Pierre Oliver Joseph Coomans (1816-1889) The farewell.
με δάκρυα και χέρια υψωμένα
Στην Ήρα να προσεύχεσαι
ο πόλεμος να γίνει μαύρο σύννεφο
Και να φυσήξει πολύ να φυσήξει
από τα βάθη της καρδιάς σου
Αέρας της αγάπης να διώξει τον εχθρό
και ζωντανός όχι θριαμβευτής
με λάφυρα και δούλους
Να έρθει ο γιος σου να τον δεις
Την δόξα του αίματος ξέρω δεν αγαπάς
Παρά μονάχα της ζωής
το απλό και ήσυχο τραγούδι
χαίρεσαι ανέμελα να λες
Καθώς στο κήπο σου φυτεύεις
Γεράνι και βασιλικό
Σε είδα σε εργοστάσια σε χωράφια
Παραδουλεύτρα σε σπίτια
Σε είδα ακόμα και πόρνη
Να δίνεις το κορμί σου
Πολλά κάνει ο άνθρωπος
επάνω στην ανάγκη
Όμως πάντα αγία στην ψυχή
Με σεβασμό σε βλέπω
Μάνα γυναίκα αδερφή ιέρεια
Δεν πιάνεις σκουριά μήτε μουντζούρα
Τι να λερώσει αλήθεια το μπορεί
Το θείο και ουράνιο που φέρνει τη ζωή
Άσπιλη αμόλυντη αιώνια κι αγαπημένη
κάθε γυναίκα που θα ρθει στη ζωή μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου