ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ." Μαγεμένα αναφιλητά "

Antonio Canova, The Three Graces

Έγραψα σ ένα πεζούλι πως σ αγαπώ.

Κι ήρθε και με ζύγωσε η μορφή σου
κι ήρθαν και μ έπνιξαν οι εικόνες
και τα μαγεμένα σου αναφιλητά.
Πώς να φύγω χωρίς εσένα,
άπατρις είμαι μακρυά σου,
σε ποια αποβάθρα ν αφήσω τις μνήμες μας
να τις φυλάξω για κάθε που νοσταλγώ;
Το τρένο σφυρίζει καημό...
Τα πόδια μου κόβονται,
τα χέρια μου τρέμουν
κι αυτοί οι αποχωρισμοί
κομμάτια με κάνουν,
κι ο έρωτας ζαλισμένος
στις ράγες χύνεται
σμπαράλια να κάνει την αναχώρηση
σε θρύψαλα κάθε δρόμο να σπάσει
μην και πονέσουν τα σ αγαπώ
μην πληγωθούν οι όρκοι.
Φεύγω.
Κι αιμορραγεί το πεζούλι
από την επιβάτισσα αγάπη μου,
και τα σπλάχνα μου
σημαδεύουνε τους σταθμούς
για να μη σε ξεχάσω,
για να με βρίσκεις στην είσοδο του ταξιδιού,
και γι αναθήματα μια μια
όλες τις ηδονές μας πετάω,
για να μου τις παραχωρείς σ επιστροφές
και σε στάσεις,
μη διαστάσεις καρδιά μου
φανάρια ν ανάψεις
γιατί σε πίσσα σκοτάδι
η απόσταση τον έρωτα τον αποδομεί,
μη,μη μου κλάψεις που έφυγα
γέλα,γέλα μου γιατί θα ξανάρθω....................

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