Η στήλη που αναβιώνει παλαιότερα κομμάτια και αναδεικνύει τη σημασία τους συνεχίζεται με το Wondering Aloud του συγκροτήματος Jethro Tull.
Σε αυτή τη στήλη έως σήμερα, ασχοληθήκαμε κυρίως με κομμάτια που είχαν βαθύτερες έννοιες και νοήματα, πολιτικά, κοινωνικά, ψυχικά αλλά και πολιτισμικά. Αναδείξαμε κομμάτια με στίχους που μπορούν να σταθούν αυτούσια ως ποίηση χωρίς να χρειάζεται μουσική συνοδεία (Stairway to Heaven, Money, My God) δείχνοντας ότι ο λυρισμός είναι κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας που κατέχουν σπουδαίοι μουσικοί καλλιτέχνες. Όμως η αξία της δημιουργίας στίχων δε φαίνεται μονάχα σε βαθιά νοήματα που αναζητούν σκέψεις και λογική πέρα από την καθημερινότητα.
Η "μαγεία" των στίχων βρίσκεται και στα καθημερινά βιώματα, σε δυσκολίες της ζωής που είναι συνηθισμένες αλλά και σε μελαγχολικές σκέψεις που ο καθένας σκέφτεται έστω μια φορά στη ζωή του. Θα ήταν άδικο να παραμελούμε κάτι τέτοιο καθώς ο άνθρωπος σαν ον μπορεί να είναι πολύπλοκο και μπερδεμένο, παρόλα αυτά σε μια κοινωνία το ίδιο το βίωμα γίνεται συνήθεια. Μέσα σε αυτή τη κοινωνία ενώ μπορεί όλοι να σκέφτονται το ίδιο, λίγοι όμως έχουν την ικανότητα να το εκφράσουν. Ακόμη η έκφραση του ίδιου βιώματος διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, από τις ίδιες τις λέξεις έως τη μουσική υπόκρουση. Η οποιαδήποτε έκφραση λοιπόν, θα πρέπει να επικροτείται και όχι να παραμελείται αν είναι συνηθισμένη.
Το κομμάτι που θα εξετάσουμε είναι μια από τις ομορφότερες μπαλάντες των Jethro Tull. Κυκλοφόρησε το 1971 για το άλμπουμ Aqualung. Είναι μια έντονη συναισθηματικά μπαλάντα με πλούσια μελωδία και φωνητικά. Ένα σύντομο κομμάτι που, όπως φαίνεται, γράφτηκε σε μια απλή στιγμή μελαγχολικής σκέψης του δημιουργού ο οποίος καθόταν με μια κιθάρα και εμπνεύστηκε τους στίχους. Λίγες συγχορδίες με ρυθμικό όργανο την κιθάρα, μικρός ρόλος βιολιού και πιάνου, αποτελούν το μουσικό άκουσμα του κομματιού, που όπως και πολλά τραγούδια των Jethro Tull, θυμίζει μεσαιωνική μπαλάντα.
Οι στίχοι μελαγχολικά παρατηρούν το πέρασμα του χρόνου στη ζωή ενός ανθρώπου. Πώς θα είναι η ζωή μετά από μερικά χρόνια; Η σύντροφός του βρίσκεται δίπλα του, θα είναι μετά από μερικά χρόνια; Το μέλλον θα τους βρει μαζί να μεγαλώνουν; Θα τους φερθεί καλά; Όλες αυτές οι σκέψεις τον κάνουν να αναρωτιέται "δυνατά", (Wondering aloud στα αγγλικά) ερμηνεύοντας το κομμάτι σε εμάς. Στους στίχους περιέχονται καθημερινές στιγμές ευτυχίας ενός ζευγαριού ή οικογένειας όπως το μαγείρεμα ενός δείπνου. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ, καθώς στο τέλος κάνει μια δήλωση. Αν και είναι κάπως αμφιλεγόμενη, εγώ την εκλαμβάνω ως έτσι: Η ανιδιοτέλεια σε κάνει αυτόν που είσαι. Το τι προσφέρεις στους γύρω σου.
Wond'ring aloud
how we feel today.
Last night sipped the sunset
my hands in her hair.
We are our own saviours
as we start both our hearts beating life
into each other.
how we feel today.
Last night sipped the sunset
my hands in her hair.
We are our own saviours
as we start both our hearts beating life
into each other.
Wond'ring aloud
will the years treat us well.
As she floats in the kitchen,
I'm tasting the smell
of toast as the butter runs.
Then she comes, spilling crumbs on the bed
and I shake my head.
And it's only the giving
that makes you what you are.
will the years treat us well.
As she floats in the kitchen,
I'm tasting the smell
of toast as the butter runs.
Then she comes, spilling crumbs on the bed
and I shake my head.
And it's only the giving
that makes you what you are.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου