ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΝΤΙΝΑ "Ατιτλο"

Φωτογραφία - Ντίνα Γεωργαντοπούλου 

Συχωρέστε με θυμάμαι μόνο την πρόσοψη. Ο νους μου δε μπορεί να φέρει σε εικόνα το παράθυρο τι ήταν αντίκρυ. Πιθανόν ένας πράσινος κήπος που είχε πουλιά ίσως λουλούδια σε αλέα. Θα μου άρεσε να θυμόμουν ότι ψήλωναν και έφταναν ως τα δω ότι ένα χέρι τα έκοβε και τα πρόσφερε. Θα ήταν χρήσιμο να θυμάμαι οδό και αριθμό αν είχε σκαλοπάτια και αν ήταν καθαρά. Οι τοίχοι αν είχαν εικόνες που μια γυναίκα γέλαγε κρατώντας τα πόδια της αν έφτιαχνε τα μαλλιά της αν ντυνόταν ή αν έβγαζε τα ρούχα της. Τις λέξεις αν υπήρχαν λέξεις πια ήταν η χροιά της φωνής. 'Εχει πάντα σημασία στη μνήμη να θυμάται κανείς τη δόνηση των λέξεων. Συγχωρέστε με πώς να εκφράσω τα συναισθήματα του ίσως από το χρώμα να καταλάβαινα μα ήταν ξεθωριασμένος και θυμάμαι καλά πως τούτη η φθορά μου άρεσε. Συγχωρέστε με δε μπορώ μα ακόμα και αν μπορούσα δε θα το έκανα. Πέρασαν τόσοι πολλοί από εκείνη τη ψυχή που τώρα πια το μόνο που θυμάμαι είναι η μοναξιά του.