργαρο νερὸ φοβοῦνται τῆς πηγῆς
φοβοῦνται
νὰ θυμοῦνται
καὶ τὶς χαρές τους
τὸ χέρι ἑνὸς φίλου δὲν ἔσφιξε ποτέ τους
τὸ χέρι τους
ζεστὸ
σὰν τὸ πουλὶ
χωρὶς νὰ θέλει σκόντα
προμήθειες
ἡ κάποια ἀναβολὴ
στὴ πλερωμή.
Φοβοῦνται τὴν ἐλπίδα
φοβοῦνται Ῥόμπσον νὰ ἐλπίσουν
φοβοῦνται καναρίνι
πού ῾χεις φτερὰ ἀητοὺ
φοβοῦνται τὰ τραγούδια μας
μὴ τοὺς τσακίσουν.»
Social Anxiety| Marla Edwards
https://socialsecurity.gr/
Τimeo Danaos et dona ferentes - Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας
«Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» είναι η μετάφραση στα Ελληνικά της παροιμιώδους φράσης «Timeo Danaos et dona ferentes» που λέγεται δια στόματος Λαοκόοντος στο στίχο 49 της Αινειάδας, έργου του Βιργιλίου.
Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Λαοκόων, ένας από τους Τρώες ιερείς του Θυμβραίου Απόλλωνα, γιος του Πριάμου ή του Αντήνορα, είχε κατά την παράδοση ασεβήσει προς τον θεό του είτε επειδή είχε παντρευτεί και είχε γίνει πατέρας, είτε επειδή είχε έρθει σε σωματική επαφή με τη σύζυγό του μπροστά στο είδωλο του θεού στον ναό. Το αποτέλεσμα της ασέβειάς του ήταν η ‘μικρή’ σε μέγεθος εμπιστοσύνη από πλευράς των συμπολιτών του.
Όταν λοιπόν την ημέρα εκείνη του τελευταίου δέκατου χρόνου του πολέμου οι Τρώες είδαν ότι τα πλοία των εχθρών τους, των Ελλήνων είχαν αποπλεύσει και το μόνο που έστεκε στην παραλία τους ήταν ένα ξύλινο άλογο, ο Δούρειος Ίππος, ένιωσαν στην ολοκληρωτική τους πλειονότητα ανακούφιση μα και ενθουσιασμό για το δώρο που οι εχθροί τους είχαν αποφασίσει να τους αφήσουν, προφανώς ως δείγμα μετανοίας και υποταγής στο μεγαλείο της πόλης της Τροίας που κατάφερε και αντιστάθηκε χωρίς να αλωθεί.
Υπήρξε όμως ξαφνικά μια αντίδραση που εκφράστηκε από τη φωνή του Λαοκόοντα. Ο Βιργίλιος στην Αινειάδα μαρτυρεί τα λόγια του «Equo ne credite, Teucri / Quidquid id est, timeo Danaos et dona ferentes», δηλαδή «Μην εμπιστεύεστε το άλογο, Τρώες. / Οτιδήποτε κι αν είναι, φοβάμαι τους Έλληνες ακόμα κι όταν φέρνουν δώρα».
Η μυθική ιστορία μας είναι κατά βάση γνωστή. Οι Τρώες αψήφησαν τη συμβουλή του ξεγελασμένοι από τον Σίνωνα. Οργισμένος τότε ο Λαοκόων πέταξε το ακόντιό του στο ξύλινο άλογο. Εκείνη την ώρα ο θεός Ποσειδώνας, επειδή υποστήριζε τους Έλληνες, έστειλε δύο θαλάσσια φίδια και έπνιξαν τον Λαοκόοντα και τους γιούς του, Αντίφα (ή Αντιφάντη) και Θυμβραίο, εικόνα οικεία από το γλυπτό ρωμαϊκής περιόδου τριών Ροδίων καλλιτεχνών, το οποίο σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Βατικανού.
Ο Δούρειος Ίππος οδηγήθηκε από την κεντρική πύλη της εισόδου στο εσωτερικό της πόλης και η άλωσή της από τους Έλληνες ολοκληρώθηκε μέσα σε ένα βράδυ. Η φράση όμως που ειπώθηκε από πλευράς του Λαοκόοντα σε μια προσπάθεια από πλευράς του να διασφαλιστεί, όσο περισσότερο είναι εφικτό, η ασφάλεια των συμπολιτών του έμεινε στο πέρασμα των αιώνων μέχρι σήμερα χωρίς αλλαγή ουσιαστική στη σημασία της.
Terror in Gaza -Caroline Millott
ΜΟΥΣΙΚΗ
Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Φοβάμαι
Στίχοι: Αντρέας Πανταζής
Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
Δίσκος: Από 'μένα τον Βασίλη
Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας
που περιμένει τις ανασκαφές...
Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται βαλμένα στη σειρά...
Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι
ένας κουρασμένος σκοπός, χωρίς προοπτική...
Και συ που σε λίγο θα σβήσεις
ένα από τα φώτα, για να κοιμηθείς με κάποιον που μου μοιάζει...
Έτσι που τα σίδερα του κλουβιού
να χαθούν για μια στιγμή, μέσα στο σκοτάδι...
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν
τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις
τσέπες ξηλωμένες απ’ τα κέρματα
χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία
Το κορμί μου μελανιασμένο
μες το κρύο σαν λάθος
που δεν το παραδέχεται κανένας
γυρνάει και ζητά τη ζεστασιά σου
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Τα τσιμέντα σου καινούρια
με έπιπλα λουστραρισμένα
Και μάρμαρα λευκά
μια γυαλάδα που στραβώνει
και δε σ’ αφήνει χώρο να σταθείς
και μόνο εγώ απ’ όλα εκεί μέσα σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο
Σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί
εκτός από εμένα, που σε κρύπτη μυστική
ψάχνω ακόμη να σε βρω να με αναστήσεις
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ’ ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω
το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα
κομπρεσέρ μ’ ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Έτσι ζω προκαταβολικά το παρελθόν μου
και με δυο γυμνά καλώδια για χέρια
αγκαλιάζω τα ψηλά σου volt για στερνή φορά
Φοβάμαι!
Anxiety - Mary Woronov
Τι είναι αυτό που τόσο σε φοβίζει, Λέκκας
Στίχοι: Ευγένιος Αρανίτσης Μουσική: Γιάννης Σπάθας Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας Όλες σου οι γνώσεις είναι οι φήμες κι' οι διαδόσεις που ακούς σε μαγεύουν οι ανέσεις, των σοφών οι υποθέσεις και των άστρων οι προβλέψεις. Φεύγουνε οι αιώνες σαν αρχαίοι παγετώνες,σαν εικόνες λες πως όλα είναι μύθοι κι' όλο τρέχεις μες στα πλήθη όμως δεν έχεις ξεφύγει. Απ' αυτό που τόσο σε φοβίζει, απ' αυτό που τόσο σε βασανίζει πες μου τι 'ν' αυτό που σε φοβίζει τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει. Χίλιες και μια νύχτες σαν του ρολογιού τους δείχτες τριγυρνούσες και σκεφτόσουν το φεγγάρι τους κομήτες και τον Άρη και ποιος θα 'ρθει να σε πάρει. Κόλπα κι' απιστίες κι' απαραίτητες θυσίες στους γονείς σου πάλι δεν θα καταφέρεις την αγάπη να υποφέρεις και θα ζεις χωρίς να ξέρεις. Τι 'ν' αυτό που τόσο σε φοβίζει, τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει, πες μου τι 'ν' αυτό που σε φοβίζει, τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει.( χ2 ) Τι 'ν' αυτό που τόσο σε φοβίζει, πες μου τι 'ν' αυτό που σε φοβίζει, τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει, πες μου τι 'ν' αυτό........
