Να είναι πιο εύκολη αυτή η άνοιξη, αλλά ας αποφύγει τη χυδαιότητα της εκπόρνευσης. Να δούμε μαζί τις ανθισμένες πασχαλιές και να μου φυσήξεις ένα σκουπιδάκι που ο αέρας έφερε στα βλέφαρά μου. Και να γελάμε πολύ, γιατί δεν ξέρουμε μέχρι αύριο τι θα γίνει. Γιατί τα προβλήματα δεν τελειώνουν, η ζωή τελειώνει.
Ας γίνει σαματάς με τα χρώματα και τις γεύσεις . Και να νιώσω ξανά το φτερούγισμα στο στομάχι, όπως τότε που θα σε έβλεπα για πρώτη φορά. Να σεβαστεί ο χρόνος τις απώλειές μας και να κρατήσουμε ενός λεπτού για τα αστεία που δε θα ξαναπούμε με τους χαμένους φίλους.
Τις νύχτες να παλεύω με τις λέξεις: ακρογιαλιές, βότσαλα, άμμος, αστέρια, καρπούζι....καρδιοχτύπι! Να έχουμε πλεόνασμα φαντασίας με λίγο πασπάλισμα από λογική, για να βρούμε την τάξη μέσα στην εφηβική μας αταξία. Θέλει κόπο, για να βρεις τις σταθερές σου μέσα στο χάος.
Πολιτική και πραγματικότητα και πράξη και εμείς σαν αμήχανοι εραστές που θα χαθούν για πάντα, αλλά αγαπήθηκαν πολύ. Μπορούμε όμως, το αξίζουμε! Και οι χειρότερες μέρες κάποτε τελειώνουν. Δίνουμε, παίρνουμε, αμφισβητούμε, παράγουμε ενέργεια και ομορφιά.
Μην υποτιμάτε την πολλαπλασιαστική ικανότητα κάποιων μονάδων. Μιζέρια και φθόνος είναι σπατάλη χρόνου και ενέργειας. Θα προτείνω έρωτα ή κάποιο άθλημα. Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο, όλα είναι υπό αίρεση.
Μην παίρνετε στα σοβαρά τον εαυτό σας. Μόνο αυτό που κάνετε. Μην πιστεύετε κανέναν, ούτε και μένα. Δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμη με τα διλήμματα. Μόνο αυτά με διαλύουν.
Μπορώ και σας μιλάω αυτή τη στιγμή και η άνοιξη είναι εδώ. Σε ποιον να πω «ευχαριστώ» για τη μεγάλη μου τύχη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου