Πάλι τα πουλιά κελαηδούν δίπλα στα άνθη.
Πάλι ξεπροβάλλει η χλόη.
Υπάρχει ομορφότερος τόπος
από το δρόμο των παλμών μας;
Εναρμονισμένοι με την άνοιξη
βιώνουμε ανανέωση.
Κρατάμε τα χέρια
σαν να μεταγγίζουμε ζωή
από την αρχέγονη ευλογία.
Χωρίς ερωτήματα γνωρίζουμε
τους ανέμους και τις εμπειρίες
που ο νοτιάς κι ο βοριάς φέρουν.
Κάτω από τον ήλιο
αποχαιρετούμε το χιόνι
και ασπαζόμαστε την ιεροτελεστία.
Μην ρωτάς εάν αργήσαμε,
μην αναρωτιέσαι πώς τα καταφέραμε.
Η δύναμη μέσα μας
είναι μυστηριακά δημιουργημένη.
Μοιάζουμε το αξίωμα της φύσης,
ατελεύτητο και ανείπωτο.
Ποίημα και φωτογραφία : Λίνα Βαταντζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου