Αν δεν μπορείς να νοιώσεις
της Άνοιξης το γλυκό τρεμούλιασμα,
αν δεν μπορείς να ζαλιστείς
απ’ των λουλουδιών τα χρώματα,
αν δεν μπορείς ν’ αντέξεις
το βουητό του γεμάτου μελισσιού,
αν δεν μπορείς ν’ ακούσεις
τον ήχο της βροχής που έρχεται,
τότε μη χασομεράς σύντροφέ μου.
Φτιάξε μονάχος σου λουλούδια από χαρτί,
δώσε νερομπογιές στα παιδιά να τα χρωματίσουν.
Γέμισε το σπίτι,
το κρεβάτι,
τη ζωή σου.
Βάλτα στη θέση των παλιών μας τσιτάτων.
Ίσως τότε να καταλάβεις και συ
τι πάει να πει:
χαίρομαι,
ζω,
δίνω νόημα στην ύπαρξή μου.
γιώργος θ. τζιας
από τη συλλογή "τ' α-Δέσποτα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου