Έξω βρέχει, έξω φυσάει το παρόν
μα εμείς αγαπημένη μου
θα βγούμε να σε γνωρίσω τη ζωή
με τα πρησμένα μάτια της προσμονής
απ΄τα κλειστά παραθυρόφυλλα.
Θα βάλουμε την φαντασία μας
να δουλέψει,
να διανύσει το χρόνο της ανυπαρξίας μας,
δες τον ορίζοντα, ακινητοποιημένη πως
μένει η φύση με ευγένεια μακριά
απ΄το ξεγύμνωμα των καιρών!
Σιωπές στριμωγμένες δεν χρειάζονται χάδι
στο βλέμμα ικεσίας....
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου