Μια φορά κι έναν καιρό πριν περίπου 15 χρόνια είχαμε ένα γαϊδουράκι.Είχε γεννηθεί με μια γενετική ανωμαλία.Ο σβέρκος του έγερνε προς τη μία πλευρά και αυτό το έκανε πολύ ξεχωριστό.Κάθε μέρα το δέναμε σε μία διαφορετική μεριά για να τρώει και κάθε απόγευμα το ποτίζαμε.Ήταν πολύ ωραίο που βρισκόταν μαζί μας.Το αγαπούσαμε και δεν το δίναμε παρά το ότι δεν εξυπηρετούσε κάποια ανάγκη μας.Ένα πρωί πήγα να το λύσω και δεν ήταν εκεί.Τι καημός.Η μητέρα μου απαρηγόρητη.Μου είπε πως θα το κλεψε ένας νέος γείτονας που είχε μια ύποπτη συμπεριφορά.Πότε κυκλοφορούσε με ράσα ,πότε χωρίς,διάφορα ζώα εμφανίζονταν και εξαφανίζονταν στην αυλή του ,κόσμος έρχονταν ,κόσμος έφευγε ,ώσπου έφυγε μια μέρα κι αυτός.Η θλίψη της ήταν μεγάλη.Πίστευε πως το γαϊδουράκι μας είχε γίνει τροφή για τα άγρια ζώα σε κάποιο τσίρκο.Πριν από πέντε περίπου χρόνια έγινε μια έκθεση προϊόντων και καταστημάτων -υπηρεσιών της περιοχής.Εκεί πήγα κι εγώ με τη μητέρα μου.Συναντήσαμε έναν κύριο που έχει φάρμα με άλογα.Είχε φέρει δύο άλογα και ένα γαϊδουράκι για να φωτογραφίζονται τα μικρά παιδάκια πάνω σε αυτό.Ήταν το γαϊδουράκι μας.Η μητέρα το αναγνώρισε αμέσως.Ήταν τόσο συγκινημένη.Το πλασματάκι πάλι κοντά μας ενώ το χαμε για χαμένο.Ο κύριος με τη φάρμα μας εξήγησε πως βρέθηκε σε εκείνον.Είχε κάνει ένα ταξίδι ως την Τρίπολη και μετά είχε έρθει πάλι εδώ.Η αντίδραση της μητέρας μου που έκλαιγε και χάιδευε το γαϊδουράκι μας δεν άφησε ασυγκίνητο τον κύριο με τη φάρμα.Πείτε μου που μένετε να σας το φέρω μας είπε.Η μητέρα μου όμως ήταν ανακουφισμένη που ήταν καλά και σε καλά χέρια και δεν την ενδιέφερε να το χουμε και πάλι σπίτι.Τον ευχαριστήσαμε και φύγαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου