Κωνσταντίνος Μπασούρης "Αίνιγμα"

Εκεί που η μέρα
με τη νύχτα ανταμώνει
και το λυκόφως
συναντά το λυκαυγές,
μέσα απ' του χρόνου τις ρωγμές
καταφθάνουν οι επισκέπτες από μακριά
κι απ' τα παλιά συνάμα,
ταλαιπωρημένοι ταξιδιώτες,
σιωπηλοί συνοδοιπόροι
που ακολουθούν βουβοί κι αθέατοι
μες στον μεγάλο
και μακρύ τους λήθαργο.

Οι πόρτες εκείνες
που παρέμειναν κλειστές,
τα λόγια που ποτέ τους
δεν ειπώθηκαν,
τα μονοπάτια εκείνα
που παρέμειναν απάτητα,
από συγκυρίες ή κι επιλογές.

Κι εγείρεται ξανά
εκείνο το Αν, το αναπάντητο,
με το μεγάλο ερωτηματικό,
που θαρρείς πολλαπλασιάζεται
κι ολόγυρα σκορπά,
σαν τους κόκκους της άμμου
στις ακρογιαλιές,
καθώς ακολουθούν
το πέρα δώθε των κυμάτων,
μα και της κλεψύδρας,
καθώς οι μέρες κυλούν
σταγόνα τη σταγόνα.

Κι αν μάθαινα ποτέ
τις απαντήσεις που κρύβονται από πίσω,
άγνωστο αν θα ήταν αρεστές τελικά,
αν θα ήταν όλα
όπως τα είχα ονειρευτεί.
Όσο καλά κι αν τα είχα σχεδιάσει,
πάντα μου ξέφευγαν κομμάτια,
απρόβλεπτα κι ανυπολόγιστα,
μικρές λεπτομέρειες
που οδηγούν στο ένα
ή το άλλο μονοπάτι,
αστάθμητοι παράγοντες
που θα παραμένουν
ένα μεγάλο αίνιγμα,
εκεί που η μέρα
με τη νύχτα ανταμώνει
και το λυκόφως
συναντά το λυκαυγές.

Κωνσταντίνος Μπασούρης