κεντημένο από χρυσά αστέρια
μιας φεγγοβολούσας
πλατωνικής αγάπης
που δεν ταξίδεψε ποτέ
σε θάλασσες του πάθους
δίχως χελιδόνια η άνοιξη
της χαράς της…
Το φεγγάρι δεν πλαγιάζει
πλεον στο προσκέφαλο
της νύχτας
αφού η ηδονή μιας
αμαρτωλής συνύπαρξης
με άγουρες μοναξιές
κάνει τα μάτια της νύχτας,
ιδρωμένα,
όμοια με σφουγγάρια
που τα στίβει
και αφήνει αποτύπωμα
τα φιλιά της
στην ψυχή του
ανείπωτου
απωθημένου της
του…ανέκφραστου φεγγαριού!
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου