ΜΑΡΙΑ ΜΠΙΖΑΝΟΥ " Άναρχα σε ζητώ "

Μέθυσα απόψε με ένα Θάνατο...
Μπερδεύτηκαν οι λέξεις στο διαταραγμένο μου νου
Ζήτησα ένα Θάνατο για να μπορώ να ζήσω
Με τον πόθο του θανάτου ζωγραφίζω
λουλούδια ξωτικά πάνω στο ταραγμένο μου κορμί
που καίει σα λάβα ρέουσα από ακατάπαυστους πυρετούς.
Μια κόλαση με άγγελους σκοτεινούς
σε ψαλμωδίες με λέξεις βγαλμένες από φέρετρα
σ' ένα πένθιμο ρυθμό να έρχεται σα λυγμός από σιωπές
γεμάτες δίψα από Σένα, να συνομωτούν για τον έρωτα
μέσα σε μια κόλαση οργασμικής καταιγίδας...
Εσύ να με τρως με μια πείνα αβυσσαλέα
και η αγάπη μου να σ'αγκαλιάζει σ'ένα παραλήρημα
μιας βέβηλης ιεροτελεστίας στο βωμό της απουσίας σου
με μια διέγερση με μια έξαψη....
σε μια επείγουσα ανύψωση προς τα πάνω σα μια φλόγα αθωότητας
που ζητάει επίμονα την αναγγελία της Αμαρτίας.
Θα έδινα και τη ζωή μου, θα ανήγγειλα και το θάνατο μου
και όλους τους θανάτους μου, φτάνει ν' ακούσω τα βήματα σου
επικίνδυνα να πλησιάζουν και τον ήχο της φωνής σου να με καλεί
επιτακτικά κοντά σου για να κρυφτώ να ξετυλιχτώ να καταστραφώ
και να είμαι δικιά σου , αυθαίρετα δικιά σου, με μια ακόρεστη επιθυμία
να αφουγκράζομαι από τις ρωγμές του τοίχου τη βραχνή φωνή σου
με την νοσταλγία μιας αιχμάλωτης γοητείας σε κρεσέντο..

Έζησα όλους τους θανάτους μου κάνοντας πρόβες
πάνω στο τεντωμένο σχοινί της απόγνωσης της απουσίας σου,
γαντζωμένο ανάμεσα σε δυό τοίχους :
της Παράνοιας και της Διαμαρτυρίας ... Άναρχα σε ζητούσα !

Μαρία ( Μόιρα ) Μπιζάνου
12/5/2016 7:10πμ