Ακόμα εδώ είμαι Ομορφιά
Ποτέ δεν έφυγα μακριά
Ποτέ δεν έπαψα
να Σε ακολουθώ
Κι αύριο πάλι, εδώ θα είμαι
Στη γνωστή μας πια, ατέλειωτη
ιεροτελεστία της χαράς,
στη μαλαματένια γαλήνη
της κάθε Σου στιγμής.
στον θείο, αγαλήνευτο
ήχο της ανάσας Σου.
Ακόμα εδώ είμαι Ομορφιά
Τέλος δεν έχει ο αγώνας μου
για να Σε χαίρομαι
Τέλος δεν έχει ούτε κι ο Ουρανός
να Σε θωρεί
έτσι καθώς δίνεις πνοή
στις μικρές μου λέξεις,
στις τρελές πεταλουδίτσες
που βάλθηκαν να ζωγραφίσουν
στο αιθέριο κορμί Του
της Ποίησης τις ομορφάδες.
Ακόμα εδώ είμαι Ομορφιά
κι εδώ πάντα θα είμαι,
να Σε κοιτώ να ιερουργείς
ντυμένη με όλα Σου τα Ρω,
Ροή, Ρυθμός, έΡωτας,
ατρόμητους σημαιοφόρους
στη παρέλαση της Ύπαρξης
να τραγουδούν τη μόνη
σιωπηλή προαιώνια
μελωδία της Πλάσης
Τη μελωδία της Αγάπης.
Ω, ακόμα εδώ είμαι Ομορφιά
Στους κατακόκκινους όρθρους
του ολοφώτεινου
διαχρονικού Σου άστρου,
να Σε παρακαλώ να μου μιλάς
με όλη Σου τη δύναμη,
με όλες Σου τις χάρες
και μ' όλες τις χαρές Σου
γι αυτό που μόνο Εσύ,
η Μουσική κι η Ποίηση
μπορείτε να το νιώσετε...
Την Συμπαντική Αρμονία.
Την υπερπαγκόσμια δύναμη,
που ανυψώνει τον Άνθρωπο,
τον μόνο δυνατό και ικανό
για να εξαφανίσει τελειωτικά
τις δυνάμεις του Χάους και του Ολέθρου.
Γεννηθήτω!
Γαβρίλης Ιστικόπουλος / ΩΔΗ Χ από το ποιητικό έργο ''ΓΕΝΕΣΗ''.
8 - 12 - 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου