ΕΥΑ ΨΑΝΝΗ - ΜΠΑΚΟΓΙΩΡΓΑ " ΑΤΙΤΛΟ "

Πέτρα και θάλασσα
Αλμύρα και σκουριά
δένουν τα όνειρα
το ψέμα την αλήθεια
Ετσι βαφτίζεται
πατρίδα η ξενιτιά
και η πατρίδα γίνεται
καϊμός μέσα στα στήθια

Μα κάπου το όνειρο
παίρνει ζωή και οστά
Μέσα απ'τα χρώματα
το φως και τον αέρα
έτσι πορεύεται η ψυχή
στην μοναξιά
πατρίδα το όνειρο
δυο βήματα πιο πέρα

Πενήντα χρόνια
σαν παλιά σκουριά
τύλιξαν το όνειρο
και ξέφτισε η ελπίδα
μέσα σε κρίκους
δένεται η καρδιά
και βρίσκει πάλι
την χαμένη την πατρίδα