ΙΩΑΚΕΙΜ ΠΑΠΑΧΡΟΝΗΣ " Ατιτλο "

Πίνακας: Vincent Van Gogh

Ένας πέτρινος ορίζοντας
χτισμένος μπροστά στην αγωνία του,
πλησιάζει,
ολοένα πλησιάζει,
τον κυκλώνει, 
ολοένα τον κυκλώνει,
το ξέρει,
θα τον λιώσει.
Το ανέφικτο ζυγιάζεται,
πέφτει λεπίδα
–χσσσστττττττ-
με ακρίβεια πραγματικότητας,
στις σφαγίτιδες φλέβες των αμνών.
Τα τελευταία δάκρυα
δελφίνια νεκρά στο καύμα.
Δεν ήθελε πολλά.
Μια στάλα ελπίδας
τον ξεδιψούσε μέρες.
Γιατί δεν νιώθουν τίποτα
τα μάτια τους τα στόχαστρα
κυκλώνοντας την αθωότητα των ελαφιών;
Κοιτάξτε τον τώρα!
Ένα μικρό κομμάτι σάρκα
στην άκρη του πιρουνιού της παγωνιάς.
Κοιτάξτε πως γλείφει τα χείλη του ο χαμός