ΜΑΝΤΛΙΝ Α. " Ατιτλο "

Πίνακας - Οδυσσέας Οικονόμου

Είναι κι εκείνοι,που όταν γελά το πρόσωπο τους,δεν σημαίνει πως γελά κι η καρδιά τους,αλλά έχουν συνειδητά επιλέξει να μη φορούν το κατσούφιασμα λες και πίνουν ξινισμένο γάλα.

Είναι κι εκείνοι, που γνωρίζουν πως η αναζήτηση του καλύτερου,προκύπτει από ένα χαμόγελο,αντί να χρησιμοποιούν την δικλείδα ασφαλείας που λέγεται ''γκρινιάζω''και ''παραπονιέμαι'' για να μου κάνουν οι άλλοι ό,τι θελήσω..

Είναι κι εκείνοι,που ενώ πόνος βαθύς τους χάραξε,χαμογελούν με τη συνείδηση της ζωής κι αντί να αναλώνονται στις ψευτοεκδικήσεις ρίχνουν γέφυρα στη Ζωή,να ενώσουν τα διεστώτα..

Είναι κι εκείνοι,που χαμογελούν,στην θέα μιας λίμνης,ενός ποταμού,ενός λόφου,μιας ανεμώνας,χωρίς να έχουν κάνει άλλα ταξίδια..σαν ορισμένους πολυταξιδεμένους που τα έκαναν..απλά και μόνο για να τα αφηγούνται..

Είναι κι εκείνοι που χαμογελούν μπροστά στα εμπόδια και τις παγίδες αντί να ''πηδάνε''αυτούς που τα έστησαν.

Είναι κι εκείνοι οι ωραίοι τύποι που χαμογελούν για να εκδικηθούν την θλίψη.

Είναι κι εκείνοι,που χαμογελούν για να μην σαλτάρουν με όσους τους δυσκολεύουν την ζωή..

Είναι Εκείνοι,Που Το Χαμόγελο τους Είναι Το Πιο Ζεστό...απ Όλα τα Ρούχα του Κόσμου.

Αυτά τα διαμαντένια χαμόγελα τ αγαπώ,γιατί χαμογελούν για ν Αντέχουν.......τη μικρότητα του κόσμου............

*

Μαντλιν