ΔΕΜΠΕΡΔΕΜΙΔΟΥ ΓΕΩΡΓIA " Σταγόνες βροχής " Απόσπασμα

Photo Georgia Dd

Γύρισε ο καιρός
Κάποτε όλα αλλάζουν
Η θάλασσα κοσκινίζει
τα κοχύλια της
Τα πρωτοβρόχια σέρνουν 
την μουσκεμένη άμμο
Ο αέρας ένα βουητό
να τραντάζει τα πάντα
Είναι ο απόηχος
του καλοκαιριού
Τα κύματα μανιασμένα
χτυπούν τα καθηλωμένα
βράχια
Η βροχούλα ψιθυρίζει
το όλο μου πρόσωπο
Τα δόντια μου .τρέμουν
τα χείλη , γλύφουν τις σταγόνες
βροχής
Τα πόδια μου ,γυμνά
Ακολουθούν τις μουσκεμένες
περπατησιές
Είναι δικές μου
Αναρωτιέμαι ?
Πιο εκεί βλέπω μια αντρική ψηλόλιγνη
μορφή που αφήνει πατημασιές
Φοράει καινούργιο παλτό
σταυροκούμπι, έρχεται βαρύς
Χειμώνας και εγώ ακουλουθώ
τα μεγάλα βήματα του
Πιο σταθερά από ποτέ
χωρίς να δω το μέτωπο του
Μάλλον ακολουθώ την αύρα της ψυχής του
Η ομίχλη μας σκεπάζει νιώθουμε
ξένοι ,μα περπατάμε ώρες ατελείωτες
μαζί πότε ,πότε τα βλέμματα
συναντούν το μένος της καρδιάς μας .
Διαπερνά μια φωτιά στα κορμιά
ευθεία
και εγκάρσια .
Τι περίεργο ?
Ένας φάρος πέτρινος ρίχνει αμυδρά
τις πτυχές φωτός ,πάνω μας .
Κι όσο και να μην θέλουμε τρέχουμε
προς τα εκεί χωρίς δεύτερη σκέψη
Κάτι μας ενώνει εμάς τους δύο.
Μουσκεμένοι από την βροχή ,βρεθήκαμε
στα ίδια σκαλοπάτια .
Κοιταχτήκαμε κατάματα ,άλλο περίσσευμα
δεν είχε για πιο μέσα .
Βιαστικά έβγαλε το παλτό ,από πάνω του
απλά το τοποθέτησε στους κρύους ώμους μου .
Το παλτό ήταν ζεστό σαν χάδι απλώθηκε τούτη τη στιγμή .
Κάποια νήματα ξέφυγαν από τα μανίκια ,σφίξαν την καρδιά μου
Δυνατά φώναξα το όνομα του ...
Πραγματικότητα ή οφθαλμαπάτη

Γεωργια Δεμπερδεμιδου