27 Το φοβισμένο παιδί που περιμένει τον οδοντίατρο...David Bowie ...
https://www.mixanitouxronou.gr/
https://www.mixanitouxronou.gr/
Έλσα, σε φοβάμαι –Φλέρυ Νταντωνάκη
Στίχοι και Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος Κάτι μ' αρρωσταίνει σ' αυτή την πολιτεία και παίρνω σβάρνα τα φαρμακεία Νιώθω για σένα κάτι τρομερό και ήρθε η ώρα να στο πω Έλσα σε φοβάμαι, Έλσα σ' αγαπώ μια στιγμή μαζί σου είναι μακελειό Κι όταν χορεύεις στην πίστα μοναχή ντουβάρια πέφτουν και σπάζει η οροφή. Έλσα σε φοβάμαι σαν φωνή Κυρίου σ' ένα δωμάτιο φτηνού ξενοδοχείου ξάπλωσαμε κι ακούμε σειρήνες, βογκητά τι να σημαίνουν όλα αυτά Νόμιζα πως ήμουν ελεύθερο πουλί κι όμως ελεύθερη είσαι μονάχα εσύ Και όλα τ' άλλα φήμες και ψευτιές και ανοησίες και στατιστικές Έλσα σε φοβάμαι για όσα μ' αναγκάζεις γι' αυτό το αίμα γι' αυτές εδώ τις φράσεις είναι μια παγίδα και μια υποταγή είν' η αγάπη μου η τρελή
The fear Painting by alexander kharitonov
Τα τραγούδια που ‘χω γράψει τα φοβάμαι, Θηβαίος
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου Μουσική: Γιώργος Νταλάρας Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος Τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι μήπως βγούνε κάποια μέρα αληθινά, μήπως έρθουν μια στιγμή που περπατάμε και το σώμα ξεσκεπάσουν, που πεινά. Τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι, μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς, μήπως ξέφυγε μια λέξη όπως μιλάμε και αλλιώς την ερμηνεύσει ο καθείς, τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι, μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς. Η αγάπη είναι στιλέτο, μην το παίζεις, μ' ένα τίποτα μπορεί να καρφωθείς, κι ένα άγγιγμα δεν το μεταμφιέζεις σαν την πράξη που δεν έχει εξοφληθεί. Τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι, μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς, μήπως ξέφυγε μια λέξη όπως μιλάμε και αλλιώς την ερμηνεύσει ο καθείς, τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι, μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς.
George Gittoes Fear
Tρόμαξα, Μαχαιρίτσας – Βιτάλη
Μουσική: Γιάννης Σπάθας
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Από το cd "Οπωσδήποτε Παράθυρο" (2001)
Μ' έχουν τρομάξει κάποια νύχτα οι μεθυσμένοι
κάτι αυτοκίνητα που βγαίνουν ξαφνικά
στο πρόβλημα μου η φωνή σου θυμωμένη
είδα μια ανάσταση χωρίς βεγγαλικά
και τότε τρόμαξα
τρόμαξα πως ειν' οι ευτυχισμένοι
Μ' έχουν τρομάξει κάτι ασκέπαστα πηγάδια
πως φτάνει απόκοσμος ο ήχος του κουβά
η φαντασία μου που δίψαγε σκοτάδια
μετά η ευθεία μου που πήγαινε στραβά
και τότε τρόμαξα
τρόμαξα τι σκέπαζαν τα χάδια
Κι άλλο, κι άλλο
έχω μέσα μου Θεό να βγάλω
Κι άλλο, κι άλλο
έχω μέσα μου καημό μεγάλο
καημό μεγάλο
Θεό να βγάλω
Μ' έχει τρομάξει τόση ανάγκη να ρυθμίζω
με τις κουβέντες μου του τέλους τη ροή
μα, για την ώρα αυτή το κάστρο μου γκρεμίζω
κοιμήσου φως μου, εσύ δουλεύεις το πρωί
σεντόνι τ' όνειρο
τ' όνειρο και δώσ' του κι ανεμίζω
I will Fear No More
Every anxious thought that steals my breath It’s a heavy weight upon my chest As I lie awake and wonder what the future will hold Help me to remember that You’re in control You’re my courage when I worry in the dead of night You’re my strength cause I’m not strong enough to win this fight You are greater than the battle raging in my mind I will trust you Lord I will fear no more I will lift my eyes I will lift my cares Lay them in Your hands I’ll leave them there When the wind and waves are coming You shelter me Even though I’m in the storm the storm is not in me You’re my courage when I worry in the dead of night You’re my strength cause I’m not strong enough to win this fight You are greater than the battle raging in my mind I will trust You Lord I will Fear No More I will fear no more I will fear no more No power can come against me Cause You have overcome No darkness can overwhelm me Cause You’ve already won No power can come against me Cause You have overcome No darkness can overwhelm me Cause You’ve already won You’re my courage when I worry in the dead of night You’re my strength cause I’m not strong enough to win this fight You are greater than the battle raging in my mind I will trust You Lord I will fear no more I will fear no more I will fear no more I will fear no more I will fear no more
