Gustav Klimt - "Golden Tears" |
Μου μοιάζει εκείνη η γυναίκα
που στα θαμπά μεσάνυχτα
γράφει του πρωινού τη λίστα.
Ξυπνάει με γεματα χέρια
νιώθει παράξενα καθώς ορίζει
στο κάθε πρέπει
μια τελεία
οριστική
σε πρόταση που δεν άρχισε.
Μου μοιάζει εκείνη η γυναίκα
που μεταμορφώνεται
σε ερωτηματικό χωρις απάντηση,
φορώντας το σωσίβιο
της άγρυπνης νύχτας
που της ζητά να ανήκει
στο ανύπαρκτο τέρμα
διαδρομής μέσα και έξω
από τον εαυτό της.
Μου μοιάζει εκείνη η γυναίκα
που στο χιόνι μένει γυμνή
σαν συντροφιά του τίποτα
του απόλυτου λευκού
κολώντας που και που
πάνω στο σώμα της
μικρές φωτογραφίες
που 'επειτα κλείνει με κουμπιά.
Της μοιάζω εκείνης της γυναίκας
που μπορεί και να κλαίει
σαλιώνοντας τα χείλη της
φορώντας τα χθεσινά ρούχα.
Γνωρίζω πως ανήκει
σε ότι δεν άγγιξε.
Έτσι κι αλλιώς είχαμε κι οι δυο
μια αλυσίδα που κόπηκε
και δε μπορούμε πια να βρούμε.
που στα θαμπά μεσάνυχτα
γράφει του πρωινού τη λίστα.
Ξυπνάει με γεματα χέρια
νιώθει παράξενα καθώς ορίζει
στο κάθε πρέπει
μια τελεία
οριστική
σε πρόταση που δεν άρχισε.
Μου μοιάζει εκείνη η γυναίκα
που μεταμορφώνεται
σε ερωτηματικό χωρις απάντηση,
φορώντας το σωσίβιο
της άγρυπνης νύχτας
που της ζητά να ανήκει
στο ανύπαρκτο τέρμα
διαδρομής μέσα και έξω
από τον εαυτό της.
Μου μοιάζει εκείνη η γυναίκα
που στο χιόνι μένει γυμνή
σαν συντροφιά του τίποτα
του απόλυτου λευκού
κολώντας που και που
πάνω στο σώμα της
μικρές φωτογραφίες
που 'επειτα κλείνει με κουμπιά.
Της μοιάζω εκείνης της γυναίκας
που μπορεί και να κλαίει
σαλιώνοντας τα χείλη της
φορώντας τα χθεσινά ρούχα.
Γνωρίζω πως ανήκει
σε ότι δεν άγγιξε.
Έτσι κι αλλιώς είχαμε κι οι δυο
μια αλυσίδα που κόπηκε
και δε μπορούμε πια να βρούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου