ΒΑΣΙΑ ΚΑΝΕΛΑΚΗ " ΦΟΒΟΣ "

Αδειάζω τις μνήμες απ΄τα εγγύς στο παρόν
Στις συμπληγάδες της ανάμνησης
θυσιάζω την ενσώματη ζήση μου.
Ένας θρυμματισμένος καθρέφτης
αντανακλά την ομηρία μου στο σήμερα.
Στα ραγίσματα του
ανάρμοστη και απροσάρμοστη,
καταγράφεται η σκιά μου,
με ρωγμές στα χείλη,
που δαγκώνουν λαίμαργα
το είδωλο που ξεχάστηκε άψυχο.
Η ζωή πια αλλάζει διαδρομή
Οι στιγμές,
αλλοτριωμένες απ΄το χθες
που μεταγγίζεται με κάθε στάξιμο του ρολογιού
στο αίμα μου,
παρασύρονται στην τελευταία άμπωτη
μιας υπερφίαλης ονείρωξης,
λεκιάζοντας σεντόνια με αγοραία αποτυπώματα
μιας παρολίγον επαφής.
Όσα τα όνειρα σκιαγράφησαν,
θα θωρακιστούν στην προχωρημένη σήψη του εφήμερου,
αντιστεκόμενα στην ανυπαρξία της ένωσης,
με μονοπρόσωπη αγάπη κεκτημένη σε περιόδους απουσίας

Δένω τη μοναξιά στα στήθια
Αποδομώ την ψευδή συμπάθεια σας
γδέρνοντας τη σάρκα από τα χάδια συλλυπητηρίων σας
χειρονομώ άσεμνα στον πόνο που μεταναστεύει
αλώβητη,
και συνευρίσκομαι με ότι δεν αποκαθηλώνεται ποτέ
εντός μου

Τον Φόβο!!!
Μήπως σε ξεχάσω…

Vasia