Fear Is a Liar When he told you you’re not good enough When he told you you're not right When he told you you’re not strong enough To put up a good fight When he told you you're not worthy When he told you you're not loved When he told you you're not beautiful That you'll never be enough Fear he is a liar He will take your breath Stop you in your steps Fear he is a liar He will rob your rest Steal your happiness Cast your fear in the fire Cause fear he is a liar When he told you were troubled You’ll forever be alone When he told you you should run away You’ll never find a home When he told you you were dirty And you should be ashamed When he told you you could be the one That grace could never change Fear he is a liar He will take your breath Stop you in your steps Fear he is a liar He will rob your rest Steal your happiness Cast your fear in the fire Cause fear he is a liar Let Your fire fall and cast out all my fears Let Your fire fall Your love is all I feel Fear he is a liar He will take your breath Stop you in your steps Fear he is a liar He will rob your rest Steal your happiness Cast your fear in the fire Cause fear he is a liar
Eminem - Not Afraid
The Gravity of Fear by M. Iordache
I will Fear No More
Every anxious thought that steals my breath It’s a heavy weight upon my chest As I lie awake and wonder what the future will hold Help me to remember that You’re in control You’re my courage when I worry in the dead of night You’re my strength cause I’m not strong enough to win this fight You are greater than the battle raging in my mind I will trust you Lord I will fear no more I will lift my eyes I will lift my cares Lay them in Your hands I’ll leave them there When the wind and waves are coming You shelter me Even though I’m in the storm the storm is not in me You’re my courage when I worry in the dead of night You’re my strength cause I’m not strong enough to win this fight You are greater than the battle raging in my mind I will trust You Lord I will Fear No More I will fear no more I will fear no more No power can come against me Cause You have overcome No darkness can overwhelm me Cause You’ve already won No power can come against me Cause You have overcome No darkness can overwhelm me Cause You’ve already won You’re my courage when I worry in the dead of night You’re my strength cause I’m not strong enough to win this fight You are greater than the battle raging in my mind I will trust You Lord I will fear no more I will fear no more I will fear no more I will fear no more I will fear no more
The Cycle of Terror and Tragedy (detail) by Graydon Parrish
Fear Is a Liar When he told you you’re not good enough When he told you you're not right When he told you you’re not strong enough To put up a good fight When he told you you're not worthy When he told you you're not loved When he told you you're not beautiful That you'll never be enough Fear he is a liar He will take your breath Stop you in your steps Fear he is a liar He will rob your rest Steal your happiness Cast your fear in the fire Cause fear he is a liar When he told you were troubled You’ll forever be alone When he told you you should run away You’ll never find a home When he told you you were dirty And you should be ashamed When he told you you could be the one That grace could never change Fear he is a liar He will take your breath Stop you in your steps Fear he is a liar He will rob your rest Steal your happiness Cast your fear in the fire Cause fear he is a liar Let Your fire fall and cast out all my fears Let Your fire fall Your love is all I feel Fear he is a liar He will take your breath Stop you in your steps Fear he is a liar He will rob your rest Steal your happiness Cast your fear in the fire Cause fear he is a liar
The Cycle of Terror and Tragedy by Graydon Parrish
Eminem - Not Afraid
I'm not afraid (I'm not afraid)
To take a stand (to take a stand)
Everybody (everybody)
Come take my hand (come take my hand)
We'll walk this road together, through the storm
Whatever weather, cold or warm
Just letting you know that you're not alone
Holler if you feel like you've been down the same road (same road)
Yeah, it's been a ride
I guess I had to, go to that place, to get to this one
Now some of you, might still be in that place
If you're trying to get out, just follow me
I'll get you there
You can try and read my lyrics off of this paper before I lay 'em
But you won't take the sting out these words before I say 'em
'Cause ain't no way I'mma let you stop me from causing mayhem
When I say I'mma do something I do it
I don't give a damn what you think
I'm doing this for me, so fuck the world
Feed it beans, it's gassed up, if it thinks it's stopping me
I'mma be what I set out to be, without a doubt undoubtedly
And all those who look down on me I'm tearing down your balcony
No ifs, ands or buts, don't try to ask him why or how can he
From "Infinite" down to the last "Relapse" album
He's still shitting, whether he's on salary paid hourly
Until he bows out or he shits his bowels out of him
Whichever comes first, for better or worse
He's married to the game, like a "fuck you" for Christmas
His gift is a curse, forget the Earth, he's got the urge
To pull his dick from the dirt, and fuck the whole universe
I'm not afraid (I'm not afraid)
To take a stand (to take a stand)
Everybody (everybody)
Come take my hand (come take my hand)
We'll walk this road together, through the storm
Whatever weather, cold or warm
Just letting you know that you're not alone
Holler if you feel like you've been down the same road (same road)
Okay quit playing with the scissors and shit, and cut the crap
I shouldn't have to rhyme these words in a rhythm for you to know it's a rap
You said you was king, you lied through your teeth
For that fuck your feelings
Instead of getting crowned you're getting capped
And to the fans, I'll never let you down again, I'm back
I promise to never go back on that promise
In fact let's be honest
That last "Relapse" CD was "ehh"
Perhaps I ran them accents into the ground
Relax, I ain't going back to that now
All I'm trying to say is get back, click-clack, blow
'Cause I ain't playing around
There's a game called circle and I don't know how, I'm way too up to back down
But I think I'm still trying to figure this crap out
Thought I had it mapped out but I guess I didn't, this fucking black cloud
Still follows me around but it's time to exorcise these demons
These motherfuckers are doing jumping jacks now!
I'm not afraid (I'm not afraid)
To take a stand (to take a stand)
Everybody (everybody)
Come take my hand (come take my hand)
We'll walk this road together, through the storm
Whatever weather, cold or warm
Just letting you know that you're not alone
Holler if you feel like you've been down the same road (same road)
And I just can't keep living this way
So starting today, I'm breaking out of this cage
I'm standing up, I'mma face my demons
I'm manning up, I'mma hold my ground
I've had enough, now I'm so fed up
Time to put my life back together right now! (now)
It was my decision to get clean, I did it for me
Admittedly, I probably did it subliminally
For you, so I could come back a brand-new me you helped see me through
And don't even realize what you did, 'cause believe me you
I've been through the wringer, but they could do little to the middle finger
I think I got a tear in my eye, I feel like the king of
My world, haters can make like bees with no stingers
And drop dead, no more beef lingers
No more drama from now on, I wanna promise
To focus solely on handling my responsibilities as a father
So I solemnly swear to always treat this roof, like my daughters
And raise it, you couldn't lift a single shingle on it!
'Cause the way I feel, I'm strong enough to go to the club
Or the corner pub, and lift the whole liquor counter up
'Cause I'm raising the bar
I'd shoot for the moon but I'm too busy gazing at stars
I feel amazing and I'm...
I'm not afraid (I'm not afraid)
To take a stand (to take a stand)
Everybody (everybody)
Come take my hand (come take my hand)
We'll walk this road together, through the storm
Whatever weather, cold or warm
Just letting you know that you're not alone
Holler if you feel like you've been down the same road (same road)
The Terror - Kat Lindsey art
πηγές
https://itzikas.wordpress.com/
http://users.uoa.gr/
http://annagelopoulou.blogspot.com/
http://samizdatproject.blogspot.com/
http://www.ekebi.gr/
https://www.poets-radio.net/
https://thepoetsiloved.wordpress.com/
https://antonispetrides.wordpress.com/
https://mixanikoikatarraktes.wordpress.com/
http://dimitriosgogas.blogspot.com/
https://gaynewsingreek.blogspot.com/
http://www.snhell.gr/
https://pixels.com/featured/
https://www.desipainters.com/
https://www.deviantart.com/
https://www.absolutearts.com/
https://www.psychologynow.gr/
https://www.saatchiart.com/
https://www.azlyrics.com/
https://www.artpal.com/
Terror in Gaza -Caroline Millott
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου