ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ "Ατιτλο'

Της είπαν θα βρεις ζεστασιά
της υποσχέθηκαν στοργή
μα το σκοτάδι αδυσώπητο
δεν έβλεπε τα πρόσωπα
έτσι τυλίχτηκε με τα κουρέλια
της αδιάφορης επιείκειας.

Σαν τα κλαδιά τα χέρια της
παγωμένα τινάζουν τις νυφάδες
κοντολογίς το γέλιο με το κλάμα
ήταν η εποχή που άρχισαν
της κρίσης οι εφιάλτες,
της νύχτας τα καμώματα
τα βλέπει η μέρα και γελάει
σκέφτηκα, την είδα να γελάει
και άρχισα κι εγώ δαιμονισμένα
να γελάω.

Κάπου κάπου πρέπει
να μαλώνεις με τις λέξεις
σκέφτηκα,
για να συνέρχονται τ΄απωθημένα
όνειρα, δεν είδα το κενό
και παραπάτησα,
χάνοντας την ισορροπία μου
προσγειώθηκα ανώμαλα
στης γης το χώμα, το πιο ζεστό.

Σύρθηκα αγκομαχώντας
από τα βάρη, να γιατί
χρειάζεται κανείς πραγματική
συμπαράσταση και όχι
συγχώρεση ή άφεση αμαρτιών,
την έβλεπα να περπατά τρεκλίζοντας
με μια φιάλη κενή στο κενό σου κόσμε
κρυφά σκούπισε τα μάτια της
μα προτίμησα να σωπάσω...

Γρηγορία Πελεκούδα

Η φωτογραφία είναι από http://orthochristian.com/