ΕΣΠΕΡΟΣ " οδηγώντας στο χάος "

Και θα ρθει μια μέρα
που θα με θυμηθείς
που θα με αναθεματίζεις
γιατί άνοιξα τη γλώσσα μου
παραπάνω απ όσο μου επιτρέπεται
θα ναι τότε που δε θα υπάρχει
κανένας θεός
σε κανένα βάθρο
όχι γιατί σε βαρέθηκαν
αλλά γιατί θα τους έχεις χαμηλώσει
τόσο πολύ που θα χουν χάσει τ όνομά τους

Και στη θέση τους
θα χεις ορθώσει τον καθρέφτη σου
Δε θα υπάρχει
κανένα δημιούργημα απ όσα ξέρεις
Όλα θα ναι καινούρια
όλα δημιουργηματά σου
Θα ναι τότε που τα χελιδόνια
θα χάσουν το δρόμο τους
και οι εποχές θα χουν μπερδευτεί
Θα ναι τότε που η γάτα
θα χει πάρει τη θέση του σκύλου σου
και ο σκύλος του κόκκορα
Τα λουλούδια της αυλής
θα σου την έχουν στημένη
και τις σάρκες σου θ αρπάζουν
Τα φίδια θα ναι ο φύλακάς σου
κι ο άνθρωπό σου
και θα πίνεις tο αίμα σου
γιατί μόνο εκείνο
θα σβήνει τη δίψα σου
Και θα πεθάνεις
ενώ θα χεις νικήσει το θάνατο
όχι γιατί το θέλεις
αλλά γιατί θα τρως τις σάρκες σου
η μόνη τροφή
που θα αναγνωρίζεις
Αυτή είναι η ματαιοδοξία
που ξεπροβάλλει
από την αλόγιστή σου
αλαζονεία
και θα τη ζήσεις
αφού επιμένεις μόνο
στα δημιουργηματά σου
και όχι στη μαγκιά
να σέβεσαι ότι φύεται
πλάι σου μόνο του!