Nύχτα του Αυγούστου
ν' ακούω τα πατήματα της απουσίας
σωπηλά στην κόλαση του σκότους.
Νύχτα λαβωμένη από το άρωμα του γιασεμιού
νύχτα βουβή και νύχτα φλύαρη
να μιλάει για έρωτα σαν θάνατο.
Δυο κόμποι πίκρας σκαλωμένοι στον λαιμό
κι η θλίψη να ψάχνει να κρυφτεί
βαθιά μου να χαθεί
ανθρώπου μάτι μη τη δει
να γράφει στίχους απελπισμένους
πίνοντας άπληστα φεγγάρια ματωμένα
καθώς η μνήμη αναδεύει
εκφράσεις φευγαλέες
γράμματα πικρά,ποιήματα λειψά.
Νύχτα συνένοχος των μυστικών
σύναξε τα πέπλα σου
να ανατείλλω μέρα
να αθωωθώ.
Δεν είχε θαύματα κι αυτό το καλοκαίρι...
~Άννα Γεωργαλή~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου