σε ένα χάδι νοσταλγίας ακριβό στο σώμα των αιώνων
κλείσαμε στην παλάμη μας
τις ώρες που κτίσανε της ιστορίας την μνήμη,
τις στιγμές που διασπάσανε του χρόνου την ροή.
Σαν μια αγωνιώδη υπενθύμιση
της ύπαρξης μας στην αιωνιότητα,
σαν μια κατάφαση αποδοχής
στην αυταπάτη της ευτυχίας,
σαν παιδικό χαμόγελο συγκατάβασης
στην υποκριτική αθωότητα της δημιουργίας
epikouros sofista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου