ΤΖΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ " Της αυταπάτης ειδήμων "

Στη διαρκή αναζήτηση του μετά αναλώνω το είναι μου. Σε παρέες σε κουβέντες σε ράφια βιβλιοθηκών. Μάταιος κόπος. Ξοδεμένο το κερί της κηρήθρας στων αναμνήσεων το ξόδι. Λησμονημένο το χθες, αμπαρωμένο στην απαξίωση το σήμερα. Γυμνός πια αξιωματούχος σ’ ονειροπόλων ηττημένο ασκέρι, την ύπαρξη σε χρώμα ώχρας αναζητώ. Αλίμονο. Συνεχής στων παιδιών και των γονιών μου τη χώρα η μακάβρια του πένθους οσμή. γιώργος θ. τζιας