ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΓΚΟΤΣΗΣ " Ο ΣΑΛΠΙΓΚΤΗΣ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ "

Μας μιλούσε ώρες πολλές
ο σαλπιγκτής με το σπινθηροβόλο βλέμμα
που μας ήρθε από το μέλλον .
Με λέξεις καρφιά .
Καρφιά νέων φωτόδεντρων ,
που κάθε ένα κάρφωνε
και μια σελίδα της προϊστορίας μας .
ανεξίτηλα στιγματίζοντας την .

Ο λόγος μου ,
νέος σίτος λευκός και οξύς , είπε
και σεις άξιοι του , αν θελήσετε
να τον σπείρετε στ΄ άγονα χώματα σας .
Νέα γεννήματα να βλαστήσει ,
καρπούς να δώσει υγιείς και γερούς ...

Και τότε , ω ! τότε !
οι χρηματιστές
με τα φαιδρά χαμόγελα ,
που απλόχερα σκορπίζουν την φτώχεια ,
πολύ θα ταραχτούν .
Και μην έχοντας δίοδο διαφυγής ,
ταπεινωμένοι θα χαθούν
στις μαύρες σπηλιές της ανυπαρξίας τους .

Και τότε , ω! τότε !
οι έμποροι του πολέμου ,
με τις κρύες καρδιές
και τα ματωμένα χέρια ,
θα δουν στις οθόνες των ματιών τους ,
να παρελαύνουν
όλοι οι νεκροί των έργων τους .
Έντρομοι και περιδεείς φόβου
στην επικείμενη σκληρή τιμωρία τους ,
αυτοθέλητα θα γκρεμίζονται
σε χαώδη βάραθρα .

Και τότε , ω! τότε !
έμποροι ναρκωτικών και μαστροποί ,
πόρνοι και εκμαυλιστές
μικρών αθώων παιδιών ,
χάνοντας λίγο λίγο
το φως της ημέρας ,
" αλίμονο μας , αλίμονο μας "
θα φωνάζουν επί ματαίω .
Βαρύς ο πέλεκυς
της νέας Δικαιοσύνης,
θα τους οδηγήσει σε τόπο χέρσο .
Με λίγο θολό νερό , λίγο βρώμικο ψωμί ,
κατατρεγμένοι να περάσουν
το υπόλοιπο της ζωής τους .

Και τότε , ω! τότε !
τόσο οι αδίστακτα
παίρνοντας αποφάσεις πολιτικοί ,
όσο και οι άτολμοι ,
εν χορώ θα παρακαλούν ,
" μακριά από μας
το πικρό τούτο ποτήρι ,
μακριά από μας και τα παιδιά μας ,
η Νέμεση της ολοφώτεινης αλήθειας ."
Ότι εμείς , δεν ανοίξαμε νέους δρόμους .
Ότι εμείς , στους παλαιούς πάνω βαδίσαμε .

Όμως χαμογελαστή η Νέμεση ,
παίρνοντας στην αγκαλιά της
τα αναίτια παιδιά τους ,
ντροπιασμένους τους οδηγεί
στους ερειπιώνες της λησμοσύνης .

Και τότε , ω ! τότε !
οι καμπάνες των εκκλησιών
της νέας Ζωής ,
θα ηχούν χαρμόσυνες νότες
θαυμάσιας μουσικής ,
γαληνεύοντας τις ψυχές των ανθρώπων ,

που ελεύθεροι από τα δεσμά
της εκμετάλλευσης τους ,
τον όρκο της νέας Ζωής θα ορκιστούν ,
και χαρούμενοι θα πορεύονται ,
όσο μέλλεται στον καθένα τους να ζήσει .

με αγάπη , με ειρήνη ...

Και μας μιλούσε για ώρες πολλές ακόμα ,
ο σαλπιγκτής με το σπινθηροβόλο βλέμμα ,
που μας ήρθε από το μέλλον .

Όμως εμείς κουρασμένοι
αποκοιμηθήκαμε βαθιά .
Δεν ακούσαμε το Λόγο του ,
για το μέτρο της ευθύνης ,
που αναλογεί χωριστά στον καθένα μας .

Δεν ακούσαμε για τον τρόπο
σποράς του Νέου Σίτου....δεν ακούσαμε...

Π. Συλλογή : Ακίνητο φως .
Νίκος Δημογκότσης