ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ - ΔΥΟ ΟΧΘΕΣ.... (Μέρος από δοκίμιο)

Γράφει...
Μιλάει...
Σχεδιάζει το μέλλον χωρίς το "περιττό βάρος" της οικογένειας της!
Πονάει...
Λέει "ναι" σε όλα!
Κάνει "φίλους" για να στηριχτεί.
Βασίζεται στη μεγάλη γλώσσα για να ανέλθει.
Αποτυπώνει συναισθήματα "κλεμμένα" για να "αρέσει".

Αν δει κανείς...δεν έχει καθόλου εκπαίδευση.
Προσπαθεί να αποκτήσει δόξα κι ας πεινάνε τα παιδιά για αγάπη...
Μια γυναίκα κηφήνας,κοντά στο φόβο της!
Για τη δόξα την εφήμερη.
Πίσω από τα γλυκά τους λόγια,οι φίλοι της γελάνε μαζί της...
Γελάνε με τη καρδιά τους....
Κι εγώ το ξέρω...

Φοβάται...
Ζει μέσα στο ψέμα...
Και πουλάει τα πάντα για λίγη δόξα..
Δεν αντέχει στον εξαντλητικό και δομημένο διάλογο.
Δεν αντέχει στη κριτική...
Δε ζει...
Κι εγώ το ξέρω...
Στο βάθος του χρόνου έρχεται η μοναξιά της...
Βλέπει τους ανθρώπους σαν σκαλιά.

Κάνει το μεγαλύτερο λάθος.

Κι εγώ το ξέρω....

Η ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ
Πεδίο δόξης λαμπρό...

Φώναζει...
-Περισσότερο οφείλει ο δίκαιος να φοβάται την υπερηφάνεια παρά ο αμαρτωλός.
Η καλωσύνη η περιφρόνηση της δόξης,η αδιαφορία προς την εκ μέρους των πολλών τιμή,η νίκη της φύσης με την ενάρετη ζωή.
Αυτό είναι ευσχημοσύνη,αυτό δόξα αυτό τιμή...
Κοίτα γύρω σου...Κοίτα καλά.
Ο,τιδήποτε βλέπεις γύρω σου προσπάθησε να σκεφτείς πως θα παρέλθει και θα χαθεί.
Θαυμάζεις ακόμα τον εαυτό σου;

Δες...

Μια πέτρα επουράνια,στέναξε στ´αλάθητο μας χέρι.
Φωνή εξαρχής πορφυρή και αλμυρομυρωμένη.
Το Φως απροσμάχητο ανοίγει τη κόρη.
Βλέπουμε.......
Στη προσευχή π´αγκαλιασμένοι κάναμε.
Δύναμη ήπιαμε βουβή,σ´αποκρυφη πηγή.

Τα μάτια υγρά κουράστηκαν μα οι δρόμοι ανοίξαν...
Βλέπεις;
ΠΕΣ ΜΟΥ .......ΒΛΕΠΕΙΣ;