ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΓΝΩΣΗ ΑΓΙΝΩΤΗ"

Τα σταυροδρόμια γνώση αγίνωτη.
Ποιον δρόμο άραγε διάβηκαν τ’ άγρια πουλιά;
Απύθμενα τ’ αόρατα πρόσωπα των θαυματοποιών.
Βάραινε ο καιρός απ’ τις φυλακισμένες ψυχές.
Ανυπεράσπιστα τα μάτια τα βαθιά.
Έλεος ζητούν οι ματωμένες ραγισματιές τηςσυνείδησης.
Αργυροί καθρέφτες στα χέρια των σκιών
φέρνουν στη μνήμη τα λησμονημένα καλοκαίρια.
Λιτανείες με λάβαρα κι αγιοκέρια καλούν τις μεγάλες σιωπές,
Βαδίζουν οι ζητιάνοι και οι τρελοί προς μια γνώση απεγνωσμένη.
Τα πηγάδια στέρεψαν κι ακούγονται οι φωνές των διψασμένων.
Απότομα αλλάζει ο καιρός κι αναστατώνει τα σώματα των αγαλμάτων.
Το κενό ακυβέρνητο σκάβει τα πρόσωπα πίσω από τα προσωπεία.
Ελευθερία ζητούν οι μέρες με τα θλιμμένα δειλινά.
Ασπασμοί μάταιοι στις φωτογραφίες με τους άγνωστους προγόνους.
Σίδερο και φωτιά στις αστραπές των άκληρων ουρανών.
Τα λημέρια των νεκρών αδειανά και άφαντη η θλίψη.
Ο πόλεμος καλά κρατεί στα σύνορα του λογικού και του παράλογου.
Ο ιδρώτας γυμνός στα πετρωμένα στήθη των άοπλων πολεμιστών.
Μαίνονται οι θύελλες πάνω απ’ τα κορμιά των αιώνων.
Οι άνεμοι εκεχειρία ολομέτωπη.
Αγέλαστα τα εικονίσματα με τις θηλιές της αιωνιότητας
περασμένες στους πέτρινους λαιμούς τους.
Πόση θλίψη στην καρδιά του ορίζοντα;
Λιγοστά τα λόγια και τα χείλη πλέον ψελλίζουν ήχους άγνωρους.
Η διαθήκη των ζωντανών μία χούφτα χώμα.
Οι δρόμοι απέραντοι και σκληρή η μοναξιά.
Ματώνουν οι προσευχές των λησμονημένων.
Μαρμαρώνει ο ήλιος στα μονοπάτια δίχως επιστροφή.
Γέρνει ζητιάνος ο χρόνος στις αδειανές αγκάλες της συμπόνιας.

Ιωάννα Αθανασιάδου

Η φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/