ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ " ΑΤΙΤΛΟ "

Ξεφύλλιζε ένα παλιό βιβλίο
που χρόνια πολλά πάνω σ ένα ράφι στεκόταν.
Νομίζω είχε την ίδια ηλικία με κείνη.
Ο χρόνος είχε αφήσει κάτι στίγματα πάνω του
σαν εκείνες τις κηλίδες στα χέρια της.
Κάποτε ρώτησε την κόρη της γι αυτές...
''γεράματα'' της είπε η μικρή.
Κούνησε το κεφάλι συγκαταβατικά 
και το αποδέχτηκε,
όπως το χε αποδεχτεί και το βιβλίο ίσως.
Γερνούν τα βιβλία; 
Συνέχισε να το ξεφυλλίζει προσεκτικά,
όπως πιάνεις από το χέρι τους ηλικιωμένους.
Σε μια σελίδα βρήκε ένα ξεραμένο λουλούδι
γερασμένο κι αυτό.
Γαρύφαλλο; γαρδένια; Δε ξεχώριζε πια.
Θλιβερό ...
Το πλησίασε στα ρουθούνια της
και το άρωμα του τη ζάλισε για λίγο.
Χαμογέλασε...
Μερικά πράγματα δε γερνούν ποτέ...
Δ.Κ.