epikouros sofista " Ατιτλο"

Την νύχτα εξομολογεί η ψυχή τα πάθη της στις φλέβες της παφλάζει αψεγάδιαστη η ζωή καθώς ξεχύνεται σε νυχτερινές αιμορραγίες εκδικητικά κηλιδώνοντας το υποκριτικό προσωπείο της μέρας Επιθυμίες στο φως υποταγμένες μόλις βραδιάσει γίνονται νυχτολούλουδα με σεληνιασμένο άρωμα οργασμικών φαντασιώσεων που αναζητούν του πόθου τους το πλάσμα Απελπισμένοι έρωτες διακονιάρηδες σε ένοχες ηδονές ματώνουν τα κορμιά τους Θηρευτές αδέσποτων ονείρων σε ρυθμούς ροκ ταξιδευτές στην σκοτεινή ύλη του σύμπαντος πετούν σε ψυχεδελικά ολογράμματα με πτήσεις δίχως ρότα σε κόσμους ψευδαισθήσεων Νύχτες ζωής μοιάζετε πεταλούδες νυχτερινές που ξεψυχούν στο πρώτο φως της μέρας πριν ξεχυθούν στους δρόμους τα πρωινά απορριμματοφόρα των ονείρων να περισυλλέξουν τα λαβωμένα κουφάρια των παραπλανημένων αγγέλων από της νύχτας τις προδομένες προσδοκίες epikouros sofista