Μένω μισός ή στο τίποτα μένω
Χωρίς ν’ ανασαίνω
Στις μαύρες τουλίπες που το βλέμμα σου θρέφει
Κι ούτε πούπουλο
Απ’ τα φτερά σου στη γέρικη γη
Μένω ιχνηλάτης σ’ ένα άδειο Βασίλειο
Μου πήραν τον ήλιο
Σκονίζω παπούτσια και τρώω αναμνήσεις
Κι ούτε θάνατος
Δεν μυρίζει στον καπνό της αγωνίας
Σκέψου
Μένουμε στην ψυχή του πεσμένου ακροβάτη
Σ’ ένα κόκκινο άδειο κρεβάτι
Μετρώντας κόμπους
Στο σκοινί που μας κράτησε χρόνια
Σιωπή
Θ’ αλωνίσει τις λέξεις
Για να μπορέσεις να παίξεις
Με χιλιάδες εκφράσεις
Το παιχνίδι του πόνου
Στο ξημέρωμα
Θα μιλάμε με χαμόγελα πίκρας
Χαρούμενα δάκρυα
Πλάτη με πλάτη δεμένοι
Το αίμα των χεριών μας
Στη γριά γη
Πότισμα στο επόμενο δέντρο της αγάπης
Κ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου