ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ " Σχεδόν λήθη "

Εσβησα όλα τα μονογράμματα
από μέσα μου,
κανείς να μη μου λείπει,
να μη λείπω
από κανέναν.
Φυλακές τα ονόματα
κι αλυσοδεμένοι
οι άνθρωποι,
προφέρουν μ ευκολία
τα ακριβά "σ αγαπώ",
σημαδεύονται εντός σου
κι ύστερα, σαν φεύγουν
σου μένει αμανάτι
η βούλα τους,
ενα σφαχτό κι εσύ
με τη στάμπα του
ανεξίτηλου πόνου.
Εβγαλα από τα σωθικά μου
τα παλιοσίδερα,
με πονούσε η σκουριά τους,
τόσα "αγαπώ" καρφωμένα,
τόσα ίχνη επάνω μου
από έναν προδότη,
ραβδισμένα φιλιά
με λαβώσανε.
Ψιχάλισες βράδια
αχάραγα,
χάδια τανάλιες
και νύχτες του μεταξιού,
μεθυσμένη εγώ,
σ έπινα με μεγάλες
γουλιές
ώσπου με υπονόμευσε
η ερωτική απληστία,
μικρή
ανικανοποίητη λαίμαργη,
θανάσιμο το αμάρτημα
του σπασμού,
σαν τυφλή σε προδίδει
σαν φτωχή σε εκδίδει
στο δρόμο,
δεν το ήξερες;
Σε ξέγραψα σήμερα,
ένας δούλος λιγότερος
που απολείπει............................

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